เฉินผิงและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานรออย่างอดทน แต่อสุนีบาตก็ไม่ได้ลดลง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นพวกเขาจึงลืมตาและเงยหน้ามอง
“คุณเฉิน นั่นมันอะไรน่ะ?” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานสังเกตเห็นสัตว์อสูรตัวเล็กๆ ที่เปล่งแสงหลากสีด้านล่างเมฆมารทำลายล้าง
เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจและหัวเราะดังลั่น “ไอ้ตัวเล็กสามารถรับมืออสุนีบาตแห่งเมฆมารทำลายล้างได้จริงๆ... โอ้ เกือบลืมไป ไอ้ตัวเล็กเป็นสัตว์พาหนะของจ้าวมาร มันเลยไม่เกรงกลัวเมฆมารทำลายล้างเลยแม้แต่น้อย!”
“ผู้อาวุโสโหมวซาน ตอนนี้เราปลอดภัยแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ยังไม่เข้าใจนัก แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นของ เฉินผิง เขาจึงรู้ว่าเมฆมารทำลายล้างจะไม่ทำอะไรพวกเขา
“คุณเฉิน ข้างหลังมีอสุนีบาตอีกไม่น้อย ฉันสงสัยว่าไอ้ตัวเล็กจะรับมือได้หรือเปล่า” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานถาม
“น่าจะไม่เป็นไร มารอดูกันเถอะ”
เฉินผิงตามผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานไป รอคอยอสุนีบาตครั้งที่ห้า
บนท้องฟ้า เมฆมารทำลายล้างดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น ในเมฆสีดำสนิทมีประกายสายฟ้าวูบวาบ
แต่ก่อนที่อสุนีบาตครั้งที่ห้าจะผ่าลงมา อสูรกลืนสวรรค์ก็อ้าปากกว้างและดูดเข้าไปอย่างแรงในทันใด
แรงดึงดูดอันมหาศาลพุ่งตรงไปยังเมฆมารทำลายล้าง
เมฆมารทำลายล้างดูราวกับมีจิตใจเป็นของตัวเอง ดิ้นรนอย่างสิ้นหวังเพื่อหลบหนี เปลี่ยนรูปร่างไม่หยุดเพื่อให้รอดจากแรงดึงดูดมหาศาล
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเมฆมารทำลายล้างจะดิ้นรนอย่างไรก็ไร้ประโยชน์ ในที่สุดมันก็ถูกอสูรกลืนสวรรค์กลืนกิน
ท้องฟ้าที่มืดสนิทสว่างขึ้นในทันที และดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงอบอุ่นแก่ทุกคน
เอิ่ก!
ทันใดนั้นอสูรกลืนสวรรค์ก็เรอออกมา
เพียงเรอครั้งเดียว ทั่วผืนดินก็สั่นสะเทือน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...