แม้ว่าความสามารถของเฉินผิงจะน่าประทับใจ แต่การที่ผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งจะสามารถเอาชนะผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดได้นั้นดูเกินตัวไปหน่อย
ท้ายที่สุดแล้ว ช่องว่างระหว่างระดับพลังของพวกเขานั้นมากเกินไป
เฉินผิงวิ่งอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ผู้ใช้วิชามารคิดว่าเฉินผิงพยายามหนี
“ฝีมือไม่เลวนี่ ไอ้เด็กเวร ทั้งที่โดนฉันโจมตีก็ยังมีแรงที่จะวิ่งหนี! ยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะหนีไปไกลแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์!” ผู้ใช้วิชามารหัวเราะอย่างเย็นชาและไล่ตามทันที!
เฉินผิงใช้วิชาท่าเท้าประกายไฟ เกิดเปลวไฟลุกโชนใต้ฝ่าเท้าของเขา แม้ว่าเขาจะยังใช้ได้ไม่ชำนาญนัก แต่ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่นึกว่าคนอย่างแกจะใช้วิชาไฟได้ด้วย ถ้าอย่างนั้น มาดูกันว่าไฟของใครจะแรงกว่ากัน!” ผู้ใช้วิชามารขว้างลูกไฟออกไปทันที
ลูกไฟพุ่งเข้าหาเฉินผิงด้วยความเร็วเหนือชั้น จากนั้นก็ระเบิดเหนือหัวของเขา
คลื่นเพลิงขนาดมหึมากลืนกินเฉินผิง
เมื่อเห็นเฉินผิงถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง ผู้ใช้วิชามารก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้อง
“ฮ่าๆ! ความรู้สึกของการถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิงมันทรมานใช่ไหมล่ะ? ส่งแส้ปราบมารมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ และฉันจะลงโทษแกให้เจ็บปวดน้อยกว่าการถูกเพลิงแผดเผา”
ผู้ใช้วิชามารหัวเราะเสียงดังพร้อมมองดูอย่างสะใจ ขณะที่เฉินผิงดิ้นรนท่ามกลางเปลวเพลิงโหมกระหน่ำ
เฉินผิงเงียบลงในทันใด เมื่อเห็นอย่างนี้ ผู้ใช้วิชามารจึงโบกมือ และเปลวไฟลุกโชนก็หายไปในทันที
แต่หลังจากที่เปลวไฟหายไป เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าเฉินผิงยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
และรอบๆ ตัวของเฉินผิง มีเปลวไฟสีน้ำเงินที่ดูลึกลับวูบวาบ ราวกับว่ามันกำลังปกป้องเขาอยู่
เมื่อเห็นอย่างนั้น ดวงตาของผู้ใช้วิชามารก็เบิกกว้างขึ้นในทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
“นี่แกมีเพลิงปีศาจด้วยงั้นเหรอ? ไปเอาเพลิงปีศาจนี้มาจากไหน?” ผู้ใช้วิชามารถามเฉินผิง
เฉินผิงเม้มปากขณะที่เขาพูดว่า “ทำไมผมต้องบอกคุณด้วย? คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน เพลิงปีศาจของมารอย่างคุณใช้ไม่ได้ผลกับเพลิงปีศาจของผม มันทำอะไรผมไม่ได้หรอก”
“ไอ้เด็กเวร ในเมื่อแกปากกล้านัก งั้นมาดูกันว่าเพลิงปีศาจของใครจะทรงพลังมากกว่ากัน!” ผู้ใช้วิชามารโบกมืออย่างรวดเร็ว ส่งลำแสงสีแดงเพลิงสองสายพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้าครึ้ม
ต่อจากนั้น ลำแสงก็ระเบิดออกราวดอกไม้ไฟ และจากนั้นประกายไฟสองสายก็มาบรรจบกัน ร่วงลงมาจากกลางอากาศอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...