หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3496

“นายท่าน นายท่าน...” หัวเฟิ่งตะโกนเรียกเฉินผิง

อสุนีบาตครั้งที่สามที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้เต็มไปด้วยพลังอันรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวอย่างไม่น่าเชื่อ เธอจึงเริ่มรู้สึกไม่มั่นใจว่าเฉินผิงจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

“หัวเฟิ่ง โปรดสงบสติอารมณ์ก่อน เฉินผิงจะต้องไม่เป็นอะไร ความจริงที่ว่าเมฆมารทำลายล้างนั้นยังคงอยู่ นั่นหมายความว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่” ไป๋เฉียนกล่าวให้ความมั่นใจกับหัวเฟิ่ง

แต่ทว่าหลัวโชไห่และคนอื่นๆ กลับมีสีหน้าเคร่งเครียด พวกเขารู้ดีว่านี่เป็นเพียงอสุนีบาตครั้งที่สามเท่านั้น แม้ว่าเฉินผิงและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจะรอดจากเหตุการณ์นี้ได้ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยากยิ่งที่จะอดทนต่อสิ่งที่ตามมา

“ผู้อาวุโสโหมว ผู้อาวุโสโหมว…”

หลังจากผ่านพ้นอสุนีบาตทั้งสามครั้งมาได้ สีหน้าของเฉินผิงก็ดูซีดเซียวเป็นอย่างมาก เขากระอักเลือดออกมาจนเต็มปาก

ทางด้านผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็เต็มไปด้วยบาดแผลเช่นกัน ดวงตาของเขาปิดสนิท ผิวหนังของเขาซีดเผือด

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตอบรับเสียงเรียกของเฉินผิง เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นและพูดอย่างอ่อนแรงว่า “คุณเฉิน คุณ... คุณควรรีบออกไปเดี๋ยวนี้ เราไม่มีทางทนมันได้อีกแล้ว ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าจะมีใครที่สามารถต้านทานเมฆมารทำลายล้างได้…”

เฉินผิงมองเมฆมารทำลายล้างที่ลอยอยู่กลางอากาศและทำได้เพียงยิ้มอย่างหมดหนทาง “ผู้อาวุโสโหมว ผมเองก็ไม่สามารถจะหนีไปไหนได้เหมือนกัน แต่จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย ผมหวังว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ ต่อให้ต้องตาย คุณก็จะยังมีผมอยู่เป็นเพื่อน เข้มแข็งเอาไว้นะครับผู้อาวุโสโหมว เราอาจจะถูกอสุนีบาตฟาดจนตาย แต่เราจะต้องไม่ยอมให้ความหวาดกลัวมากลืนกินเราได้…”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็พยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณพูดถูก คุณเฉิน เราต้องไม่เกรงกลัวจนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย..."

แววตาของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แม้ว่าพลังภายในของทั้งเขาและเฉินผิงจะอ่อนแรงเต็มที แต่คนทั้งสองก็ยังไม่ยอมแพ้

ทั้งสองเฝ้ารอการโจมตีของอสุนีบาตครั้งที่สี่อย่างเงียบๆ สีหน้าของพวกเขาไรซึ้งความหวาดกลัวใดๆ

“อยู่ข้างหน้านี้แล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ...”

สั่วเฉียนเฝ้ามองเมฆมารทำลายล้างที่กำลังใกล้เข้ามา จิตใจของเขาร้อนรนขึ้นขณะ

แต่ก่อนที่สั่วเฉียนและกลุ่มของเขาจะมาถึง หลัวโชไห่ก็สัมผัสได้ถึงการมาของพวกเขา

“ไม่นะ มีใครบางคนกำลังมา…” หลัวโชไห่ขมวดคิ้ว

ในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ยากของคนๆ หนึ่ง มักจะเป็นช่วงเวลาที่เปราะบางที่สุดของคนๆ นั้น หากคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อจัดการกับเฉินผิง เขาจะต้องพบกับความยากลำบากเป็นแน่!

“เพื่อนของคุณกำลังบรรลุการฝึกอย่างงั้นเหรอ? เพื่อนของคุณชื่อเฉินผิงใช่หรือเปล่า?” ผู้อาวุโสชูถามอย่างเย็นชา

มีหัวเฟิ่งและจี้อวิ๋นอยู่ที่นี่ด้วย ผู้อาวุโสชูรู้ว่าทั้งสองคนนี้อยู่กับเฉินผิงมาตลอด ดังนั้นเขาจึงคาดเดาว่าเฉินผิงจะต้องอยู่ไม่ไกล

“สหาย ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงใคร ผมไม่รู้จักคนที่ชื่อเฉินผิงอะไรนั่นหรอก”

หลัวโชไห่ยังคงแสร้งทำต่อไป นี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับเฉินผิงและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน หากมีผู้ใดเข้ามาขัดขวางมันย่อมต้องเป็นอันตรายอย่างมาก!

“หึ เลิกเสแสร้งได้แล้ว เฉินผิงต้องอยู่แถวๆ นี้ คุณจะต้องเป็นพวกเดียวกับเขาอย่างแน่นอน” สั่วเฉียนพูดขึ้นก่อนจะหันไปหาผู้อาวุโสชู “ผู้อาวุโสชู ไปดูสิว่าใช่เฉินผิงหรือเปล่าที่กำลังจะบรรลุการฝึก ถ้าใช่ละก็จับกุมตัวเขามาได้เลย”

ผู้อาวุโสชูพยักหน้าและมุ่งหน้าตรงไปยังอาคารที่อยู่ใกล้เคียง

“คุณกล้าดียังไง?”

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น หลัวโชไห่ก็ชักดาบของเขาออกมาทันที รัศมีของดาบเต็มไปด้วยความดุร้ายอันแหลมคมและพุ่งตรงไปที่ผู้อาวุโสชู