หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3521

จงจ่างเหลาพาพวกผู้ใช้วิชามารเข้าไปในถ้ำของอสูรญาณทิพย์

เมื่อเห็นอสูรญาณทิพย์สองตัวนั้น พวกเขาก็พากันตื่นเต้น

“นี่น่ะเหรออสูรญาณทิพย์ มันดูทึ่มๆ นะ มันไวต่อรัศมีจริงหรือเปล่า?” เยว่หนิวจื่อถาม

“มันเพิ่งคลอดลูก อย่าเข้าไปใกล้นัก...”

จงจ่างเหลารีบเตือนเพื่อกันไม่ให้เยว่หนิวจื่อเข้าใกล้

อย่างไรก็ตาม เยว่หนิวจื่อพุ่งไปข้างหน้าและคว้าอสูรญาณทิพย์ตัวเล็ก

“หยุดนะ! คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

จงจ่างเหลาตกใจมากจึงรีบห้ามเธอ

แววเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาของเยว่หนานจื่อ “อสูรญาณทิพย์ตัวนี้เป็นของเราแล้ว หากคุณกล้าหยุดพวกเรา เราจะไม่ไว้ชีวิต”

พอพูดอย่างนั้น เขาก็พุ่งเข้าจู่โจมจงจ่างเหลา

จงจ่างเหลาตกใจมาก เขาไม่นึกว่าพวกผู้ใช้วิชามารจะกล้าชิงอสูรญาณทิพย์ไปต่อหน้าต่อตา

เขารีบถอยกลับ แต่เยว่หนิวจื่อก็จับอสูรญาณทิพย์ตัวเล็กได้แล้ว

“พี่คะ ไปกันเถอะ...” เธอตะโกน

คนของวังอู๋หวนเริ่มวิ่งออกจากถ้ำ

“หยุดพวกเขา!” จงจ่างเหลาคำราม

ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากของหุบเขาวิญญาณอสูรลงมือทันที

อย่างไรก็ตาม ผู้ใช้วิชามารจากวังอู๋หวนแข็งแกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนของหุบเขาวิญญาณอสูรถูกอัดลงไปกองลงกับพื้นทีละคน

ขณะที่ผู้ใช้วิชามารกำลังจะฝ่าออกไปจากหุบเขาวิญญาณอสูร มีร่างสามร่างปรากฏขึ้น หนึ่งในนั้นซัดหมัดออกไป

หมัดนั้นส่งเสียงดังสนั่น และเงากำปั้นจำนวนนับไม่ถ้วนก็เข้าปิดกั้นทางหนีของพวกเขา

ไป๋เฉียนปลดปล่อยรัศมีของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดออกมา พลังนั้นกดดันคนของวังอู๋หวนไม่หยุดหย่อน

ในขณะนั้น จงจ่างเหลาพาคนตามมาทันและเข้าล้อมรอบผู้ใช้วิชามาร

สีหน้าของศิษย์วังอู๋หวนเริ่มดูหวาดกลัว เมื่อพวกเขาเห็นว่าไป๋เฉียนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด

“กล้าดียังไง เรามาจากวังอู๋หวน ถ้าแกกล้าทำอะไรพวกเรา พวกแกจะต้องเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวและคมดาบของวังอู๋หวน ถ้าไม่ต้องการให้หุบเขาวิญญาณอสูรกลายเป็นทุ่งสังหารก็จงเปิดทางให้ฉันซะ” เยว่หนานจื่อเรียกร้อง

เขาคิดว่าการเปิดเผยตัวตนของพวกเขาคงมากพอที่จะข่มขู่ทุกคนได้

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครหลีกทางแม้แต่คนเดียว

“วังอู๋หวน?” เฉินผิงนึกถึงผู้อาวุโสเฟ่ยทันที “สมุนของสมาพันธ์ผนึกมารกล้าดียังไงมาก่อเรื่องที่นี่? นี่คุณเชื่อจริงๆ เหรอว่าวังอู๋หวนน่าเกรงขามขนาดนั้น?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง เยว่หนานจื่อก็รู้สึกเสียววูบกะทันหัน

ศิษย์คนอื่นของวังอู๋หวนชะงักไปในทันใด