หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3499

อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้เฉินผิงคงจะหนีไปเฉยๆ ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานใกล้จะถึงขั้นตอนสำคัญของการเพิ่มระดับพลัง

ขณะที่สั่วเฉียนเริ่มโจมตี เฉินผิงก็กวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรอย่างรวดเร็วและฟันเข้าใส่สั่วเฉียน ทันใดนั้น กระบี่ก็ปลดปล่อยคลื่นพลังจำนวนนับไม่ถ้วน ฟาดฟันผ่านอากาศและก่อตัวเป็นพายุพลังดาบที่มุ่งไปยังสั่วเฉียนโดยตรง

สั่วเฉียนแค่นเสียงเย็นชา และคลื่นพลังก็ปะทุออกมาจากร่างของเขา พลังนี้ราวกับคลื่นอันไม่สิ้นสุดของมหาสมุทรกว้างใหญ่ คลื่นแต่ละลูกซัดอย่างต่อเนื่อง!

พลังดาบคลื่นแล้วคลื่นเล่าถูกหักล้าง และการโจมตีด้วยกระบี่ของเฉินผิงสลายไปในทันใด

เมื่อไร้ซึ่งสิ่งขวางกั้น เฉินผิงจึงซัดหมัดเซิ่งกวงตามไป

เมื่อถึงจุดนี้ เฉินผิงใช้ทั้งพลังวิญญาณ พลังมังกร และแม้กระทั่งพลังจุติในตัวเขาจนเกือบหมด พลังเดียวที่พึ่งพาได้คือความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาเอง

หมัดเซิ่งกวงเป็นวิชาที่เหมาะที่สุดสำหรับสถานการณ์นี้ ซึ่งใช้พลังพื้นฐานของร่างกายเป็นหลัก

แสงสีทองพุ่งออกมาจากหมัดของเฉินผิง และเงากำปั้นจำนวนนับไม่ถ้วนก็โปรยลงมาที่สั่วเฉียนราวกับกระสุนปืนใหญ่!

เมื่อเห็นหมัดเซิ่งกวงของเฉินผิง สั่วเฉียนก็หัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆ แกใช้พลังวิญญาณจนหมดและหันมาใช้ความแข็งแกร่งทางกายภาพแทนใช่ไหม? แน่ใจเหรอว่าจะเอาชนะฉันได้ด้วยพลังหยาบๆ แบบนี้?”

สั่วเฉียนหัวเราะดังลั่น จากนั้นก็รวมพลังวิญญาณไว้ระหว่างนิ้วมือของเขา เขาสะบัดมืออย่างรวดเร็ว ดวงไฟวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนลุกวาบ ปิดกั้นหมัดเซิ่งกวงของเฉินผิงโดยตรง

สั่วเฉียนไม่ได้ดีแต่ปาก พลังของเขาคือของจริง

เมื่อเห็นท่าทางเย่อหยิ่งของสั่วเฉียน เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

ทันใดนั้นเฉินผิงก็กัดลิ้นของเขาและกระอักเลือดคำโตออกมา กระบี่พิฆาตมังกรสั่นอย่างรุนแรง ตามด้วยคลื่นพลังดาบ กระบี่แสงปรากฏขึ้นที่ด้านหลังเฉินผิงทีละเล่ม!

ถ้าเฉินผิงไม่ใช้พลังจนหมด เขาคงไม่ถึงกับต้องเผาแก่นโลหิต

ถ้าจงหลี่ไม่ได้เสียหาย เขาคงไม่ต้องทุลักทุเลแบบนี้!

แม้เฉินผิงจะครอบครองธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาก็ยังไม่สามารถเอาออกมาใช้ได้ในตอนนี้ ต่อให้ทำได้ก็คงไม่ใช้อยู่ดี เว้นแต่จะจำเป็นจริงๆ!

เช่นเดียวกับของวิเศษสำหรับยามคับขันอย่างระฆังมังกร

เหมือนที่เขาว่ากันว่า “เด่นเกินไปจะเป็นภัย” ถ้าเฉินผิงเผยอาวุธวิเศษของเขามากเกินไป ปัญหามากมายคงตามมาแน่นอน!

กระบี่แสงจำนวนมากปรากฏที่ด้านหลังเฉินผิง และพุ่งเข้าหาสั่วเฉียนทันที

โดยเฉพาะหลัวโชไห่ ผู้ทำได้เพียงปกป้องตัวเองจากการโจมตีของผู้อาวุโสชู และไม่สามารถเข้าไปช่วยได้เลย

“ไอ้เด็กเวร ตายซะเถอะ…”

สั่วเฉียนยิ้มอย่างเย็นชาและชูฝ่ามือขึ้น เตรียมจะโจมตีเฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้ว มองดูฝ่ามือของสั่วเฉียนที่กำลังเข้ามาใกล้ จังหวะนั้นเขากัดฟันสู้อีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ร่างเกราะทองคำทำงาน ทำให้เกล็ดสีทองปกคลุมไปทั่วร่างกาย

ดูเหมือนว่าเฉินผิงคิดจะรับมือกับการโจมตีของสั่วเฉียนอย่างสุดกำลัง

“คุณสั่วเฉียน...”

ขณะที่สั่วเฉียนกำลังจะฟาดฝ่ามือ จู่ๆ ก็มีคนเรียกชื่อเขา!

สั่วเฉียนหันกลับมาและพบว่าเป็นผู้อาวุโสเฟ่ย

“ต้องการอะไร?” เขาถามอย่างไม่พอใจ