หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3515

“เปล่า ยังเหลืออีกตัวหนึ่ง…” จงจ่างเหลากล่าว

เมื่อได้ยินว่ายังมีอสูรญาณทิพย์อีกตัวหนึ่ง เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็รู้สึกโล่งใจ ถ้าพวกมันตายหมด การเดินทางของพวกเขาคงสูญเปล่า

ปัญหาหลักๆ ก็คือพวกเขาไม่มีทางรู้ได้ว่าใครเป็นตัวการของโศกนาฏกรรมที่หุบเขาวิญญาณโลหิต

“ถ้ามีอีกตัวหนึ่งก็พาเราไปดู…” ไป๋เฉียนพูดกับจงจ่างเหลา

จงจ่างเหลาพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ และพาเฉินผิงกับคนอื่นๆ กลับไปตามทางที่พวกเขามา

หลังจากเดินทางได้ระยะหนึ่ง จู่ๆ จงจ่างเหลาก็เบี่ยงออกนอกเส้นทาง มุ่งหน้าตรงไปยังกำแพงหินบนยอดเขา

ขณะที่เฉินผิงและพรรคพวกสับสน พวกเขาก็เห็นจงจ่างเหลาตบเบาๆ บนกำแพงหิน แล้วก็ต้องประหลาดใจที่กำแพงหินเริ่มขยับ

มีประตูลับอยู่ที่นี่

บางทีหุบเขาวิญญาณอสูรอาจกักขังสัตว์อสูรตัวสุดท้ายไว้ในห้องลับ เมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติในอสูรญาณทิพย์

หลังจากก้าวผ่านประตูลับ กำแพงหินก็ค่อยๆ ปิดตามหลังพวกเขาโดยพลัน

พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในถ้ำขนาดใหญ่ มีไข่มุกเรืองแสงจำนวนนับไม่ถ้วนประดับเพดาน ทำให้ทั่วทั้งถ้ำสว่างราวกับตอนกลางวัน

“คุณจง ทำไมผมรู้สึกว่ารัศมีข้างในนี้มีบางอย่างแปลกๆ”

เมื่อเข้ามาข้างใน เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว

“คุณเฉิน นี่คืออสูรญาณทิพย์ที่ตั้งท้อง ซึ่งน่าจะอยู่ระหว่างการคลอดลูกในขณะนี้…”

หลังจากที่จงจ่างเหลาพูดจบ เขาก็พาเฉินผิงและคนอื่นๆ เดินลึกเข้าไปในถ้ำ

หัวเฟิ่งถาม “นายท่าน คุณคิดว่าที่นี่มีอะไรแปลกงั้นหรือ? ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกเลย?”

“ไม่มีอะไรหรอก” เฉินผิงส่ายหัว แต่ยังขมวดคิ้วอยู่

ในไม่ช้า จงจ่างเหลาพร้อมด้วยเฉินผิงและคนอื่นๆ ก็มาถึงส่วนลึกของถ้ำ มีผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนอยู่ที่นี่ และมีการวางวงแหวนอาคมไว้หลายอัน

ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ดูตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นว่าจงจ่างเหลามาถึง พวกเขาก็รีบทำความเคารพ

เมื่อเห็นเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่เสียชีวิตอย่างน่าอนาถ จงจ่างเหลาก็รู้สึกหมดหนทางและร้องออกมาว่า “ทีนี้เราจะทำยังไงดี?”

“ผมจัดการเอง...”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็พุ่งตรงไปยังวงแหวนอาคม

“นายท่าน ระวังตัวด้วย...”

“เฉินผิง เลิกทำเป็นเก่งแล้วออกมาได้แล้ว...”

ทั้งหัวเฟิ่งและไป๋เฉียนต่างก็กังวลแทนเฉินผิง

จงจ่างเหลามองดูด้วยความประหลาดใจ เฉินผิง ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา เป็นที่รู้กันดีว่าเมื่ออสูรญาณทิพย์เข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง พลังที่มันปลดปล่อยออกมานั้นมหาศาล ไม่รู้ว่าเฉินผิงจะรับมือได้หรือไม่

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะไม่สนคำพูดของหัวเฟิ่งและไป๋เฉียน เขาเดินเข้าไปหาอสูรญาณทิพย์อย่างมั่นคง

อสูรญาณทิพย์ส่งเสียงคำรามดังสนั่น ดวงตาลุกโชนไปด้วยแสงสีแดงดุร้ายขณะที่มันจ้องมองเฉินผิง