หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3541

เฉิงเจียฮุ่ยได้ยินเสียงพูดคุยกันของฝูงชน สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชา ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมาเสียงดัง “ทุกคนโปรดเงียบก่อน วันนี้ที่ฉันพาทุกคนมาที่นี่ก็เพื่อทำการปรึกษาหารือเรื่องใหญ่ร้ายแรงกับอาเถียนไท่ ซึ่งเกี่ยวกับทิศทางในอนาคตของตระกูลเฉิงของเรา”

เมื่อได้ยินคำกล่าวอันโกรธเกรี้ยวของเฉิงเจียฮุ่ย ทุกคนก็เงียบลงทันที

“เจียฮุ่ย หลานอยากจะหารือเรื่องอะไร ก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจของหลานต่อหน้าตระกูลเฉิงของพวกเราได้เลยไม่ต้องลังเล…” เฉิงเถียนไท่พูดอย่างเรียบเฉย

“เอาล่ะ อาเถียนไท่ หนูมีเรื่องอยากจะถามอา ทำไมอาถึงต้องคุมขังพ่อและพี่ชายของหนู? อีกทั้งยังสังหารผู้อาวุโสใหญ่ฝูเล่ยด้วย อากำลังพยายามให้ตระกูลเฉิงของเราเข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมารใช่หรือเปล่า อาตั้งใจที่จะยึดอำนาจและขึ้นเป็นผู้นำตระกูลเฉิงใช่มั้ย?”

เฉิงเจียฮุ่ยถามคำถามอันเฉียบคมไปหนึ่งชุด

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉิงเจียฮุ่ย ทุกคนในตระกูลเฉิงก็ถึงกับผงะ

“อะไรนะ คุณเฉิงปู้ฉีถูกจับงั้นหรือ เขาไม่ได้ทำการเข้าสันโดษอยู่หรอกเหรอ?”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“หรือจะเป็นไปได้ว่าคุณเฉิงเถียนไท่กำลังวางแผนจะก่อกบฏ?”

เหล่าสมาชิกตระกูลเฉิงต่างพูดคุยกัน

เมื่อได้ยินคำถามของเฉิงเจียฮุ่ย เฉิงเถียนไท่ก็ตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ “เจียฮุ่ย อาบอกหลานตอนนี้ก็ได้ว่า ที่อาคุมขังพ่อและพี่ชายของหลานก็เพื่อพัฒนาการของตระกูลเฉิงเท่านั้น! ตระกูลของเราอาศัยศาสตร์เวทย์เพื่อสร้างชื่อเสียง แต่โดยรวมแล้วความแข็งแกร่งของเรายังไม่น่าเกรงขามและเป็นที่ประจักษ์พอ แม้แต่ในภูมิภาคทางใต้เอง พวกเราก็ยังไม่นับว่าสลักสำคัญอะไรนัก ถ้าเราต้องการให้ตระกูลเฉิงเจริญรุ่งเรือง เราจำเป็นจะต้องหาพันธมิตร การร่วมมือกับสมาพันธ์ผนึกมารก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน อาเชื่อว่าพวกเราหลายคนในตระกูลเฉิงเองก็สนใจที่จะร่วมมือกับสมาพันธ์ผนึกมาร”

เฉิงเจียฮุ่ยตกตะลึง เธอไม่คิดว่าเฉิงเถียนไท่จะเลิกเสแสร้งและยอมรับมันทันที

นี่คือสิ่งที่เกินความคาดหมายของเธอ

“ต่อให้เราจะร่วมมือกับสมาพันธ์ผนึกมาร ก็ต้องได้รับความเห็นพ้องต้องกันจากทุกคนในตระกูลเฉิงของเราเสียก่อน ไม่ใช่กักขังและบีบบังคับพ่อกับพี่ชายของหนู และไม่ใช่เหตุผลที่อาใช้ในการสังหารผู้อาวุโสใหญ่ฝูเล่ย ปล่อยพ่อและพี่ชายของหนูเดี๋ยวนี้! หากคนส่วนมากของตระกูลเฉิงต้องการเข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมารจริง พวกเราก็จะไม่ขวาง”

ตอนนี้ความต้องการสูงสุดของเฉิงเจียฮุ่ยคือให้เฉิงเถียนไท่ปล่อยตัวพ่อและพี่ชายของเธอ

ส่วนเรื่องการเข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมารนั้น เมื่อพ่อของเธอถูกปล่อยตัว เขาย่อมมีวิธีที่จะจัดการกับเรื่องนี้เป็นแน่

ทันทีที่เห็นชายชรา เฉิงเจียฮุ่ยรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุข ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำตารื้น

“คุณเฉิงเจียฮุ่ย โปรดวางใจ ผมไม่รู้เลยว่ามีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นในตระกูลเฉิง ตราบใดที่ผมยังมีชีวิตอยู่ ผมจะไม่ยอมให้ตระกูลเฉิงร่วมมือกับสมาพันธ์ผนึกมารเป็นอันขาด นี่คือกฎเกณฑ์ที่ผู้นำตระกูลได้กำหนดไว้ ไม่มีใครสามารถทำลายมันได้!” หลงปั๋วหลงปั๋วปลอบใจเฉิงเจียฮุ่ย

เมื่อเฉิงเถียนไท่เห็นชายชราที่เดินเข้ามา สีหน้าและท่าทางอันสงบนิ่งที่เขามีก่อนหน้านี้ก็พลันหายไป ก่อนที่มันจะถูกแทนที่ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง

“ฉันก็ด้วย ฉันไม่เห็นด้วยกับการร่วมมือกับสมาพันธ์ผนึกมาร เราควรให้ความสำคัญในการปล่อยตัวคุณเฉิงปู้ฉี ก่อนที่เราจะพิจารณาหารือกันเพิ่มเติม”

“จริงด้วย ปล่อยตัวคุณเฉิงปู้ฉีก่อนแล้วค่อยพูดคุยกันอีกที!”

“ปล่อยคุณเฉิงปู้ฉีซะ!”

ทันทีที่หลงปั๋วปรากฏตัว ทุกคนในตระกูลเฉิงต่างให้การหนุนหลังเฉิงเจียฮุ่ยอย่างท่วมท้น

เห็นได้ชัดว่าหลงปั๋วมีตำแหน่งสูงและเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในตระกูลเฉิง