ชายวัยกลางคนมองจิ้นตงอย่างเย็นชาก่อนจะพูดออกมา รัศมีอันคลุมเครือแผ่ออกมาอย่างเงียบๆ ทำให้จิ้นตงทรุดตัวลงคุกเข่า
“เจ้าเด็กโง่เขลา กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนแกคงกลายเป็นกองเลือดไปแล้ว” ชายวัยกลางคนเย้ยหยัน
ใบหน้าของหลัวโชไห่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีเมื่อเขาเห็นอย่างนั้น ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย และพลังในตัวเขาพุ่งพล่านขณะที่เขาเผชิญหน้ากับชายวัยกลางคน
“ที่นี่คือหุบเขาวิญญาณโลหิต ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะกร่างไปทั่วได้ ถ้าคุณกำลังตามหาใครสักคนก็พูดจาดีๆ ถ้าอยากต่อสู้ฉันพร้อมที่จะสนอง!”
หลัวโชไห่พูดด้วยสีหน้าเย็นชา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร
ชายวัยกลางคนมองดูหลัวโชไห่ซึ่งเปี่ยมด้วยเจตจำนงสังหาร แต่เขาไม่แสดงความกลัว กลับมีรอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเขา “แมวไม่อยู่ หนูร่าเริงสินะ...”
หลังจากเขาพูดจบ รัศมีรอบตัวชายวัยกลางคนก็ปะทุอย่างรุนแรง ทำเอาหลัวโชไห่กระเด็นไปด้านหลัง!
“โอหังนัก...”
เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ซัดฝ่ามือไปที่ชายวัยกลางคน!
เขารู้สึกว่าชายคนนั้นเย่อหยิ่งเกินไปแล้ว และเขามั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องได้รับบทเรียน
เพื่อตอบสนองต่อการโจมตีของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน ชายวัยกลางคนจึงใช้หมัดโต้กลับด้วยท่าทีสบายๆ
แสงสีขาววูบวาบพาดผ่านท้องฟ้า รัศมีอันหนาแน่นของมันราวกับกระสุนปืนใหญ่ เข้าปะทะอย่างดุเดือดกับการโจมตีด้วยฝ่ามือของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกระเด็นไปด้านหลังอย่างฉับพลัน เขาถอยหลังไปหลายสิบก้าวก่อนที่จะทรงตัวได้ในที่สุด
“ไม่เลวเลย แม้ว่าจะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดได้ไม่นาน แต่คุณก็เผชิญกับเมฆมารทำลายล้างมาแล้วและสามารถต้านทานมันได้ด้วย”
ชายวัยกลางคนมองผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานด้วยความชื่นชมขณะที่เขาพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...