“นายท่าน นายท่าน...” หัวเฟิ่งตะโกนเรียกเฉินผิง
อสุนีบาตครั้งที่สามที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้เต็มไปด้วยพลังอันรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวอย่างไม่น่าเชื่อ เธอจึงเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจว่าเฉินผิงจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
“หัวเฟิ่ง โปรดสงบสติอารมณ์ก่อน เฉินผิงจะต้องไม่เป็นอะไร ความจริงที่ว่าเมฆมารทำลายล้างนั้นยังคงอยู่ นั่นหมายความว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่” ไป๋เฉียนกล่าวให้ความมั่นใจกับหัวเฟิ่ง
แต่ทว่าหลัวโชไห่และคนอื่นๆ กลับมีสีหน้าเคร่งเครียด พวกเขารู้ดีว่านี่เป็นเพียงอสุนีบาตครั้งที่สามเท่านั้น แม้ว่าเฉินผิงและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจะรอดจากเหตุการณ์นี้ได้ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยากยิ่งที่จะอดทนต่อสิ่งที่ตามมา
“ผู้อาวุโสโหมว ผู้อาวุโสโหมว…”
หลังจากผ่านพ้นอสุนีบาตทั้งสามครั้งมาได้ สีหน้าของเฉินผิงก็ดูซีดเซียวเป็นอย่างมาก เขากระอักเลือดออกมาจนเต็มปาก
ทางด้านผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็เต็มไปด้วยบาดแผลเช่นกัน ดวงตาของเขาปิดสนิท ผิวหนังของเขาซีดเผือด
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตอบรับเสียงเรียกของเฉินผิง เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นและพูดอย่างอ่อนแรงว่า “คุณเฉิน คุณ... คุณควรรีบออกไปเดี๋ยวนี้ เราไม่มีทางทนมันได้อีกแล้ว ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าจะมีใครที่สามารถต้านทานเมฆมารทำลายล้างได้…”
เฉินผิงมองเมฆมารทำลายล้างที่ลอยอยู่กลางอากาศและทำได้เพียงยิ้มอย่างหมดหนทาง “ผู้อาวุโสโหมว ผมเองก็ไม่สามารถจะหนีไปไหนได้เหมือนกัน แต่จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย ผมหวังว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ ต่อให้ต้องตาย คุณก็จะยังมีผมอยู่เป็นเพื่อน เข้มแข็งเอาไว้นะครับผู้อาวุโสโหมว เราอาจจะถูกอสุนีบาตฟาดจนตาย แต่เราจะต้องไม่ยอมให้ความหวาดกลัวมากลืนกินเราได้…”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็พยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณพูดถูก คุณเฉิน เราต้องไม่เกรงกลัวจนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย..."
แววตาของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แม้ว่าพลังภายในของทั้งเขาและเฉินผิงจะอ่อนแรงเต็มที แต่คนทั้งสองก็ยังไม่ยอมแพ้
ทั้งสองเฝ้ารอการโจมตีของอสุนีบาตครั้งที่สี่อย่างเงียบๆ สีหน้าของพวกเขาไรซึ้งความหวาดกลัวใดๆ
“อยู่ข้างหน้านี้แล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ...”
สั่วเฉียนเฝ้ามองเมฆมารทำลายล้างที่กำลังใกล้เข้ามา จิตใจของเขาร้อนรนขึ้นขณะ
แต่ก่อนที่สั่วเฉียนและกลุ่มของเขาจะมาถึง หลัวโชไห่ก็สัมผัสได้ถึงการมาของพวกเขา
“ไม่นะ มีใครบางคนกำลังมา…” หลัวโชไห่ขมวดคิ้ว
ในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยากของคนๆ หนึ่ง มักจะเป็นช่วงเวลาที่เปราะบางที่สุดของคนๆ นั้น หากคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อจัดการกับเฉินผิง เขาจะต้องพบกับความยากลำบากเป็นแน่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...