หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3501

“ฮึ เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดยังกล้าท้าทายฉันอีก เดี๋ยวแกก็จะได้รู้” ผู้อาวุโสชูเย้ยหยันเมื่อเห็นผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน

ด้วยเสียงคำรามดังกึกก้อง ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานปล่อยคลื่นเสียงที่ก่อให้เกิดคลื่นยักษ์ มันพุ่งเข้าหาผู้อาวุโสชูราวกับแม่น้ำเชี่ยวกรากด้วยพลังที่ไม่อาจหยุดยั้ง

ผู้อาวุโสชูหวาดหวั่นการโจมตีนั้นจึงฟาดฝ่ามือออกไป แรงระเบิดปะทะเข้ากับคลื่นเสียงตรงหน้า แต่ก็แตกสลายในทันทีเพราะไม่อาจต้านทาน

ผู้อาวุโสชูตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนั้น

ขณะที่ผู้อาวุโสชูชะงักไปชั่วขณะ ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ใช้กรงเล็บโจมตีออกไป

ทั่วพื้นที่สั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องขณะที่รอยเล็บขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาผู้อาวุโสชู

ม่านตาของผู้อาวุโสชูหดตัวอย่างรวดเร็วขณะที่เขาถอยหลังไม่หยุด

ในขณะเดียวกัน เขาก็ปลดปล่อยคลื่นพลังวิญญาณที่คอยสั่นสะเทือนอากาศอยู่เรื่อยๆ สามารถสกัดการโจมตีด้วยกรงเล็บจากผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานได้เพียงเล็กน้อย

ถึงตอนนั้นผู้อาวุโสชูหอบหายใจหนัก เหงื่อเปียกโชก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“ไม่ นี่มัน... เป็นไปได้ยังไง? แกเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด ทำไมถึงมีพลังที่น่ากลัวขนาดนี้?”

สีหน้าของผู้อาวุโสชูดูเหลือเชื่อเป็นที่สุด

“สมกับเป็นคนที่ผ่านเมฆมารทำลายล้างมาได้ ไม่เพียงแต่ผู้อาวุโสโหมวซานจะไร้เทียมทานเมื่อเทียบกับคนที่มีฝีมือระดับเดียวกัน แต่เขายังสามารถต่อกรกับคนที่เหนือกว่าได้ด้วย!” หลัวโชไห่อุทาน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมแม้ร่างกายจะบาดเจ็บก็ตาม

“เมฆมารทำลายล้าง? แกคือคนที่ผ่านเมฆมารทำลายล้างมาได้งั้นเหรอ?”

ผู้อาวุโสชูผงะไป เขาคิดมาโดยตลอดว่าเฉินผิงคือคนที่ผ่านเมฆมารทำลายล้างมาได้

“รู้แล้วสินะ แต่เกรงว่ามันคงจะสายเกินไป”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นก็ปล่อยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวอีกครั้ง

ผู้อาวุโสชูขมวดคิ้ว พยายามต่อต้านสุดกำลัง

อย่างไรก็ตาม คลื่นรัศมีอันดุดันซัดผู้อาวุโสชูกระเด็น และกระแทกลงสู่พื้นอย่างแรงจนจมลงไปหลายสิบเมตร

ผู้อาวุโสชูคลานออกมาจากหลุมลึก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

“การดูหมิ่นคุณเฉินมีแต่จะพาไปสู่ความตาย!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตะโกนอย่างเย็นชา

“พ่อ!”

“คุณหลัว!”

ศิษย์ทั้งหมดของสมาพันธ์ผนึกมารถูกสังหาร และมีเพียงผู้อาวุโสชูเท่านั้นที่หนีรอดไปได้

หลัวซีและจิ้นตงรีบวิ่งไปหาหลัวโชไห่ด้วยความกังวล

เมื่อครู่หลัวโชไห่เพิ่งถูกผู้อาวุโสชูตบอย่างแรง ดังนั้นเขาน่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลัวโชไห่กระอักเลือดออกมาเล็กน้อย เขายิ้มและปลอบใจว่า “พ่อสบายดี แค่นี้ไม่ตายหรอก ซี่โครงหักไม่กี่ซี่เท่านั้นเอง พักสักหน่อยคงหายดี“

ในที่สุดหลัวซีและจิ้นตงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นว่าหลัวโชไห่ยังไม่ถึงแก่ชีวิต

“คุณเฉิน” ในขณะนั้นผู้อาวุโสเฟ่ยจากวังอู๋หวนเข้ามาหาเฉินผิง

ก่อนที่ผู้อาวุโสเฟ่ยจะพูด เฉินผิงก็หยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาแล้วโยนให้เขา “นี่คือยาแก้พิษ พอกินเข้าไปคุณจะหายดี ขอบคุณที่ช่วยผมก่อนหน้านี้”