ประมุขราชสีคำรามด้วยความโกรธ รัศมีของเขาระเบิดออกมาในขณะที่เขาพร้อมจะโจมตีทุกเมื่อ
ความตึงเครียดปะทุขึ้นระหว่างทั้งสองฝ่าย และพวกเขาจวนจะซัดกันอยู่รอมร่อ
“ประมุขราชสี โปรดอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม!”
ประมุขมารพันหน้าพยายามใช้เหตุผล เขารู้ว่าพวกเขาจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบถ้าสู้กัน หากเกิดอะไรขึ้น ทั้งสี่อาจต้องพบกับความตาย
ดังนั้น เขาจึงห้ามไม่ให้ประมุขราชสีทำอะไรหุนหันพลันแล่น
“เจ้าสำนักหลัว เรามาคุยเรื่องนี้กันดีกว่า เราจะไปกับคุณ…” ประมุขมารพันหน้ารีบเอ่ย
เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าสำนักหลัวจึงหันไปหาไห่ต้าฟู่แล้วพูดว่า “คุณไห่ ในเมื่อพวกเขาเต็มใจที่จะมากับเรา จึงไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรง”
ไห่ต้าฟู่แค่นเสียงอย่างเย็นชาก่อนจะสลายรัศมีของเขา
แม้ประมุขราชสีจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่สามารถเอาชนะคนของห้าสำนักใหญ่ได้
“ไปกันเถอะ ประมุขมารพันหน้า” เจ้าสำนักหลัวกล่าว
ประมุขมารพันหน้าและสหายทั้งสามไม่มีทางเลือก นอกจากต้องตามเจ้าสำนักหลัวไปที่ฐานบัญชาการหลักของห้าสำนักใหญ่
ฐานบัญชาการหลักของห้าสำนักใหญ่ตั้งอยู่ในพื้นที่ลุ่มทางใต้ของเขาเทียนโหมว เพื่อไปถึงที่นั่นจากเขาเทียนโหมว จำเป็นต้องผ่านฝานเฉิงซึ่งอยู่ใต้การควบคุมของตระกูลเฉิง
เดิมทีฐานบัญชาการหลักของห้าสำนักใหญ่นั้นตั้งอยู่ในพื้นที่รกร้างว่างเปล่า
ต่อมาห้าสำนักใหญ่ได้ก่อตั้งสำนักของพวกเขาขึ้นที่นี่ และที่แห่งนี้ก็เริ่มรุ่งเรืองขึ้น
สำนักทั้งห้านั้นตั้งตามตำแหน่งธาตุทั้งห้าและกระจกแปดทิศ ไม่ค่อยห่างกันมากและคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...