“เราจะคืนอสูรญาณทิพย์ให้คุณ เราไม่ต้องการมันอีกแล้ว ปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้” เยว่หนานจื่อพูดกับไป๋เฉียน
อย่างไรก็ตาม ไป๋เฉียนยังคงนิ่งเฉยและยังตรึงเยว่หนิวจื่อเอาไว้ เมื่อเห็นแบบนี้ เยว่หนานจื่อจึงหันไปหาเฉินผิง โดยตระหนักว่าในตอนนี้มีเพียงคำพูดของเฉินผิงคนเดียวที่สำคัญ
“บอกมาว่าวังอู๋หวนต้องการอะไรจากอสูรญาณทิพย์” เฉินผิงถามเยว่หนานจื่อ
เยว่หนานจื่อลังเลอยู่ครู่หนึ่งพร้อมขมวดคิ้ว
“ฮึ! บอกความจริงมาซะ ไม่อย่างนั้น...” ไป๋เฉียนเร่งรัศมีของเธอให้เข้มข้นขึ้น ทำให้เยว่หนิวจื่อ กรีดร้องอย่างน่าสยดสยอง
“ผมจะบอกคุณ!” เยว่หนานจื่อรีบพูด “มีคนทรยศอยู่ในวังอู๋หวน เราต้องการอสูรญาณทิพย์เพื่อตรวจจับรัศมีของคนทรยศและหาว่าพวกมันซ่อนอยู่ที่ไหน”
“คนทรยศ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว เขานึกถึงผู้อาวุโสเฟ่ยทันที “คนทรยศที่คุณพูดถึงคือผู้อาวุโสเฟ่ยจากวังอู๋หวนหรือเปล่า?”
เยว่หนานจื่อตกตะลึง ใบหน้าของเขาดูไม่อยากจะเชื่อขณะที่มองเฉินผิง “คุณรู้ได้ยังไง?”
เฉินผิงหรี่ตาลงเล็กน้อย “อันนั้นไม่ใช่เรื่องของคุณ ก่อนอื่นบอกผมมาว่าพวกคุณรู้ได้อย่างยังไงว่าผู้อาวุโสเฟ่ยทรยศ”
“ผมบอกไม่ได้” เยว่หนานจื่อส่ายหัว
เฉินผิงเรียกกระบี่พิฆาตมังกรออกมาทันที แล้ววางลงบนไหล่ของเยว่หนิวจื่อ
“ถ้าคุณไม่พูด เธอก็ต้องตาย...” เฉินผิงขู่
“พี่คะ อย่าพูดนะ ไม่อย่างนั้นวังอู๋หวนจะจบสิ้น การทรยศของผู้อาวุโสเฟ่ยทำให้เราแย่พอแล้ว พี่ต้องไม่พูดอะไรอีก” เยว่หนิวจื่อกล่าว
เยว่หนานจื่อวิตกร้อนรน ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เฉินผิงกำกระบี่พิฆาตมังกรให้แน่นขึ้น และมีบาดแผลเล็กๆ ปรากฏบนคอของหญิงสาว เลือดสดๆ เริ่มไหลรินอย่างต่อเนื่อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...