หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3525

ซ่งเทียนไห่พยักหน้าและตามเยว่หนานจื่อกับเยว่หนิวจื่อไป

หลังจากออกจากคฤหาน์ตระกูลเย่ ซ่งเทียนไห่ก็ถามว่า “อสูรญาณทิพย์อยู่ที่ไหน?”

“อาจารย์ ฉันมีเรื่องจะบอก...”

เยว่หนิวจื่อคว้าตัวซ่งเทียนไห่และพาเขาไปที่เงียบๆ

เธอเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พบในหุบเขาวิญญาณอสูรให้ซ่งเทียนไห่ฟัง

เมื่อได้ยินว่าศิษย์ของเขาพบกับเฉินผิงโดยบังเอิญ ซ่งเทียนไห่ก็ตกใจมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินว่าเฉินผิงปล่อยพวกเขาทุกคนไป

“อาจารย์ ที่ฉันโกหกก่อนหน้านี้ก็เพื่อช่วยให้คุณหนีออกมา ถ้าผู้อาวุโสชูรู้ว่าเราไม่สามารถจับอสูรญาณทิพย์มาได้ เขาคงจะกล่าวโทษเราแน่นอน มีโอกาสที่เราจะไม่รอดไปจากที่นี่ด้วยซ้ำ” เยว่หนิวจื่ออธิบายเสียงเบา

“อาจารย์ เราออกจากสมาพันธ์ผนึกมารกันเถอะ คนพวกนี้ไม่เคยปฏิบัติต่อเราอย่างเท่าเทียม”

ในขณะนั้น เยว่หนานจื่อก็พูดขึ้นเช่นกัน

“นั่นสิ เราออกจากสมาพันธ์ดีกว่า หากไม่มีอสูรญาณทิพย์ เราก็ไม่สามารถตามหาผู้อาวุโสเฟ่ยได้ ครบกำหนดสามวันเมื่อไหร่ ผู้อาวุโสชูจะไล่ล่าเราแน่นอน”

“ยิ่งกว่านั้น ผู้อาวุโสชูนั่นแหละที่อยู่กับสั่วเฉียน หลังจากการตายของสั่วเฉียน ผู้อาวุโสชูไม่กล้ารายงานเรื่องนี้ให้คุณสั่ว เขาต้องการให้วังอู๋หวนรับผิดชอบแทน ส่วนเรื่องที่ว่าผู้อาวุโสเฟ่ยแปรพักต์จริงหรือไม่ คงไม่มีใครรู้ความจริง” เยว่หนิวจื่อวิเคราะห์ให้ซ่งเทียนไห่ฟัง

คิ้วของซ่งเทียนไห่ขมวดเล็กน้อย เขากำลังตัดสินใจไม่ถูก

หากไม่มีอสูรญาณทิพย์ ต่อให้มีเวลาสามเดือนเราก็คงหาผู้อาวุโสเฟ่ยไม่เจอ นับประสาอะไรกับสามวัน ยิ่งกว่านั้น เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้อาวุโสเฟ่ยยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วในตอนนี้ ถ้าผู้อาวุโสชูจงใจพูดเช่นนั้นโดยตั้งใจจะทำให้พวกเราวังอู๋หวนรับโทษ เราจะทำยังไงดี?

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ในที่สุดซ่งเทียนไห่ก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ แจ้งศิษย์ทั้งหมดของวังอู๋หวนให้ออกจากเมืองเย่ เราจะรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

สองพี่น้องพยักหน้าเห็นด้วยแล้วรีบไปแจ้งข่าวทันที

กลับมาที่หุบเขาวิญญาณโลหิต หลัวโชไห่ทำความสะอาดหุบเขาจนเกลี้ยงเกลา หลังจากฝังศิษย์ที่เสียชีวิตไปแล้ว

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานคอยอยู่ข้างๆ หลัวโชไห่ ด้วยกลัวว่าหลัวโชไห่จะช้ำใจจนเป็นอะไรไป

ท้ายที่สุดแล้ว หุบเขาวิญญาณโลหิตนั้นตั้งอยู่มาเป็นเวลาหลายพันปี แต่ตอนนี้กำลังใกล้จะสูญสิ้นภายใต้การดูแลของหลัวโชไห่ เรื่องนี้ทำให้หลัวโชไห่รู้สึกละอายใจอย่างยิ่งจนไม่อาจเผชิญหน้ากับคนรุ่นก่อนได้

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตบไหล่ของหลัวโชไห่เบาๆ และพูดว่า “หลัวโชไห่ ตราบใดที่คุณยังอยู่ หุบเขาวิญญาณโลหิตก็ยังไม่จบสิ้นหรอก อย่ากดดันตัวเองมากจนเกินไป”

“สหายผู้ทรงเกียรติ ขอถามได้ไหมว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

หลัวโชไห่ก้าวไปข้างหน้าและถามชายวัยกลางคนอย่างสุภาพ

“ฉันกำลังตามหาใครบางคน...”

ชายวัยกลางคนพูด เขาดูไม่แยแสอย่างเห็นได้ชัด

“ขอถามได้ไหมว่าคุณกำลังตามหาใคร?” หลัวโชไห่ยังถามต่อไป

“ฉันกำลังตามหาเฉินผิง บอกเขาว่าฉันอยากเจอเขา!”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยท่าทีองอาจ

ท่าทีของชายวัยกลางคนทำให้หลัวโชไห่หงุดหงิดเล็กน้อย

จิ้นตงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน “คุณดูจองหองไม่เบา ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อพบใครสักคนก็ควรที่จะสุภาพหน่อย แล้วคุณคิดว่าคุณเฉินคือใคร? คุณเชื่อเหรอว่าจะสามารถพบเขาได้ตามอำเภอใจ?”