หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3522

มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าวังอู๋หวนรับใช้สมาพันธ์ผนึกมาร

พวกเขาไม่เข้าใจว่าเฉินผิงรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

“พูดเหลวไหลอะไรของแก? อยากตายหรือไงถึงดูหมิ่นวังอู๋หวน!” เยว่หนานจื่อตะโกนใส่เฉินผิงอย่างโกรธจัด

เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าวังอู๋หวนเป็นเพียงข้ารับใช้ของสมาพันธ์ผนึกมาร

“ไม่ว่าผมจะพูดเหลวไหลหรือไม่ ลึกๆ แล้วพวกคุณทุกคนรู้ความจริง ในเมื่อเป็นคนของวังอู๋หวน ผมจะไม่ปล่อยพวกคุณไป ต่อให้พวกคุณยอมปล่อยอสูรญาณทิพย์ก็ตาม” เฉินผิงกล่าวด้วยสายตาเย็นชา

คนของวังอู๋หวนก็กำลังตามล่าเขาเช่นกัน ในเมื่อพบกับพวกเดียวกันเขาคงไม่อาจปล่อยให้รอดไปได้

เมื่อพวกเขารวมพลังกับหุบเขาวิญญาณอสูร พวกเขาย่อมเป็นฝ่ายได้เปรียบ

การรับมือกับผู้ใช้วิชามารจากวังอู๋หวนเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับพวกเขา

“เจ้าหนู ดูเหมือนว่าแกพร้อมที่จะสู้กับพวกเราจนถึงที่สุด…”

ดวงตาของเยว่หนานจื่อเปลี่ยนเป็นเย็นชา ในขณะที่เขาปล่อยพลังสีดำออกมาจากมือของเขา

พลังสีดำที่เรียบง่ายนี้เต็มไปด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว มันพุ่งตรงไปหาเฉินผิง

เยว่หนานจื่อปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้

เมื่อเห็นอย่างนั้น ไป๋เฉียนจึงตะโกนทันที “กล้าดียังไง-”

“ผมจัดการเอง เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหก ผมตั้งใจจะทดสอบเขา” เฉินผิงรีบห้ามไป๋เฉียน ดวงตาของเขามีแววเย็นชา

แสงสีทองปกคลุมตัวเฉินผิงฉับพลันเมื่อเขาใช้ร่างเกราะทองคำ ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยเกล็ดสีทอง

พลังสีดำพุ่งทะยานลงมา และเฉินผิงก็ร่ายโล่สองอันอย่างรวดเร็วเพื่อทำการตั้งรับ

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่โล่ทั้งสองสัมผัสกับพลังสีดำ โล่ก็แตกสลายทันที

จากนั้นมันก็โจมตีร่างเกราะทองคำของเฉินผิง

เฉินผิงถอยหลังไปสามก้าว

เกล็ดสีทองบนร่างเกราะทองคำเริ่มหลุดออก เผยให้เห็นผิวหนังของเขา

อย่างไรก็ตาม พลังสีดำไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายใดๆ ต่อเฉินผิง และมันสลายไปอย่างช้าๆ

ไป๋เฉียนแค่นเสียงเย็นชา และทันใดนั้นคลื่นพลังก็พุ่งออกมาจากภายในตัวเธอ

ก่อนที่เยว่หนิวจื่อจะตอบสนอง เธอรู้สึกราวกับว่าน้ำหนักหนึ่งพันปอนด์กดทับตัวเธอ เธอทรุดตัวลงกับพื้น

“หนิวจื่อ!” เยว่หนานจื่อตะโกนอย่างร้อนรน

เยว่หนิวจื่อกัดฟันพยายามลุกขึ้นอย่างสิ้นหวัง แต่ขยับตัวไม่ได้

เมื่อเผชิญหน้ากับไป๋เฉียน ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด เยว่หนิวจื่อซึ่งอยู่เพียงระดับหกพบว่าตัวเองไม่อาจต้านทานได้เลย

“คนของวังอู๋หวนอ่อนแอเกินไป แม้ระดับการบำเพ็ญเพียรจะสูง แต่พวกเขาก็ขาดทักษะที่แท้จริง…” ไป๋เฉียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา

ดูจากความสมเหตุสมผลแล้ว มันไม่น่าเป็นไปได้ที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดจะตรึงผู้บำเพ็ญเพียรระดับหกไว้ได้

อย่างไรก็ตาม คนของวังอู๋หวนในตอนนี้คือสมุนของสมาพันธ์ผนึกมาร และพวกเขาขาดทรัพยากรที่จำเป็นสำหรับการบำเพ็ญเพียร

แม้จะดูเหมือนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหก แต่เยว่หนานจื่อและเยว่หนิวจื่อก็ไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริง

ในที่สุดไป๋เฉียนก็เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงกล้าห้ามเธอไม่ให้เข้าช่วย และรับการโจมตีจากเยว่หนานจื่อด้วยตัวคนเดียว