หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3497

ผู้อาวุโสชูหลบรัศมีของดาบที่พุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงรอยของดาบลึกไว้บนพื้น

สีหน้าของผู้อาวุโสชูเปลี่ยนไปทันที เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงอยู่ในอาคารหลังนั้น!

หลัวโชไห่ยืนขึ้นและชี้ดาบไปที่ผู้อาวุโสชู โดยประกาศว่า “ตราบใดที่ผมยังอยู่ที่นี่ ไม่มีทางที่คุณจะทำร้ายคุณเฉินได้ นี่ไม่ใช่สถานที่ที่สมาชิกของสมาพันธ์ผนึกมารจะสามารถมาทำอะไรโดยพลการได้"

ผู้อาวุโสชูยิ้มเยาะ “ในที่สุดคุณก็ยอมรับแล้วสินะ แต่ด้วยความสามารถอันจำกัดของคุณ คุณจะหยุดพวกเราได้อย่างงั้นเหรอ?”

ด้วยรอยยิ้มอันแสนเย็นชา ผู้อาวุโสชูเอื้อมมือเข้าไปในความว่างเปล่าและเรียกกระบองทะลวงฟ้ามาไว้ในมือของเขา เขาเหวี่ยงมันออกไป และแสงระยิบระยับจำนวนมากพร้อมกับรัศมีพลังอันน่าเกรงขามพุ่งตรงไปยังหลัวโชไห่

ใบหน้าของหลัวโชไห่ยิ่งเคร่งขรึม ดาบของเขาเปล่งแสงแวววาวก่อนจะปล่อยพลังโจมตีออกไปอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม หลัวโชไห่กลับเป็นฝ่ายต้องถูกบีบให้ล่าถอยจากพลังโจมตีของผู้อาวุโสชู ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของหลัวโชไห่จะด้อยกว่าเล็กน้อย!

“พ่อ...”

“อาจารย์...”

เมื่อเห็นว่าหลัวโชไห่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสชู หลัวซีและจิ้นตงก็เริ่มรู้สึกวิตกกังวล

อีกทางด้านหนึ่ง ไป๋เฉียนสะบัดแส้ยาวในมือของเธอออกมาอย่างรวดเร็วแล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศ!

ไป๋เฉียนเป็นถึงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่เจ็ด เธอจึงมีความสามารถเพียงพอที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ได้

การเข้าช่วยเหลือของไป๋เฉียน ช่วยบรรเทาความกดดันบางส่วนที่มีต่อหลัวโชไห่ได้

“โจมตี!”

สั่วเฉียนขมวดคิ้วและโบกมือออกคำสั่ง เหล่าสมาชิกของสมาพันธ์ผนึกมารก็รีบวิ่งออกไปทันที

เมื่อเห็นดังนั้น หัวเฟิ่งและคนอื่นๆ ต่างก็พุ่งเข้าสู่การต่อสู้เช่นกัน

เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มสับสนวุ่นวาย ผู้อาวุโสเฟ่ยจึงฉวยโอกาสนี้หลบหนีไป ณ จุดนี้เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรจะช่วยฝ่ายไหนดี

“หึ คุณคิดว่าคุณมีความสามารถพอที่จะหยุดฉันได้อย่างงั้นรึ?”

รัศมีพลังของผู้อาวุโสชูปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ป้องกันการโจมตีจากทั้งหลัวโชไห่และไป๋เฉียนได้โดยสิ้น

ทันใดนั้นกระบองทะลวงฟ้าก็พุ่งลงมา ราวกับลูกอุกกาบาตที่กำลังตก โดยที่เป้าหมายของมันคือหลัวโชไห่!