หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3503

เมื่อเห็นอย่างนั้น คนอื่นๆ ก็ช่วยค้นหา แต่พวกเขาไม่พบร่องรอยของเบญจเอกอุเลย

“เบญจเอกอุทรงพลังอย่างมาก ไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับอันตรายในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ใช่ไหม?”

“แน่นอน ด้วยชื่อเสียงของเบญจเอกอุ ไม่มีใครกล้าทำร้ายพวกเขาหรอก แถมยังมีห้าสำนักใหญ่หนุนหลังด้วย”

“สมรภูมิแห่งทวยเทพปิดแล้ว พวกเขาคงถูกฆ่าตายไปแล้ว ห้าสำนักใหญ่จะต้องอับอายในครั้งนี้”

ทุกคนต่างถกเถียงกันอย่างดุเดือด!

เมื่อได้ยินการสนทนาของฝูงชน ฉีเป่ยเจี๋ยก็สบตากับหนิงจื้อ หลังจากนั้นไม่นาน หนิงจื้อก็จากไป

ครู่ต่อมา ฉีเป่ยเจี๋ยก็พบเข้ากับคนของห้าสำนักใหญ่

ฉีเป่ยเจี๋ยเข้าไปหาศิษย์ของห้าสำนักใหญ่และกล่าวว่า “สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ เบญจเอกอุจากห้าสำนักใหญ่ได้รับอันตรายจริงๆ นอกจากนี้ ผมรู้ด้วยว่าพวกเขาถูกสังหาร”

คนของห้าสำนักใหญ่คนหนึ่งถามว่า “ใครเป็นคนทำ?”

ฉีเป่ยเจี๋ยตอบ “ชายที่ชื่อเฉินผิง!”

“เฉินผิง?”

คนของห้าสำนักใหญ่ไม่คุ้นเคยกับชื่อของเฉินผิง

ในทางกลับกัน เจ้าสำนักคงผู้เป็นประมุขสำนักซวนหยินพูดขึ้น “เฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งเท่านั้น เขาจะฆ่าเบญจเอกอุได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้หรอก!”

“ถ้าตัวคนเดียวคงเป็นไปไม่ได้ แต่เขาได้รับความช่วยเหลือในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ห้าคนในสามราชาและสี่ประมุขจากเผ่าอสูรอยู่ฝ่ายเขา ถ้าได้พวกนั้นช่วย การที่เขาจะจัดการกับเบญจเอกอุก็เป็นไปได้” ฉีเป่ยเจี๋ยกล่าวอย่างใจเย็น

คนของห้าสำนักใหญ่ถามว่า “ทำไมล่ะ? เราไม่มีความแค้นกับเฉินผิง แล้วทำไมเขาถึงอยากฆ่าคนของเรา?”

“แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ทำไปเพื่อแย่งชิงของวิเศษ ความแค้นส่วนตัวไม่ใช่เรื่องสำคัญในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ยังไงก็เถอะ ผมบอกพวกคุณหมดทุกอย่างแล้ว ขึ้นอยู่กับพวกคุณว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ” หลังจากที่ฉีเป่ยเจี๋ยพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและจากไปทันที

ศิษย์ของห้าสำนักใหญ่มองหน้ากันด้วยความตกตะลึง ไม่แน่ใจว่าจะเชื่อคำพูดของฉีเป่ยเจี๋ยหรือไม่

เจ้าสำนักหลัวผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรีบนำคนของเขาไล่ตามเฉินผิง

พวกเขาพบเฉินผิงตามที่ฉีเป่ยเจี๋ยบอก อย่างไรก็ตาม เมื่อเฉินผิงเห็นศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ เขาก็รีบหนีไป

เมื่อเห็นเฉินผิงหนีไป คนของห้าสำนักใหญ่ก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าเฉินผิงมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล พวกเขาจึงไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว

ในชั่วพริบตา เฉินผิงก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

“แปลกมาก หมอนี่วิ่งเร็วชะมัด จู่ๆ ก็หายไปเลยได้ยังไง?” คนของห้าสำนักใหญ่เอ่ยอย่างสับสน

“เจ้าสำนักหลัว มาดูนี่สิ นี่มันอะไรกัน?” ในขณะนั้น มีคนหยิบถุงใส่ของห้าใบที่งดงามขึ้นจากพื้นดิน

“นี่มันถุงใส่ของของเบญจเอกอุไม่ใช่เหรอ? มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?” เจ้าสำนักหลัวขมวดคิ้ว

“ให้ตายเถอะ ชายที่ชื่อเฉินผิงคงทิ้งของพวกนี้ไว้ เขาต้องเป็นคนที่ฆ่าเบญจเอกอุแน่ๆ!” มีคนอุทานด้วยความโกรธ