หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3543

เฉิงเถียนไท่เหลือบมองเฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูแคลนขณะที่เขาพูดเย้ยว่า “แกไม่ใช่คนในครอบครัวตระกูลเฉิงด้วยซ้ำ ดังนั้นการสนับสนุนของแกจึงไร้ค่าสำหรับฉัน แต่เมื่อแกกล้าที่จะก้าวออกมา ก็เตรียมตัวกลายเป็นคนพิการได้เลย!”

เฉิงเถียนไท่พูดกับเฉินผิงอย่างไม่ให้เกียรติ ต่อให้เฉินผิงต้องการจะประนีประนอม ก็ไม่มีทางที่เฉิงเถียนไท่จะยอมมอบยาถอนพิษให้แก่เขา

“ไร้ค่าอย่างนั้นเหรอ แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ?”

เฉินผิงโจมตีเข้าใส่เฉิงเถียนไท่ในทันใดพร้อมด้วยรอยยิ้มอันเรียบเฉย

เพียงแค่เฉินผิงเหวี่ยงมือออกไป เฉิงเถียนไท่ก็ลอยกระเด็นออกไปทันที ใบหน้าของเขาปูดบวมราวกับหัวหมู

“ทะ-ทำไมแกถึงยังต่อสู้ได้?”

เฉิงเถียนไท่กุมหน้าของตนไว้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ

“คุณคิดจริงๆ หรือว่ายาพิษแค่นั้นจะสามารถยึดพลังของผมไปได้? ตลกสิ้นดี!”

เฉินผิงยิ้มก่อนจะพูดต่อ “เอาล่ะ มอบยาถอนพิษมาได้แล้ว ปล่อยผู้นำตระกูลเฉิงเดี๋ยวนี้ แล้วจงคุกเข่าลงเพื่อกลับตัวกลับใจซะ บางทีคุณอาจจะยังพอมีโอกาสรอดชีวิตได้”

ในดวงตาของเฉิงเถียนไท่มีเพียงความชั่วร้ายที่เหลืออยู่ เขาพูดเย้ยอย่างเย็นชา “แกกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ไอ้หนู แกกล้าฆ่าฉันอย่างงั้นเหรอ? ฉันรับรองได้เลยว่านอกจากฉันแล้วไม่มีใครที่จะสามารถถอนพิษในร่างกายของพวกเขาได้ ถ้าแกฆ่าฉัน พวกเขาทุกคนก็จะกลายเป็นคนพิการ”

เฉิงเถียนไท่รู้ดีว่าเฉินผิงไม่กล้าฆ่าเขา นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกล้าพูดเช่นนั้น

“ท่าทางคุณจะดูมั่นใจจังเลยนะ ใครบอกว่ามีเพียงคุณเท่านั้นที่มียาถอนพิษ คุณไม่คิดบ้างเหรอว่า ถ้าผมสามารถหลบหลีกพิษนั้นได้ ผมก็สามารถหาวิธีรักษาได้เช่นกัน” เฉินผิงตอบโต้พร้อมเสียงหัวเราะเย็นชา

“ไอ้หนู อย่ามาทำเสแสร้งหน่อยเลย ฉันอาจไม่รู้ว่าแกหลบหลีกพิษได้ยังไง แต่ถ้าแกคิดว่าจะสามารถถอนพิษให้พวกเขาได้ นั่นมันก็แค่จินตนาการที่โง่เขลาเท่านั้นแหละ”

เฉิงเถียนไท่หาใช่คนโง่ไม่ แม้ว่าเฉินผิงจะไม่ได้ถูกพิษ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเฉินผิงจะสามารถกำจัดพิษได้

“ในเมื่อคุณไม่เชื่อ ผมก็จะแสดงให้คุณดู”