หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3513

นอกจากนี้ ในหุบเขายังมีสิ่งก่อสร้างจำนวนมากที่คนของเผ่าพันธุ์อสูรอาศัยร่วมกัน

ใครจะไปคิดว่าสถานที่อันงดงามเช่นนี้จะกลายเป็นดินแดนที่เงียบงันน่าขนลุกเมื่อเดินทางลึกเข้าไป

“หุบเขาวิญญาณอสูรช่างน่าทึ่ง ใครจะไปคิดว่าประมุขราชสีผู้ป่าเถื่อนจะสามารถดูแลสถานที่งดงามเช่นนี้ได้!” หัวเฟิ่งอุทานด้วยความชื่นชมเมื่อเห็นหุบเขาวิญญาณอสูร

“ด้วยความที่ประมุขราชสีเป็นคนโผงผางตรงไปตรงมา ทำให้เขาสามารถจัดการเผ่าพันธุ์อสูรที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ” ไป๋เฉียนกล่าวพลางหัวเราะ พร้อมกับอธิบายเหตุผล

เมื่อได้ยินคำอธิบายของไป๋เฉียน เฉินผิงก็เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่เช่นกัน

ทุกเผ่าพันธุ์ต่างเก็บงำความตึงเครียดเอาไว้ เหมือนที่เขาว่าไว้ คนจิตใจดีไม่แตะอาวุธ คนมีศีลธรรมไม่แตะเงินทอง สามราชาและสี่ประมุขต่างก็มีวิธีปกครองในแบบของตัวเอง

“พวกคุณเป็นใคร?” จู่ๆ ร่างนับสิบก็ปรากฏขึ้นขณะที่เฉินผิงและพรรคพวกลอยลงมา ตั้งคำถามกับพวกเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ตอนนี้ใครเป็นคนคุมหุบเขาวิญญาณอสูร? ประมุขราชสียังอยู่ที่นี่หรือไม่?” หัวเฟิ่งถาม

ในขณะนั้น หัวเฟิ่งปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่ประมุขราชสียังยอมจำนนต่อ หัวเฟิ่งผู้เคยข่มเหงเขาในอดีต

อย่างไรก็ตาม หัวเฟิ่งในตอนนี้อยู่ที่ระดับกึ่งเซียนเท่านั้น และพวกทหารยามของหุบเขาวิญญาณอสูรจำเธอไม่ได้

เมื่อตระหนักว่าหัวเฟิ่งเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน และได้ยินเธอเรียกประมุขราชสีว่า “ตาแก่” เหล่าทหารยามก็เริ่มไม่พอใจทันที

“เจ้าคนไม่มีสัมมาคารวะ เป็นใครมาจากไหนถึงกล้าพูดถึงประมุขราชสีแบบนี้? อยากมีเรื่องหรือไง!” เหล่าทหารยามอุทาน เตรียมต่อสู้กับหัวเฟิ่ง

เรื่องนี้ทำให้หัวเฟิ่งขุ่นเคืองอย่างมาก

เมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น ไป๋เฉียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “หยุดนะเจ้าพวกโง่!”