หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3561

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ถ่มน้ำลายและเยาะเย้ย “พวกแกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ขอทีเถอะ”

“พวกแกน่าจะรู้จักฉันนะ ฉันคือผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานแห่งเขาเทียนโหมว!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานหวังว่าชื่อเสียงของเขาเพียงอย่างเดียวจะขู่ให้สามคนนั้นกลัวได้

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขามาที่นี่เพื่อช่วยเหลือคน คงจะดีมากถ้าทั้งสามคนนั้นกลัวจนหนีไป

น่าแปลกที่เมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานประกาศชื่อ อีกฝ่ายเพียงตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา “ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานคือใคร? ไม่เห็นรู้จัก”

“เลิกพูดมากแล้วเข้ามาได้เลย!” เฉินผิงรู้ว่ายิ่งเสียเวลามากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นเท่านั้น

“คุณเฉิน คุณไปช่วยคนก่อนเลย สามคนนี้เราจัดการได้!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกล่าว

เขาเพิ่งจะผ่านเมฆมารทำลายล้างมาได้ ความแข็งแกร่งของเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และเขายังสามารถต่อกรกับคนที่มีระดับพลังสูงกว่าได้ ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจึงคิดจะเอาชนะคู่ต่อสู้สองคนด้วยตัวคนเดียว

“เราจะไปด้วยกัน คงจะดีที่สุดถ้าเราจัดการเรื่องนี้ได้โดยเร็ว ถ้าไม่อย่างนั้น พวกคุณก็รั้งพวกมันไว้ก่อน ผมเอาตัวรอดได้” เฉินผิงบอกผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน

“เข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพยักหน้า

“ระวังตัวด้วย!” เฉินผิงเตือนขณะที่เขามองไป๋เฉียน

ไป๋เฉียนชะงักกับความห่วงใยของเฉินผิง ซึ่งเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยได้รับจากเขามาก่อน เขาทำเหมือนข้าเป็นองครักษ์มาโดยตลอด!

อันที่จริงเฉินผิงไม่ได้ไร้หัวใจ แม้ว่าไป๋เฉียนจะอยู่กับเขาเพื่อยกระดับสายเลือดของเธอเอง กระนั้นเวลาก็ผ่านไปนานพอตัว

ความรู้สึกของเฉินผิงที่มีต่อไป๋เฉียนก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปเช่นกัน

อาจกล่าวได้ว่าพวกเขารู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้นผ่านประสบการณ์ที่เจอมาด้วยกัน

ไป๋เฉียนยิ้มจางๆ และพูดว่า “เจ้าก็ระวังตัวด้วย สำหรับผู้ทุกข์ยากระดับที่หนึ่งคงไม่ง่ายเมื่อเผชิญกับผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดถึงแปด”

“ไม่ต้องห่วง ผมมีแส้ปราบมาร...” เฉินผิงนำแส้ปราบมารออกมาและสะบัดไปในอากาศอย่างรวดเร็ว เสียงคมชัดดังก้องกังวาน

เมื่อเห็นแส้ปราบมารในมือของเฉินผิง ผู้ใช้วิชามารทั้งสามก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “ใครจะไปคิดว่าแส้ปราบมารของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลจะมาอยู่กับไอ้เด็กนี่ นี่เป็นโอกาสดีที่จะชิงแส้กลับมา... “

หลังจากนั้น รัศมีภายในผู้ใช้วิชามารทั้งสามก็ปะทุขึ้นทันที ราวกับคลื่นซัดสาดที่ปั่นป่วนอย่างต่อเนื่อง

“ฉันจะโค่นแกในดาบเดียวและจะชิงแส้ปราบมารมาซะ!” เขาประกาศ

เมื่อพูดจบ ผู้ใช้วิชามารก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ ดาบยาวของเขาลุกท่วมด้วยเพลิงนรกโหมกระหน่ำ

เปลวไฟแผดเผาพุ่งเข้าหาเฉินผิง พร้อมด้วยความร้อนอันแรงกล้า

เฉินผิงตอบสนองอย่างฉับไว ฟาดแส้ปราบมารออกไป

เกิดการปะทะดังกึกก้อง เปลวไฟดับลงกะทันหัน แต่พลังของมันยังไม่หมดสิ้น มันพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เกิดเสียงดังสนั่นตามมาเมื่อเปลวไฟกระทบเฉินผิงและผลักร่างของเขาไปข้างหลัง

โชคดีที่เฉินผิงมีร่างเกราะทองคำปกป้อง เกราะลดความเสียหายลงให้เหลือน้อยที่สุด

ขณะที่เขาถูกถอยไปด้านหลัง เฉินผิงก็เปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็วและพุ่งออกด้านข้าง

เขารู้ดีว่าการปะทะตรงๆ กับผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดคงไม่มีทางชนะหากปราศจากกลยุทธ์