หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3494

ครืน!

เมฆดำเริ่มปกคลุมไปทั้วท้องฟ้า ก่อเกิดฟ้าแลบและเสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง อสุนีบาตพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

“คุณเฉิน คุณควรออกไปเดี๋ยวนี้ คุณไม่สามารถช่วยอะไรได้หรอก อสุนีบาตนี้ต้องการรัศมีที่เหมือนกับพลังของผู้อาวุโสโหมว ไม่มีใครจะสามารถช่วยเขาได้ทั้งนั้น” หลัวโชไห่กล่าวอย่างร้อนรน

“พวกคุณทุกคนควรรีบออกไปก่อนเถอะ ผมแน่ใจว่าผมสามารถช่วยผู้อาวุโสโหมวได้” เฉินผิงเงยหน้าขึ้นมองไปยังเมฆมารทำลายล้างที่อยู่ด้านบน โดยรู้สึกถึงรัศมีพลังที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในตัวเขา

เมื่อเห็นดังนั้น หลัวโชไห่และไป๋เฉียนจึงทำได้เพียงหันหลังและรีบจากไป ท้ายที่สุดแล้ว ถึงพวกเขาอยู่ที่นี่ก็ไม่มีความหมาย!

ขณะที่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินผิงก็คว้าข้อมือของเขาไว้ ทันใดนั้น คลื่นพลังจำนวนมากก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตกตะลึง เขามองดูเฉินผิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ “คุณเฉิน พลังนี้มัน..."

“อย่าวอกแวก เพ่งสมาธิไปที่การทำความเข้าใจพลังที่ผมส่งต่อไปให้คุณ!” เฉินผิงเตือนผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานไม่ให้เสียสมาธิ

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพยักหน้า หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเหลือคณานับ นั่นเป็นเพราะเขาได้รู้ว่าพลังที่เฉินผิงถ่ายทอดมาให้เขานั้นเหมือนกับพลังที่อยู่ภายในร่างกายของเขาทุกประการ!

ถ้าเช่นนั้น ความสามารถในการต้านทานอสุนีบาตของเขาก็อาจจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้ ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจึงรู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก!

เหตุผลที่เฉินผิงสามารถทำเช่นนี้ได้ก็เพราะวิชาแปลงกายที่เขาได้เรียนรู้มา แม้ว่าเฉินผิงจะยังไม่สามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์และรัศมีของเขาได้อย่างสมบูรณ์ แต่การเปลี่ยนพลังของเขาให้กลายเป็นรัศมีพลังที่คล้ายคลึงกับของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานนั้นถือเป็นเรื่องที่ง่ายดายสำหรับเขา

“คุณเฉิน อสุนีบาตกำลังจะโจมตีแล้ว” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเตือนเฉินผิง

ในขณะนั้น หลัวโชไห่และคนที่เหลือทำได้เพียงเฝ้ามองอสุนีบาตที่กำลังจะโจมตีลงมา พวกเขาแต่ละคนเริ่มรู้สึกถึงความตึงเครียดอย่างที่สุด!

หัวเฟิ่งกำหมัดแน่น เธอหวังจะวิ่งเข้าไปในเมฆมารทำลายล้างเพื่อแบกรับอสุนีบาตแทนเฉินผิง

“หัวเฟิ่ง อย่าเพิ่งเป็นกังวลมากนัก ถ้าเฉินผิงกล้าที่จะเข้าไปในนั้น นั่นก็แปลว่าเขาจะต้องมั่นใจอย่างแน่นอน” ไป๋เฉียนพูดปลอบหัวเฟิ่ง

เปรี้ยง!

ณ ใจกลางท้องฟ้า เมฆสีดำมืดรวมตัวกันจนถึงขีดจำกัด และทันใดนั้น อสุนีบาตก็โจมตีลงมาพร้อมกับเสียงที่ดังกึกก้อง

แต่ถึงกระนั้น หลังจากต้องอดทนต่อการโจมตีของอสุนีบาต รัศมีพลังของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็อ่อนแอลงเป็นอย่างมาก และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยบาดแผลเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

ทางด้านเฉินผิงเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน หน้าผากของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ไหลหลั่ง และรัศมีของเขาก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด

“คุณเฉิน คุณควรรีบออกไปซะ เราคงไม่มีทางทนไหวไปจนถึงที่สุด นี่เป็นแค่อสุนีบาตครั้งที่สองเท่านั้น” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเร้าให้เฉินผิงรีบหนีไปอีกครั้ง

เพียงแค่อสุนีบาตครั้งที่สองก็ทำให้พละกำลังของพวกเขาแทบจะหมดสิ้น พวกเขาจะรับมือกับอสุนีบาตที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อย่างไร?

“ท่านผู้อาวุโสโหมว อย่าเพิ่งหมดหวัง ตราบใดที่เรายึดมั่นในความเชื่อของเรา เราจะต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน ตั้งสติเอาไว้ให้ดี!” เฉินผิงยังคงให้กำลังใจผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานต่อไปแม้ว่าตัวเขาเองจะเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจก็ตาม

พลังของเมฆมารทำลายล้างนั้นรุนแรงเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้อย่างแท้จริง

หน้าอกของเฉินผิงเริ่มมีแสงส่องสว่าง แก่นมังกรค่อยๆ ปล่อยคลื่นพลังมังกรออกมา แม้แต่จุติภูมิของเขาก็เปล่งประกายเช่นกัน

เฉินผิงใช้ทุกวิถีทางที่เขาจะสามารถทำได้

ณ ตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะหนีไปจากที่นี่