หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3524

“ผมจะไม่ฆ่าคุณ กลับไปบอกอาจารย์ของคุณว่าจงอย่าเสี่ยงชีวิตเพื่อสมาพันธ์ผนึกมารอีก หากวังอู๋หวนยังคงช่วยสมาพันธ์ผนึกมารตามล่าผม ผมก็พร้อมเสมอ อย่างไรก็ตาม ครั้งต่อไปพวกคุณจะไม่โชคดีแบบนี้”

เฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรเข้าฝัก

เยว่หนิวจื่อรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะไว้ชีวิตเธอ

เยว่หนานจื่อเองก็แปลกใจที่เฉินผิงปล่อยพวกเขาไป

“นี่คุณพูดจริงเหรอ?” เยว่หนานจื่อถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“แน่นอน พวกคุณทุกคนไปได้แล้ว...”

เฉินผิงโบกมือส่งสัญญาณให้ไป๋เฉียนสลายรัศมีของเธอ

เยว่หนิวจื่อรู้สึกว่าร่างกายของเธอปลอดโปร่งในทันใด แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

สองพี่น้องเหลือบมองเฉินผิงแล้วพาคนออกไป

“นายท่าน ทำไมถึงไม่ฆ่าคนพวกนี้? พวกเขาไล่ตามคุณไม่หยุดหย่อน เหตุใดต้องเมตตากับคนที่คิดร้ายด้วย?” หัวเฟิ่งถามด้วยความสับสน

“การฆ่าพวกเขาที่นี่ย่อมทำให้วังอู๋หวนเคียดแค้นหุบเขาวิญญาณอสูรอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อถึงเวลานั้น ผมเกรงว่าหุบเขาวิญญาณอสูรจะไม่มีวันสงบสุขอีก คนของวังอู๋หวนไม่ได้แข็งแกร่งนัก ไม่จำเป็นต้องกังวล” เฉินผิงอธิบายพลางยิ้มน้อยๆ

จงจ่างเหลารู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่ง เมื่อเห็นว่าเฉินผิงเห็นแก่หุบเขาวิญญาณอสูร

“คุณเฉิน โปรดนำอสูรญาณทิพย์ตัวเล็กไปด้วย แม้ว่ามันจะเพิ่งเกิด แต่ก็มีความไวต่อรัศมีพอๆ กัน ยิ่งกว่านั้นอัตราการเจริญพันธุ์ของอสูรญาณทิพย์เหล่านี้ค่อนข้างสูง ผมเชื่อว่าอีกไม่นาน จำนวนอสูรญาณทิพย์ในหุบเขาวิญญาณอสูรจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก” จงจ่างเหลาพูดกับเฉินผิง

“ขอบคุณ คุณจง”

เฉินผิงไม่ลังเลและหยิบอสูรญาณทิพย์ตัวเล็กขึ้นมา

หลังจากกล่าวอำลา เฉินผิง หัวเฟิ่งและอสูรญาณทิพย์ก็รีบมุ่งหน้าไปยังหุบเขาวิญญาณโลหิต

เมืองเย่เฉิงซึ่งตั้งอยู่ในแดนใต้บริเวณเชิงเขาเทียนโหมว ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากฝานเฉิง

มันถูกตั้งชื่อว่าเมืองเย่เฉิงเพราะเป็นบ้านของตระกูลที่ใหญ่ที่สุดของที่นั่น ตระกูลเย่