เฉินผิงรู้ว่าผู้อาวุโสเฟ่ยเพียงแค่ช่วยเขาเพราะเห็นแก่ชีวิตตัวเองเท่านั้น
“ขอบคุณ! ขอบคุณมาก!”
ผู้อาวุโสเฟ่ยหยิบยาแก้พิษแล้วกลืนลงไป จากนั้นจึงหันหลังและจากไป
เขาต้องการหาที่เงียบๆ และพยายามออกเดินทางให้น้อยลงในอนาคต ท้ายที่สุดแล้ว เขาได้ทรยศต่อสมาพันธ์ผนึกมาร และภัยอันตรายที่อาจฆ่าเขาได้ในสักวันจะไม่มีวันหมดไป
สมาพันธ์ผนึกมารมีสำนักย่อยทั่วทั้งอาณาจักรนิรันดร์ ทำให้พลังและอิทธิพลของสมาพันธ์กว้างขวางอย่างไม่น่าเชื่อ
“ขอแสดงความยินดีกับผู้อาวุโสโหมวซานที่ผ่านเมฆมารทำลายล้างมาได้สำเร็จ! พลังของคุณเหนือยิ่งกว่าใครๆ!” หลัวโชไห่พูดด้วยความชื่นชม ขณะที่เขาเดินเข้าไปหาผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน
“ครั้งนี้ได้คุณกับคุณเฉินช่วยเอาไว้ ไม่อย่างนั้นฉันคงพลาดท่า ในเมื่อฉันตัวคนเดียวแล้ว หากหุบเขาวิญญาณโลหิตต้องการความช่วยเหลือในเขาเทียนโหมวก็บอกได้ ฉันจะยื่นมือเข้าช่วยโดยไม่ลังเลแน่นอน!”
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานยอมรับว่าที่เขาเพิ่มระดับได้นั้นต้องขอบคุณเฉินผิงและหลัวโชไห่
หากปราศจากความช่วยเหลือจากเฉินผิง เขาคงไม่สามารถรับมือเมฆมารทำลายล้างได้ นอกจากนี้ หากไม่มีหลัวโชไห่และพรรคพวกที่คอยสกัดคนของสมาพันธ์ผนึกมาร เขาคงไม่สามารถพิชิตอัสนีบาตได้อย่างราบรื่น
หลัวโชไห่ยินดีมากกับคำพูดของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน แม้ว่าระดับบำเพ็ญเพียรจะดูต่ำ แต่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ยังมีชื่อเสียงในระดับหนึ่ง ด้วยความสามารถของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน สถานะของเขาจะสูงขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
เมื่อเวลาผ่านไป หุบเขาวิญญาณโลหิตจะสามารถตั้งตนได้อย่างมั่นคงในเขาเทียนโหมว และด้วยความช่วยเหลือของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน พวกเขาจะไม่ถูกกดขี่ข่มเหงอีกต่อไป
“คุณหลัว ในเมื่อคุณบาดเจ็บก็อย่าเดินทางเลยดีกว่า ผมขอแนะนำให้เราไปพักอยู่กับผู้อาวุโสโหมวซานสักพัก ผมเองก็ต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว จากนั้นผมจะจัดเตรียมยาเพื่อใช้รักษาคุณ” เฉินผิงพูดกับหลัวโชไห่
เมื่อได้ยินคำแนะนำของเขา หลัวโชไห่ก็พยักหน้าและหันไปหาผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน แล้วพูดว่า “เกรงว่าคงต้องรบกวนคุณอีก ผู้อาวุโสโหมวซาน”
“ฮ่าๆ ! พูดอะไรของคุณน่ะ หลัวโชไห่ แค่นี้ไม่รบกวนเลย ยังไงซะฉันก็รู้สึกเหงาที่ต้องอยู่คนเดียว มีพวกคุณอยู่ด้วยคงมีชีวิตชีวามากขึ้น!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานหัวเราะอย่างเบิกบาน
ทุกคนไปพักชั่วคราวที่บ้านของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน เฉินผิงใช้โอกาสนี้ในการฟื้นคืนพลังอย่างช้าๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...