ศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดเข้ามาหาเฉิงจิงฮุ่ยและรายงานว่า “อาจารย์ หลัวโชไห่ไม่อยู่ที่นี่จริงๆ และไม่เห็นคนที่ชื่อเฉินผิงเช่นกัน”
“ให้ตายเถอะ พวกมันอยู่ไหนกัน? หรือว่าพวกมันจะไม่ได้กลับมาที่หุบเขาวิญญาณโลหิต?”
เฉิงจิงฮุ่ยขมวดคิ้ว
ศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดมองไปที่ศพที่เกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น ก่อนจะถามด้วยความงุนงง “อาจารย์ ตอนนี้เราควรทำยังไงดี?”
ตอนนี้พวกเขาหาคนที่เป็นเป้าหมายไม่พบ และถึงกับเข่นฆ่าศิษย์ของหุบเขาวิญญาณโลหิต ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสองฝ่ายถือว่าเป็นพี่น้องกัน เนื่องจากในทางปฏิบัติแล้วพวกเขามาจากสำนักเดียวกัน
การกระทำของพวกเขาช่างโหดเหี้ยม และเมื่อหลัวโชไห่รู้ เขาจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ อย่างแน่นอน!
“ลบร่องรอยให้หมด ห้ามไม่ให้ใครพูดถึงเหตุการณ์ในวันนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่ามันอย่างไร้ปรานี!”
ในขณะนั้น เฉิงจิงฮุ่ยค่อยๆ สงบลงและเริ่มออกตะโกนออกคำสั่ง
สิ่งที่เขาทำนั้นมากเกินไป
ศิษย์จำนวนมากของหุบเขาวิญญาณเลือดพากันวิ่งพล่านอย่างร้อนรน พวกเขาลบร่องรอยของตัวเองจนหมด
หลังจากลบร่องรอยและรัศมีทั้งหมดแล้ว เฉิงจิงฮุ่ยก็รีบจากไปพร้อมกับศิษย์ของเขา
หลังเฉิงจิงฮุ่ยไปได้ไม่นาน เจ้าสำนักหลัวก็มาถึงพร้อมกับคนของห้าสำนักใหญ่
“เจ้าสำนักหลัว ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าหุบเขาวิญญาณโลหิตเงียบชอบกล? แถมยังได้กลิ่นเลือดด้วย” ใครสักคนพูดขึ้น ขมวดคิ้วด้วยความกังวล
“ฉันก็ได้กลิ่นเหมือนกัน ว่าแต่ทำไมฉันไม่รู้สึกถึงสัญญาณชีวิตเลย? หรือว่าจะไม่มีคนอยู่ที่หุบเขาวิญญาณโลหิต?” มีคนกล่าวเสริม
เจ้าสำนักหลัวปลดปล่อยปราณสัมผัสของเขา และทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว
“เข้าไปดูกันเถอะ คนของหุบเขาวิญญาณโลหิตถูกฆ่าตายหมดแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...