ในขณะเดียวกัน ผู้บำเพ็ญเพียรกลุ่มหนึ่งค่อยๆ มุ่งหน้าไปยังหุบเขาวิญญาณอสูร
ชายและหญิงคู่หนึ่งเป็นผู้นำกลุ่ม
“เหตุใดผู้อาวุโสเฟ่ยจึงทรยศเรา? ทำเอาอาจารย์เราต้องลำบากไปด้วย เราต้องจับตัวผู้อาวุโสเฟ่ยเพื่อแก้ปัญหานี้ ผู้อาวุโสชูแห่งกลุ่มสมาพันธ์ผนึกมารชี้แจงไว้ชัดเจนแล้ว ถ้าเราไม่จับผู้อาวุโสเฟ่ย เขาจะฆ่าคนของวังอู๋หวนจนหมด!” หญิงชุดดำกล่าวกับชายชุดดำที่ยืนอยู่ข้างเธอ
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? ตอนนี้ความหวังเดียวของเราอยู่ที่อสูรญาณทิพย์จากหุบเขาวิญญาณอสูร ฉันได้ยินมาว่าพวกมันไวต่อรัศมีอย่างมาก หวังว่าพวกมันจะช่วยเราตามหาผู้อาวุโสเฟ่ยได้ ไม่เช่นนั้น วังอู๋หวนคงจบสิ้นจริงๆ” ชายชุดดำถอนหายใจ
“หยุดก่อน! พวกคุณเป็นใคร?”
ขณะที่ผู้ใช้วิชามารมาถึงทางเข้าหุบเขา พวกเขาก็ถูกคนของหุบเขาวิญญาณอสูรหยุดไว้ทันที
“เรามาจากวังอู๋หวน ที่เรามาก็เพื่อซื้ออสูรวิญญาณโดยเฉพาะ” เยว่หนานจื่อ ชายในชุดดำกล่าวอย่างสุภาพ
ทหารยามเหลือบมองแล้วพูดว่า “รอเดี๋ยว...”
หลังจากพูดจบ ทหารยามก็ไปรายงาน
หุบเขาวิญญาณอสูรนั้นดำเนินธุรกิจขายอสูรวิญญาณให้กับผู้ใช้วิชามารหรือผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ด้วย ท้ายที่สุดแล้ว การฝึกอสูรวิญญาณให้เชื่องไม่ใช่เรื่องง่าย
ดังนั้น หุบเขาวิญญาณอสูรจึงดำเนินธุรกิจประเภทนี้ ซึ่งสามารถจัดหาทรัพยากรจำนวนมากให้กับพวกเขาได้ ยิ่งไปกว่านั้น เพราะเป็นคนของเผ่าพันธุ์อสูร การฝึกฝนสัตว์อสูรนั้นง่ายกว่ามากสำหรับพวกเขา
ในขณะนั้น จงจ่างเหลาอยู่ในถ้ำและกำลังสังเกตอสูรญาณทิพย์ มีทหารยามคนหนึ่งรีบมารายงาน
“คุณจง มีคนของวังอู๋หวนมา เห็นว่ามาเพื่อซื้ออสูรวิญญาณ”
“วังอู๋หวน?” จงจ่างเหลาขมวดคิ้วเล็กน้อย “พวกเขาเป็นผู้ใช้วิชามารเหรอ? ฉันจำไม่ได้ว่าเคยได้ยินชื่อสำนักนี้มาก่อน”
“พวกเขาเป็นผู้ใช้วิชามาร แต่อาจไม่ได้มาจากแดนใต้”
“งั้นให้พวกเขาเข้ามาได้”
ผู้ใช้วิชามารที่อยู่ในแถบนี้ของเขาเทียนโหมวไม่ได้ถูกเพ่งเล็ง ดังนั้นจงจ่างเหลาจึงไม่จำเป็นต้องระแวงผู้ใช้วิชามารเหล่านี้
ในไม่ช้า ผู้ใช้วิชามารหลายคนจากวังอู๋หวนก็ถูกนำตัวมาที่ต่อหน้าจงจ่างเหลา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...