หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3505

ในคฤหาสน์หลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ในเทือกเขา คุณชี่กำลังหมกมุ่นอยู่กับงานเขียนของเขา

อย่างไรก็ตาม เนื้อตัวเขาเผยให้เห็นความเสียหายจากการต่อสู้ครั้งล่าสุดของเขากับเฉียนฮ่าวเทียน การสูญเสียร่างเงาไปร่างหนึ่งทำให้พลังชีวิตของคุณชี่ลดลงอย่างมาก

แต่หลังจากพักผ่อนและฟื้นตัวอยู่ระยะหนึ่ง อาการของเขาก็ดีขึ้นมาก

ทันใดนั้น หญิงสาวในชุดคลุมสีขาวก็เข้ามารายงานว่า “คุณชี่ เฉินผิงสังหารลูกชายของผู้นำสมาพันธ์ผนึกมาร...”

คุณชี่หยุดเขียนชั่วครู่ ทิ้งรอยหมึกไว้บนคำที่เขาเพิ่งเขียน

“ชายคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่เสียนาน แต่เขากลับสร้างความปั่นป่วนได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ?” คุณชี่พูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ตอนนี้ระดับบำเพ็ญเพียรของเฉินผิงถึงไหนแล้ว?”

“เขาเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่ง แต่เขาครอบครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์มากมาย แม้จะต่อสู้กับผู้ทุกข์ยากระดับหกเขาก็ไม่แสดงความหวาดกลัวเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับอสูรกลืนสวรรค์จากซากปรักหักพังโบราณในสมรภูมิแห่งทวยเทพด้วย...” หญิงสาวอธิบาย

“อสูรกลืนสวรรค์? สัตว์พาหนะของจ้าวมารสีชาดน่ะหรือ?”

ความประหลาดใจปรากฏบนใบหน้าของคุณชี่ เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงพัฒนาไปไกลเกินคาด!

“มันเป็นอสูรกลืนสวรรค์ที่เพิ่งฟักออกมา ฉันเลยคิดว่ามันอาจจะยังใช้ประโยชน์ได้ไม่มากนัก” หญิงสาวรีบชี้แจง

เมื่อได้ยินอย่างนั้น คุณชี่ก็นึกขึ้นได้และถามว่า “ฉันรู้ว่าสหายเก่าคนนั้นไม่สามารถปรากฏตัวในอาณาจักรนิรันดร์ได้ พักนี้สำนักผลาญอัคคีมีความเคลื่อนไหวหรือเปล่า?”

“ไม่มีค่ะ ทุกอย่างดูสงบเรียบร้อย!” หญิงสาวส่ายหัว

“เป็นข่าวดี ดูเหมือนฉันจะวางใจได้อีกสักสองสามวัน...”

คุณชี่หยิบกระดาษอีกแผ่นขึ้นมาแล้วเขียนต่อ

“คุณชี่ เราจะทำยังไงกับเฉินผิงดี? อีกไม่นานสมาพันธ์ผนึกมารคงจะเริ่มไล่ล่าเขาอย่างไม่หยุดยั้ง คุณคิดว่า…” เธอลังเล

“ไม่ต้องกังวลไป ฉันเชื่อว่าเขารับมือได้ อีกอย่างตอนนี้เขาไม่ได้อยู่คนเดียว เขามีพรรคพวกไม่ใช่เหรอ?”

“ปล่อยให้เขาสร้างแรงกระเพื่อมในอาณาจักรนิรันดร์ต่อไป ยิ่งอาณาจักรนี้วุ่นวายมากเท่าไร เนื้อร้ายก็จะยิ่งเปิดเผยตัวเองมากขึ้นเท่านั้น นอกจากนี้ ถึงเวลาแล้วที่กฎระเบียบในอาณาจักรนิรันดร์จะได้รับการฟื้นฟู”

หลังจากที่คุณชี่พูดจบ เขาก็เริ่มเขียนอย่างเงียบๆ อีกครั้ง

เมื่อเห็นท่าทางของคุณชี่ ผู้หญิงคนนั้นก็ออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

...

ที่หุบเขาวิญญาณโลหิต เนื่องจากหลัวโชไห่ผู้นำของหุบเขาไม่อยู่ ศิษย์ทุกคนจึงบำเพ็ญเพียรอย่างเงียบสงบ