หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3517

เฉินผิงไม่เกรงกลัวเจตจำนงสังหารเหล่านี้ ตรงกันข้าม เขาออกจะชอบมัน

อย่างไรก็ตาม เจตจำนงสังหารนี้แตกต่างจากที่เขาเพิ่งสัมผัสได้ในถ้ำ

เฉินผิงเหลือบมองอสูรญาณทิพย์ที่ตายไปแล้ว พวกมันทุกตัวดูเหมือนแค่นอนหลับไป แต่ไม่มีสัญญาณชีวิตหลงเหลืออยู่ในตัวพวกมัน

เฉินผิงใช้จิตวิสุทธิเพื่อดูดกลืนเจตจำนงสังหารที่อยู่รอบๆ

ในขณะเดียวกัน เขาต้องแยกแยะเจตจำนงเหล่านี้เพื่อตามหาอันที่จำเพาะเจาะจง เมื่อตามพลังนี้ไป เขาจะสามารถเผยต้นตอที่แท้จริง

แม้ว่าเฉินผิงจะพยายามค้นหาอย่างเต็มที่ แต่เขาก็ไม่พบอะไรเลย ซึ่งทำให้เขาหงุดหงิดมาก

อย่างไรก็ตาม ด้วยเจตจำนงสังหารมากมาย เฉินผิงจึงไม่ยอมปล่อยให้สูญเปล่า เจตจำนงค่อยๆ ก่อตัวเป็นหมอกเหนือหัวของเขา หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

แต่ในขณะที่เฉินผิงดูดกลืนเจตจำนงอย่างตะกละตะกลาม ร่างของเขาก็สั่นสะท้าน

เขาสัมผัสได้ถึงเจตจำนงอันเป็นเอกลักษณ์นั้น และเห็นชัดว่ามันดูเหมือนจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง มันลอยรอบๆ เฉินผิงโดยไม่ถูกเขาดูดกลืน จากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย ต่อจากนั้น เขาก็หยุดใช้จิตตวิสุทธิและเพ่งสมาธิไปที่กระแสเจตจำนงด้วยปราณสัมผัสของเขา

หัวเฟิ่งและคนอื่นๆ สังเกตเห็นว่าเฉินผิงเริ่มวิ่งกะทันหัน มุ่งตรงเข้าไปในหุบเขาภูตผี

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงได้สั่งพวกเธอไว้แล้ว พวกเธอจึงไม่กล้าเข้าไปยุ่ง เพราะกลัวว่าจะเข้าไปขวางธุระสำคัญของเฉินผิง

ไม่นานนัก ร่างของเฉินผิงก็หายไปจากสายตาพวกเธอ

เฉินผิงตามเจตจำนงนั้นไปอย่างแน่วแน่ เขามาถึงตีนเขา ยอดเขานี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ตั้งของธนูศักดิ์สิทธิ์

เฉินผิงปีนตามเจตจำนงนั้นขึ้นไปบนยอดเขา ไม่ช้าเขาก็ค้นพบถ้ำเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ระหว่างทางขึ้นภูเขา

และเจตจำนงนี้ก็เล็ดลอดออกมาจากในถ้ำ

เมื่อมองเข้าไปในถ้ำที่ดูราวกับไม่มีก้นบึ้ง เฉินผิงไม่กล้าที่จะเข้าไปข้างใน เขาสังเกตจากภายนอกอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงตัดสินใจใช้เพลิงปีศาจเพื่อบีบให้เจตจำนงที่ซ่อนอยู่ออกมา