ซ่งเทียนไห่พยักหน้าและตามเยว่หนานจื่อกับเยว่หนิวจื่อไป
หลังจากออกจากคฤหาน์ตระกูลเย่ ซ่งเทียนไห่ก็ถามว่า “อสูรญาณทิพย์อยู่ที่ไหน?”
“อาจารย์ ฉันมีเรื่องจะบอก...”
เยว่หนิวจื่อคว้าตัวซ่งเทียนไห่และพาเขาไปที่เงียบๆ
เธอเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พบในหุบเขาวิญญาณอสูรให้ซ่งเทียนไห่ฟัง
เมื่อได้ยินว่าศิษย์ของเขาพบกับเฉินผิงโดยบังเอิญ ซ่งเทียนไห่ก็ตกใจมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินว่าเฉินผิงปล่อยพวกเขาทุกคนไป
“อาจารย์ ที่ฉันโกหกก่อนหน้านี้ก็เพื่อช่วยให้คุณหนีออกมา ถ้าผู้อาวุโสชูรู้ว่าเราไม่สามารถจับอสูรญาณทิพย์มาได้ เขาคงจะกล่าวโทษเราแน่นอน มีโอกาสที่เราจะไม่รอดไปจากที่นี่ด้วยซ้ำ” เยว่หนิวจื่ออธิบายเสียงเบา
“อาจารย์ เราออกจากสมาพันธ์ผนึกมารกันเถอะ คนพวกนี้ไม่เคยปฏิบัติต่อเราอย่างเท่าเทียม”
ในขณะนั้น เยว่หนานจื่อก็พูดขึ้นเช่นกัน
“นั่นสิ เราออกจากสมาพันธ์ดีกว่า หากไม่มีอสูรญาณทิพย์ เราก็ไม่สามารถตามหาผู้อาวุโสเฟ่ยได้ ครบกำหนดสามวันเมื่อไหร่ ผู้อาวุโสชูจะไล่ล่าเราแน่นอน”
“ยิ่งกว่านั้น ผู้อาวุโสชูนั่นแหละที่อยู่กับสั่วเฉียน หลังจากการตายของสั่วเฉียน ผู้อาวุโสชูไม่กล้ารายงานเรื่องนี้ให้คุณสั่ว เขาต้องการให้วังอู๋หวนรับผิดชอบแทน ส่วนเรื่องที่ว่าผู้อาวุโสเฟ่ยแปรพักต์จริงหรือไม่ คงไม่มีใครรู้ความจริง” เยว่หนิวจื่อวิเคราะห์ให้ซ่งเทียนไห่ฟัง
คิ้วของซ่งเทียนไห่ขมวดเล็กน้อย เขากำลังตัดสินใจไม่ถูก
หากไม่มีอสูรญาณทิพย์ ต่อให้มีเวลาสามเดือนเราก็คงหาผู้อาวุโสเฟ่ยไม่เจอ นับประสาอะไรกับสามวัน ยิ่งกว่านั้น เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้อาวุโสเฟ่ยยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วในตอนนี้ ถ้าผู้อาวุโสชูจงใจพูดเช่นนั้นโดยตั้งใจจะทำให้พวกเราวังอู๋หวนรับโทษ เราจะทำยังไงดี?
หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ในที่สุดซ่งเทียนไห่ก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ แจ้งศิษย์ทั้งหมดของวังอู๋หวนให้ออกจากเมืองเย่ เราจะรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”
สองพี่น้องพยักหน้าเห็นด้วยแล้วรีบไปแจ้งข่าวทันที
กลับมาที่หุบเขาวิญญาณโลหิต หลัวโชไห่ทำความสะอาดหุบเขาจนเกลี้ยงเกลา หลังจากฝังศิษย์ที่เสียชีวิตไปแล้ว
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานคอยอยู่ข้างๆ หลัวโชไห่ ด้วยกลัวว่าหลัวโชไห่จะช้ำใจจนเป็นอะไรไป
ท้ายที่สุดแล้ว หุบเขาวิญญาณโลหิตนั้นตั้งอยู่มาเป็นเวลาหลายพันปี แต่ตอนนี้กำลังใกล้จะสูญสิ้นภายใต้การดูแลของหลัวโชไห่ เรื่องนี้ทำให้หลัวโชไห่รู้สึกละอายใจอย่างยิ่งจนไม่อาจเผชิญหน้ากับคนรุ่นก่อนได้
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตบไหล่ของหลัวโชไห่เบาๆ และพูดว่า “หลัวโชไห่ ตราบใดที่คุณยังอยู่ หุบเขาวิญญาณโลหิตก็ยังไม่จบสิ้นหรอก อย่ากดดันตัวเองมากจนเกินไป”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...