การทรยศอย่างกะทันหันของเย่เหลียนเฉิงทำเอาเถียนไท่ไม่ทันตั้งตัว
เย่เหลียนเฉิงพยายามผลักดันให้ตระกูลเฉิงเข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร เพียงเพื่ออาศัยพวกเขาในการทำลายวงแหวนอาคมรอบบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์
ตอนนี้เมื่อวงแหวนอาคมหายไปแล้ว เย่เหลียนเฉิงจึงไม่เห็นค่าตระกูลเฉิงอีก
ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไป
เมื่อดูจากพลังของตระกูลเฉิงแล้ว พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลเย่
นอกจากนี้ เนื่องจากตระกูลเฉิงในตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของสมาพันธ์ผนึกมาร และได้มอบตำราคาถาลับให้แล้ว เย่เหลียนเฉิงจึงมั่นใจว่าพวกเขาจะไม่กล้ากลับคำพูด
“นี่คุณ...” เฉิงเถียนไท่ตัวสั่นเทาเมื่อท่าทีของเย่เหลียนเฉิงเปลี่ยนไปกะทันหัน
“เย่เหลียนเฉิง อย่าเพิ่งได้ใจนัก ตระกูลเราสามารถพิจารณาข้อตกลงได้อีกครั้ง และอาจเลือกที่จะไม่เข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร”
“แล้วคุณกล้าเหรอ?” เย่เหลียนเฉิงหัวเราะเยาะ “ฉันครอบครองตำราคาถาลับของตระกูลคุณ และฉันก็รู้ตำแหน่งของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฉิงแล้ว ถ้าคุณกล้าเปลี่ยนใจ ตระกูลของคุณจะถูกกำจัดภายในวันพรุ่งนี้ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม กลับไปจัดการตระกูลเฉิงให้ถูกที่ถูกทางและรับใช้สมาพันธ์ผนึกมารเถอะ เวลาฉันเรียกใช้ก็อย่าทำให้ผิดหวังล่ะ”
เฉิงเถียนไท่กัดฟันและจ้องมองเย่เหลียนเฉิงอย่างเกรี้ยวกราด แต่เขาทำอะไรไม่ได้เลย
การปะทะตัวต่อตัวกับเย่เหลียนเฉิงนั้นตัดทิ้งไปได้เลย
“เข้าใจแล้ว” เฉิงเถียนไท่ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง จากนั้นหันหลังแล้วเดินจากไป
เขากลัวว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เย่เหลียนเฉิงอาจกักตัวพวกเขากะทันหัน และทำให้เรื่องแย่ลงไปอีก
เฉินผิงก็ตามเฉิงเถียนไท่ไปติดๆ เช่นกัน อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาเดินออกไป เขาก็สบตากับเฉิงปู้ฉีอย่างมีเลศนัย
เมื่อพวกเขาออกจากคฤหาสน์ตระกูลเย่ เฉิงเถียนไท่ที่อดกลั้นความหงุดหงิดไม่ได้ก็เปล่งเสียงคำรามออกมา “อ๊าก!”
เขาไม่นึกเลยว่าความพยายามทั้งหมดของเขาในการเข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร และยกระดับตระกูลเฉิงจะจบลงด้วยความอัปยศอดสูเช่นนี้
เมื่อมองเฉิงเถียนไท่ที่โกรธเคือง เฉินผิงก็แสดงความเห็นอย่างเย็นชา “คุณคิดว่ามันเป็นไปได้เหรอที่จะไต่เต้าขึ้นไปโดยอาศัยความแข็งแกร่งของคนอื่นก่อนที่คุณจะมีพลังของตัวเอง? ตระกูลเย่แค่หลอกใช้คุณเท่านั้น ตอนนี้คุณไม่มีประโยชน์กับพวกเขาแล้ว พวกเขาสามารถเขี่ยคุณทิ้งได้ทุกเมื่อ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...