หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3527

“อสูรญาณทิพย์ตัวน้อยน่ารัก...”

ระหว่างทางกลับไปยังหุบเขาวิญญาณโลหิต หัวเฟิ่งอุ้มอสูรญาณทิพย์ตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนของเธอ เธอเอ็นดูมันจนไม่ยอมปล่อย

เนื่องจากเชื้อสายของเผ่าพันธุ์อสูรที่มีร่วมกัน อสูรญาณทิพย์ตัวน้อยจึงเริ่มคุ้นเคยกับหัวเฟิ่งและเคลิ้มไปกับการปรนเปรอของเธอ

“หุบเขาวิญญาณโลหิตอยู่ข้างหน้า ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ผมคงนั่งเรือเหาะของจี้อวิ๋น การเดินทางแบบนี้มันเหนื่อยเกินไป...”

เฉินผิงไม่พูดอะไรชั่วขณะ การเดินทางไปกลับใช้พลังวิญญาณของเขาไปมาก

คำพูดของเฉินผิงกำลังจะหลุดออกจากริมฝีปากของเขา เมื่ออสูรญาณทิพย์ตัวเล็กที่ดูเชื่องส่งเสียงร้องดังในอ้อมแขนของหัวเฟิ่งแล้วกระโดดลงไปที่พื้น

ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความโกรธและตื่นตระหนก ขณะที่มันส่ายหางอย่างต่อเนื่องไปในทิศทางหนึ่ง

เมื่อสังเกตเห็นพฤติกรรมที่ผิดปกติของอสูรญาณทิพย์ขนาดเล็ก เฉินผิงและพรรคพวกจึงรีบหยุดเดินทาง

“เกิดอะไรขึ้นกับอสูรญาณทิพย์?” ไป๋เฉียนถาม

“ฉันไม่รู้จริงๆ จู่ๆ มันก็ทำตัวแบบนี้…” หัวเฟิ่งสับสนอย่างมาก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

อสูรญาณทิพย์แยกเขี้ยวเตรียมโจมตี

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงจึงแผ่ปราณสัมผัสออกไปทันที และพบว่ามีคนกำลังเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เฉินผิงกำลังทำเช่นนั้น อีกฝ่ายก็ตรวจพบเขาทันที

เยว่หนานจื่อหันไปหาซ่งเทียนไห่แล้วพูดว่า “อาจารย์ มีคนกำลังใช้ปราณสัมผัสตรวจสอบ...”

“ฉันรู้ แต่อีกฝ่ายไม่ได้เก่งอะไรมาก ไม่ต้องไปกลัว!”

ซ่งเทียนไห่ทำหน้าเรียบเฉย เขาไม่รู้สึกหวาดกลัวเลย ปราณสัมผัสของอีกฝ่ายไม่ได้แข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงเดินทางต่อโดยไม่เกรงกลัว

ในขณะนั้นเฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “มีคนกำลังมา ต้องเป็นคนจากวังอู๋หวนแน่!”

“เราจะทำยังไงดี?”

หัวเฟิ่งรีบคว้าอสูรญาณทิพย์ขนาดเล็กขึ้นมา โดยกลัวว่าคนของวังอู๋หวนจะชิงมันไป

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ยอมฟังสิ่งที่ผมบอก คุณยังคงเสี่ยงชีวิตเพื่อสมาพันธ์ผนึกมารและพยายามตามล่าผม…”

ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร ขณะที่ร่างเกราะทองคำปกคลุมร่างของเขาจนทั่ว

ไป๋เฉียนเองก็ตั้งท่าจู่โจมเช่นกัน รัศมีของผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดปะทุออกมา

เฉินผิงและไป๋เฉียนรู้ว่าทั้งคู่ต้องต่อสู้อย่างสุดกำลัง ด้วยวิธีนี้เท่านั้นพวกเขาถึงจะสามารถสร้างโอกาสให้หัวเฟิ่งหลบหนีไปพร้อมกับอสูรญาณทิพย์ได้

เมื่อสองพี่น้องรู้สึกถึงเจตจำนงสังหารที่แผ่ออกมาจากเฉินผิง พวกเขาก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ

ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงเพิ่งปล่อยพวกเขาสองคนไป

สองพี่น้องหันสายตาไปที่ซ่งเทียนไห่พร้อมกันเพื่อรอคำสั่งของเขา ทั้งสองคนไม่เต็มใจที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อสมาพันธ์ผนึกมารอีกต่อไป

ซ่งเทียนไห่ขมวดคิ้ว ไม่แน่ว่าควรทำอย่างไรต่อจากนี้

หากพวกเขาตัดความสัมพันธ์กับสมาพันธ์ผนึกมาร การหาที่ปลอดภัยเพื่อปักหลักก็ดูเป็นไปได้ยากสำหรับเหล่ามาร ในเมื่อสมาพันธ์มีสำนักย่อยกระจายอยู่ทั่วอาณาจักรนิรันดร์