หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3500

เขาหงุดหงิดมากที่ผู้อาวุโสเฟ่ยเข้ามาขัดจังหวะ!

“คุณสั่วเฉียน เฉินผิงหนีไม่รอดเหมือนเหมือนหนูติดกับ ไม่จำเป็นต้องให้ถึงมือคุณ ผมจะช่วยคุณเอง” ผู้อาวุโสเฟ่ยเสนอ

“ไปให้พ้น! ฉันอยากจะฆ่าหมอนี่ด้วยตัวเอง ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแก” สั่วเฉียนตำหนิผู้อาวุโสเฟ่ยโดยไม่ลังเล

ผู้อาวุโสเฟ่ยดูอับอาย เขาก้มหน้าลงแล้วถอยกลับ

สั่วเฉียนไม่สนใจผู้อาวุโสเฟ่ยอีก เขาหันกลับมามองเฉินผิงและยกมือขึ้นเพื่อโจมตี

ขณะที่สั่วเฉียนกำลังจะยกมือ แสงสีเงินก็สาดส่องเข้ามา และทันใดนั้นแขนของสั่วเฉียนก็หลุดกระเด็น!

สั่วเฉียนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

เขามองดูอย่างไม่ยากจะเชื่อขณะที่แขนของเขาถูกตัดอย่างโหดเหี้ยม

“อ๊าก!”

สั่วเฉียนสับสนไปหมด จ้องมองผู้อาวุโสเฟ่ยด้วยความโกรธ

ในมือของผู้อาวุโสเฟ่ยมีดาบยาวเล่มหนึ่ง เขาฉวยโอกาสตอนที่สั่วเฉียนวอกแวกและตัดแขนอีกฝ่าย

“แกบ้าไปแล้วเหรอ? รู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่?” สั่วเฉียนคำรามใส่ผู้อาวุโสเฟ่ย

“ผมรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร ผมไม่อยากเป็นขี้ข้าของสมาพันธ์ผนึกมารที่ต้องคอยรับใช้คุณ อีกอย่าง ผมปล่อยให้คุณฆ่าเฉินผิงไม่ได้เพราะผมกินยาพิษของเขา ถ้าเขาตาย ผมคงไม่รอดเหมือนกัน” ผู้อาวุโสเฟ่ยพูดอย่างเย็นชา

“แก... แกกล้าทรยศสมาพันธ์ผนึกมาร รู้ไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง? ทุกคนที่วังอู๋หวนจะตายเพราะแก!” สั่วเฉียนกัดฟันด้วยความโกรธ

“วังอู๋หวนตายไปนานแล้ว วังอู๋หวนในตอนนี้เป็นเพียงหุ่นเชิดของสมาพันธ์ผนึกมาร ผมไม่สนหรอก” ผู้อาวุโสเฟ่ยยังคงไม่แยแส

“ฉันจะฆ่าแก...” สั่วเฉียนคำราม เตรียมฟาดฝ่ามือใส่ผู้อาวุโสเฟ่ย

ในขณะนั้นเอง เฉินผิงฉวยโอกาสวางกระบี่พิฆาตมังกรลงบนไหล่ของสั่วเฉียน

ทันทีที่สั่วเฉียนเคลื่อนไหว หัวของเขาจะหลุดหายไป

ดวงตาของสั่วเฉียนฉายแววหวาดกลัว เขาตะโกนว่า “เฉินผิง แกคิดจะทำอะไร? ถ้าแกฆ่าฉัน จะไม่มีพวกแกคนไหนรอดชีวิต”

“นี่ขู่ผมเหรอ?” เฉินผิงแทงกระบี่พิฆาตมังกรเข้าไปในตัวสั่วเฉียน

“ได้โปรด อย่าฆ่าฉันเลย...”