หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3509

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสของเขาสำรวจอยู่พักหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถตรวจจับได้แม้แต่ร่องรอยเพียงเศษเสี้ยวของรัศมีคนอื่น เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายปกปิดตัวตนได้หมดจด

เมื่อถึงจุดนี้ การระบุตัวคนร้ายคงเป็นเรื่องที่ยากมาก

“ถ้าฉันรู้ว่าใครเป็นตัวการของเรื่องนี้ ฉันสาบานว่าจะฉีกพวกมันให้เป็นชิ้นๆ!” หลัวโชไห่ตะโกน พร้อมเปล่งรัศมีอันน่าสะพรึงกลัว

ในขณะเดียวกัน ปราณสัมผัสของหลัวโชไห่ปกคลุมทั่วทั้งหุบเขาวิญญาณโลหิต เขาคิดที่จะสืบหาตัวตนของพวกที่มายังหุบเขาและสังหารศิษย์ของเขาจนหมด

อย่างไรก็ตาม แม้จะค้นหาอยู่นาน หลัวโชไห่ก็ไม่พบรัศมีของผู้อื่นเลย

“คุณหลัว ผมลองสืบค้นดูแล้ว ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจงใจลบรัศมีและร่องรอยของพวกเขา เป็นสาเหตุที่เราตรวจไม่พบอะไรเลย” เฉินผิงรายงาน

“อ๊าก!” ราวกับบ้าคลั่งไปแล้ว หลัวโชไห่ส่งเสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ยุติธรรมและคับข้องใจ

จิ้นตงกัดฟันและอุทานว่า “เราจะปล่อยเรื่องนี้ไปเหรอถ้าเราไม่สามารถหาตัวคนร้ายเจอ? ศิษย์ร่วมสำนักผมจะตายเปล่าอย่างนั้นเหรอ?”

จิ้นตงก็ขุ่นเคืองเช่นกัน แต่จะทำยังในเมื่อหาตัวการไม่เจอด้วยซ้ำ?

“หรือจะเป็นเฉิงจิงฮุ่ย? ตอนที่คุณเฉินกลับมาจากสมรภูมิแห่งทวยเทพเป็นครั้งแรก เขาพยายามจะฆ่าคุณเฉิน แต่ก็ถูกคุณหลัวหยุดไว้ ถ้าเขาคับแค้นใจ ก็อาจเป็นเขาที่โจมตีหุบเขาวิญญาณโลหิต ก็ได้” จี้อวิ๋นคาดเดา

“เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าเขาจะเก่งกาจและโหดเหี้ยม แต่เขาคงไม่มีทางทำกับหุบเขาวิญญาณโลหิตถึงขนาดนั้น ท้ายที่สุดแล้ว เราสองฝ่ายถือเป็นส่วนหนึ่งของสำนักเดียวกัน” หลัวโชไห่ส่ายหัว เขานึกไม่ออกเลยว่าเฉิงจิงฮุ่ยจะทำแบบนี้ได้!

“ไม่เข้าใจจริงๆ หุบเขาวิญญาณโลหิตอยู่อย่างสงบสุขมาโดยตลอด ไม่เคยเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งกับผู้อื่น ใครกันที่โหดเหี้ยมถึงขนาดกระทำการสังหารหมู่เช่นนี้?” ไป๋เฉียนครุ่นคิด

ชื่อเสียงของหุบเขาวิญญาณโลหิตได้รับการยกย่องมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์ปีศาจหรือเผ่าพันธุ์อสูร พวกเขาต่างยกย่องในตัวหลัวโชไห่