“คุณเฉิน การจะจัดการกับสมาพันธ์ผนึกมารนั้นเป็นเรื่องที่ยากลำบาก ดูเหมือนว่าคุณจะต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นในอนาคต” จิ้นตงแนะนำเฉินผิง
นับตั้งแต่ที่จิ้นตงได้พบกับสมาชิกของสมาพันธ์ผนึกมารที่ทะเลโม่ไห่ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าการคบค้าสมาคมกับเฉินผิงและพวกเขานั้นจะนำไปสู่ความเป็นศัตรูกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ไม่ต้องห่วง ถ้าสมาพันธ์ผนึกมารกล้ามาหาเรื่องผมละก็ ผมจะไม่แสดงความเมตตาใดๆ ต่อพวกเขาทั้งนั้น” เฉินผิงตอบอย่างไม่แยแส
เฉินผิงและพรรคพวกเดินทางต่อไปยังหุบเขาวิญญาณโลหิต แต่หลังจากที่พวกเขาออกเดินทางได้ไม่นาน จู่ๆ ท้องฟ้าก็มืดลง เมฆดำขนาดมหึมาเริ่มรวมตัวกันเหนือพื้นที่หนึ่งโดยเฉพาะ
เมื่อมองขึ้นไปที่กลุ่มก้อนเมฆสีดำมืดที่รวมตัวกันอย่างต่อเนื่อง หลัวซีก็อุทานขึ้นว่า “นี่ไม่ใช่ที่ที่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานอาศัยอยู่หรอกรึ? หรือว่ามันจะเป็นเมฆสายฟ้าทลายกันนะ?”
จิ้นตงเองก็เงยหน้ามองเช่นกัน เขาตั้งข้อสังเกตว่า “เมฆสายฟ้าทลายมีลักษณะเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แม้ว่าพวกเราจะเป็นผู้ฝึกวิชามารและเผชิญกับเมฆสายฟ้าทลายในการบรรลุการฝึกของพวกเรา แต่มันก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เป็นเมฆสีดำแบบนี้มาก่อน!"
หลัวโชไห่ได้แต่ทำหน้าเคร่งขรึมขณะจ้องมองดูเมฆสีดำที่กำลังรวมตัวกัน
“ไม่นะ นั่นมันเมฆมารทำลายล้าง ผู้อาวุโสโหมวกำลังตกอยู่ในอันตราย!” หลัวโชไห่พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
“เมฆมารทำลายล้าง? มันคืออะไร?” เฉินผิงถามด้วยสีหน้างุนงง
“คุณเฉิน คุณอาจจะไม่รู้ แต่เมื่อพวกเราผู้ฝึกวิชามารอยู่ภายใตการบรรลุการฝึกฝน มีโอกาสน้อยมากที่เราจะได้พบกับเมฆมารทำลายล้าง เมฆนี้มีพลังมหาศาลและยากต่อการเอาชนะ แต่ทว่ามันก็มีข้อดีอยู่บ้าง หลังจากสามารถเอาชีวิตรอดจากมันมาได้ ความแข็งแกร่งของคนผู้นั้นจะถูกยกระดับให้เหนือขึ้นไปเป็นอย่างมาก แต่ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้ยินว่ามีใครที่สามารถฝ่าฟันเมฆมารทำลายล้างนี้ได้สำเร็จเลย” หลัวโชไห่อธิบายให้เฉินผิงฟัง
“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเมฆมารทำลายล้างนี้ แต่ข้าไม่เคยเห็นพลังของมันมาก่อน จนมาถึงวันนี้ ในที่สุดฉันก็ได้เห็นมัน” ไป๋เฉียนกล่าวเสริมพร้อมกับเงยหน้ามองไปยังกลุ่มเมฆสีดำมืดที่ยังคงรวมตัวกันอย่างต่อเนื่อง
“ขอผมไปดูหน่อยเถอะครับ” เฉินผิงพูดขึ้น คิ้วของเขาขมวดเป็นปมแน่นขณะมุ่งหน้าไปยังบ้านของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานอย่างรวดเร็ว
เขาไม่สามารถยืนเฉยและทนเห็นใครตายได้ เขาต้องไปดูให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“คุณเฉิน มันอันตรายมากนะ คุณไปที่นั่นไม่ได้ เมฆมารทำลายล้างนี้มีพลังมหาศาล!” หลัวโชไห่ตะโกน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...