หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3508

หลายวันต่อมา เวลาช่างผ่านไปรวดเร็ว

เฉินผิงหมกมุ่นอยู่กับการฝึกวิชาท่าเท้าประกายไฟ

ใต้ฝ่าเท้าของเฉินผิงมีเปลวไฟที่เล็กจนแทบจะมองไม่เห็น และลุกไหม้ราวกับเส้นด้ายเส้นเล็ก เปลวไฟนี้หมุนวนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเฉินผิงอย่างต่อเนื่อง

ในอึดใจเดียว เปลวไฟที่มีลักษณะคล้ายด้ายสองเส้นก็มุดลงไปในพื้นอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจ

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้า และในทันใดนั้นร่างของเขาก็หายไป

เมื่อเฉินผิงลืมตาขึ้น เขาก็ตระหนักว่าเขาได้เดินทางหลายกิโลเมตร

“บ้าจริง ฉันยังไม่สามารถเดินทางห้าสิบกิโลเมตรในก้าวเดียวได้ คงยากเกินไปที่จะฝึกให้ชำนาญ ตอนนั้นไม่น่าไปทำให้เซียนอัคคีวิญญาณโมโหเลย…”

เฉินผิงถอนหายใจ ท่าเท้าประกายไฟนั้นน่าประทับใจจริงๆ แต่มันก็ยากที่จะฝึกให้เชี่ยวชาญ!

ในระหว่างนี้นอกเหนือจากการพักฟื้นแล้ว เฉินผิงยังหมกมุ่นอยู่กับการศึกษาวิชาท่าเท้าประกายไฟ ด้วย อย่างไรก็ตาม เขาสามารถเดินทางได้เพียงไม่กี่กิโลเมตรในหนึ่งก้าว!

การเดินทางได้แค่ไม่กี่กิโลเมตรในก้าวเดียวนั้นไม่สาแก่ใจเฉินผิงอีกต่อไป เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน ตอนที่เขาอยู่ในโลกมนุษย์ การใช้วงแหวนจักรวาลสามารถเคลื่อนย้ายเขาได้เพียงไม่กี่ร้อยเมตรเท่านั้น!

ความโลภของมนุษย์นั้นไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ!

“คุณเฉิน พ่อของฉันเรียกหาคุณ ตอนนี้เขาหายดีแล้วและอยากจะเชิญคุณไปที่หุบเขาวิญญาณโลหิต!” หลัวซีแจ้งเฉินผิง

“เอาล่ะ งั้นไปกันเลย!”

เฉินผิงเองก็ต้องการไปที่หุบเขาวิญญาณโลหิต จากนั้นก็ให้จิ้นตงพาเขาไปที่ถ้ำกลืนปีศาจ

ด้วยเหตุนั้น เฉินผิงและพรรคพวกก็ออกเดินทางสู่หุบเขาวิญญาณโลหิต

เพราะผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตัวคนเดียว เขาจึงร่วมเดินทางกับเฉินผิงและคนอื่นๆ ไปยังหุบเขาวิญญาณโลหิตเช่นกัน

ตอนที่พวกเขายังอยู่ห่างจากหุบเขาวิญญาณโลหิตหลายกิโลเมตร ไป๋เฉียนก็ขมวดคิ้วและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

เฉินผิงหันไปหาไป๋เฉียนแล้วถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า?”

“มีแร้งจำนวนมากบินวนอยู่บนท้องฟ้า ต้องมีการต่อสู้เกิดขึ้นใกล้ๆ และถึงขั้นมีคนตาย ดูจากจำนวนของแร้งแล้ว คงจะมีคนตายไม่น้อยทีเดียว...” ไป๋เฉียนตอบ

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋เฉียนทุกคนก็เงยหน้าขึ้น แล้วก็เห็นแร้งจำนวนมากบินวนอยู่บนท้องฟ้า พร้อมบินโฉบลงมาเป็นครั้งคราว!

ท้ายที่สุดแล้วคนเหล่านี้เป็นศิษย์สำนักเดียวกับพวกเขา ซึ่งอาศัยอยู่ด้วยกันมาหลายปี

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าข้อมือของหลัวโชไห่ไว้ เขาส่งกระแสพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างกายของหลัวโชไห่ ซึ่งในที่สุดก็ปลุกชายที่หมดสติขึ้นมาได้

“ใครทำแบบนี้ มันเป็นใคร!”

หลัวโชไห่รีบวิ่งเข้าไปในลานพร้อมกับคำราม

เฉินผิงและพรรคพวกเดินตามเข้าไปข้างใน ไม่อาจทนดูภาพน่าสยดสยองที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาได้

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานขมวดคิ้ว “ใครกันที่เป็นคนทำแบบนี้? เรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในเขาเทียนโหมวมานานแล้ว…”

หลัวซีและจิ้นตงหลั่งน้ำตาขณะมองดูศพที่เกลื่อนกลาดบนพื้น

ใครก็ตามที่ได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ย่อมไม่อาจข่มอารมณ์ได้โดยง่าย!

เฉินผิงยังคงสงบนิ่งขณะที่กระจายปราณสัมผัสออกไป เขาตั้งใจที่จะตรวจสอบว่ามีรัศมีอื่นในหุบเขาวิญญาณโลหิตนอกเหนือจากของเหล่าศิษย์หรือไม่

ถ้ามี การระบุตัวมือสังหารคงทำได้ไม่ยาก