ร่างเงาหลายสิบร่างรีบมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ตระกูลเย่
ศิษย์ตระกูลเย่เห็นว่ามีการบุกรุกและรีบวิ่งออกไปทีละคน พร้อมใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ เพื่อเผชิญหน้ากับผู้บุกรุก
เฉินผิงใช้ร่างเกราะทองคำของเขาและถือกระบี่พิฆาตมังกรไว้ในมือ พร้อมปลดปล่อยคลื่นแสงสีทองออกมา
เสียงคำรามของมังกรดังก้องมาจากด้านหลังเฉินผิงเป็นระยะ
เมื่อเห็นว่าศิษย์ตระกูลเย่รีบเข้ามาขวางทาง เฉินผิงก็ชักกระบี่ออกจากฝักและโจมตี
คนอื่นๆ ปลดปล่อยพลังวิญญาณของพวกเขา ปล่อยตรงไปยังคนของตระกูลเย่
ฉับ! ฉับ! ฉับ!
กระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงโจมตีหลายครั้งติดต่อกัน
พลังดาบที่ปล่อยออกมาหลายครั้งกลายเป็นมังกรทองคำรามอย่างน่าอัศจรรย์ มันพุ่งเข้าหาเหล่าศิษย์ตระกูลเย่
เฉินผิงรีบลงมือ เขารู้ดีว่าการช่วงชิงความได้เปรียบให้เร็วที่สุดอาจทำให้ตระกูลเฉิงมีโอกาสชนะ
คนของตระกูลเย่จำนวนมากโต้ตอบไม่ทันและถูกสังหารทันทีด้วยพลังดาบของเฉินผิง
เมื่อเห็นความกล้าหาญของเฉินผิง คนอื่นๆ จึงไม่แสดงท่าทีอ่อนแอ
โดยเฉพาะ ไป๋เฉียน ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน หลัวโชไห่และคนอื่นๆ ที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับสูงในขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดถึงแปด สำหรับพวกเขานั้น การสังหารศิษย์ปลายแถวของตระกูลเย่เป็นเรื่องง่าย
และเฉิงเถียนไท่ที่ดูเหมือนจะกำลังชดใช้ความผิด เขาถือดาบรูปงูเข้าโจมตีตระกูลเย่อย่างบ้าคลั่ง
ราวกับว่าทำไปเพื่อให้คนตระกูลเฉิงได้เห็น
เนื่องจากการจู่โจมฉับพลันของเฉินผิงและพรรคพวก ตระกูลเย่จึงไม่ทันตั้งตัว การโจมตีครั้งแรกส่งผลให้มีคนตายกว่าสิบคน
อย่างไรก็ตาม ตระกูลเย่นั้นแข็งแกร่ง ต่อจากนั้นลู่ซือก็รีบพาคนออกไปและเข้าต่อสู้
ตระกูลเย่มีศิษย์จำนวนมาก และเนื่องจากพวกเขากำลังต่อสู้อยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเย่ พวกเขาจึงเป็นฝ่ายได้เปรียบ
เมื่อลู่ซือเข้ามา เฉินผิงและคนของเขาก็ค่อยๆ ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“คุณเฉิน เราจะต่อสู้กับตระกูลเย่อย่างสุดกำลัง คุณควรไปช่วยพ่อของผมก่อน!” เฉิงเจียฮุ่ยพูดกับเฉินผิง
“ใช่ ไปช่วยเฉิงปู้ฉีก่อน!” เฉิงเถียนไท่เองก็กระตุ้นเฉินผิงด้วย
เฉินผิงพยักหน้าและมุ่งหน้าตรงไปยังสวนหลังบ้านของตระกูลเย่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...