หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3495

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานมองดูสถานการณ์โดยรอบและตระหนักได้ว่าเฉินผิงไม่สามารถหนีออกไปได้อีกแล้ว เขาทำได้เพียงมุ่งมั่นและตั้งสมาธิอยู่อย่างเงียบๆ โดยพยายามรวบรวมรัศมีอันแข็งแกร่งที่ส่องประกายจากทั่วทั้งร่างกายของเขา

พวกเขาทั้งสองรอคอยอสุนีบาตครั้งที่สามอย่างเงียบๆ

อีกทางด้านหนึ่ง สั่วเฉียนและผู้อาวุโสชูซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเฉินผิง คนทั้งสองกำลังรอให้เฉินผิงออกมาจากสมรภูมิแห่งทวยเทพ

สั่วเฉียนมองดูกลุ่มเมฆสีดำที่รวมตัวกันอยู่บนท้องฟ้าที่ห่างออกไปไม่ไกลและถามขึ้นว่า “ผู้อาวุโสชู คุณเห็นความผิดปกติบนท้องฟ้าตรงนั้นมั้ย? เป็นไปได้มั้ยว่าจะมีมารผู้ทรงพลังปรากฏตัวขึ้น? แม้จะอยู่ระยะไกลขนาดนี้ แต่ผมก็สัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัว”

ผู้อาวุโสชูหันมองและอธิบายอย่างใจเย็นว่า “คุณสั่วเฉียน นั่นคือเมฆมารทำลายล้าง แปลว่ามีผู้ฝึกวิชามารกำลังบรรลุการฝึกฝน แต่ว่าการเรียกเมฆมารทำลายล้างออกมานั้นก็อาจบ่งบอกได้ว่าชีวิตของพวกเขาใกล้จะถึงจุดจบแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถต้านทานพลังแห่งเมฆมารทำลายล้างนี้ได้”

สั่วเฉียนรู้สึกทึ่งในทันใดก่อนจะเสนอว่า “พวกเราไปดูกันหน่อยเถอะ!”

ผู้อาวุโสชูรีบกล่าวแนะนำว่า “คุณสั่วเฉียน จะเป็นการดีที่สุดถ้าเราหลีกเลี่ยงดินแดนของผู้ฝึกวิชามารพวกนี้ โดยปกติแล้วพวกเขาไม่ค่อยชื่นชอบการมีอยู่ของสมาพันธ์ผนึกมารเท่าไหร่นัก”

“ผู้อาวุโสชู คุณกลัวสิ่งใดรึ? ครั้งนี้สมาพันธ์ผนึกมารได้นำผู้คนมามากมาย เราไม่จำเป็นต้องกลัวผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นหรอกนะ หากพวกเขาแสดงท่าทีต่อต้านใดๆ เราก็แค่จับพวกเขาทั้งหมดไว้ ถ้าผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นกล้าที่จะหยาบคายต่อเรา เราก็จะจับกุมพวกเขาทันที”

สั่วเฉียนไม่ได้สนใจต่อคำขู่นั้นเลยแม้แต่น้อย

ทุกวันนี้มีสมาชิกจำนวนมากที่เข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมาร นั่นจึงทำให้สั่วเฉียนมีความมั่นใจอย่างมาก

หากพวกเขามีจำนวนคนที่มากมายเช่นนี้ตั้งแต่ต้น เขาคงไม่ยอมออกจากสำนักซวนหยินโดยไม่เข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นแน่

เมื่อเห็นสั่วเฉียนยืนกรานที่จะไป ผู้อาวุโสชูก็ทำได้เพียงแค่พูดว่า “คุณสั่วเฉียน เราสามารถสังเกตการณ์ได้จากระยะไกลเท่านั้น พลังของเมฆมารทำลายล้างนั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจดูถูกได้”

“ผมรู้!” สั่วเฉียนพยักหน้า

ขณะที่ สั่วเฉียนและกลุ่มของเขากำลังจะออกเดินทางสู่เมฆมารทำลายล้าง ผู้อาวุโสเฟ่ยก็มาถึงเช่นกัน

เมื่อเห็นผู้อาวุโสเฟ่ย สั่วเฉียนก็ตะโกนขึ้นว่า “แกมัวทำอะไรอยู่? ฉันขอให้แกตามหาผู้คนจากวังอู๋หวน ไม่เพียงแค่หาไม่เจอไม่แต่คนเดียว แต่แกกลับเอาแต่วิ่งไปมาอยู่รอบๆ แล้วมันจะหาเจอได้ยังไง”

เปรี้ยง...