หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3563

แส้ปราบมารถูกใช้เพื่อเฆี่ยนตีปราณสัมผัสของผู้ใช้วิชามารโดยตรง ทำให้จิตใจของผู้ใช้วิชามารเจ็บปวดแสนสาหัส

เมื่อเห็นผู้ใช้วิชามารแน่นิ่งไปชั่วขณะ เฉินผิงก็ชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เขาถือกระบี่พิฆาตมังกร มันก็เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า

แสงสีทองฟุ้งกระจายทั่วอากาศทันที

เฉินผิงรู้ว่าเขาต้องใช้โอกาสนี้สังหารผู้ใช้วิชามารที่กำลังอ่อนแอ

เมื่อเผชิญกับผู้ใช้วิชามารเยี่ยงนี้ เฉินผิงไม่คิดที่จะต่อสู้อย่างยุติธรรมอยู่แล้ว

ดาบแสงสีทองพุ่งเข้าผู้ใช้วิชามารอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง

“เด็กเหลือขอ คิดจริงๆ หรือว่าการครอบครองแส้ปราบมารนั้นเพียงพอที่จะเอาชนะฉันได้” ผู้ใช้วิชามารคำรามอย่างเกรี้ยวกราดและระเบิดเปลวไฟออกมากะทันหัน

ผู้ใช้วิชามารแปลงร่างเป็นลูกไฟเพลิงปีศาจและพุ่งตรงไปยังรัศมีดาบของเฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าแม้จะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งและมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ กระนั้นการกำจัดผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

ท้ายที่สุดแล้ว ความแตกต่างในพลังของพวกเขานั้นมากเกินไป ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดเหล่านี้ไม่คิดว่าเขาเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรด้วยซ้ำ

ตูม! ตูม! ตูม!

เกิดการระเบิดติดต่อกันหลายครั้ง กระบี่แสงของเฉินผิงปะทะอย่างดุเดือดกับผู้ใช้วิชามาร

เปลวไฟที่อยู่รอบๆ ผู้ใช้วิชามารทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันกระบี่แสง

เฉินผิงมองดูขณะที่ผู้ใช้วิชามารกลายร่างเป็นลูกไฟและพุ่งเข้ามาหาเขา เขาถือกระบี่พิฆาตมังกรและเริ่มถอยอย่างต่อเนื่อง

“เฉินผิง!” ไป๋เฉียนอุทานด้วยความกลัวเมื่อเห็นสถานการณ์ อย่างไรก็ตาม เธอกำลังสู้กับผู้ใช้วิชามารอยู่ และไม่สามารถปลีกตัวไปช่วยเฉินผิงได้

ดูเหมือนว่าเฉินผิงกำลังจะเผชิญกับการโจมตีรุนแรง

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องสยดสยองก็ดังขึ้น

ทั้งเฉินผิงและผู้ใช้วิชามารต่างผงะไปชั่วขณะ

พวกเขารีบหันไปมอง แล้วก็พบว่าผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานทุบหัวของผู้ใช้วิชามารที่เขาสู้ด้วยจนแหลกในฝ่ามือเดียว

“เป็นไปได้ยังไง? เขาก็เป็นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดเหมือนกัน ทำไมเขาถึงมีพลังมากมายขนาดนี้?”

ต่อจากนั้น เขาก็รีบเดินไปยังตำแหน่งที่เฉิงปู้ฉีถูกควบคุมตัวไว้

ผู้ใช้วิชามารที่เหลืออีกสองคนไม่สามารถหยุดเฉินผิงได้เนื่องจากติดพันการต่อสู้

ในไม่ช้าเฉินผิงก็มาถึงบ้านหินหลังหนึ่ง เขาคลายผนึกสะกดของบ้านและปล่อยตัวเฉิงปู้ฉีกับเฉิงเจียหยู

“คุณเฉิน!” ใบหน้าของเฉิงปู้ฉีเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นเฉินผิง

โชคดีที่เขาเข้าใจสิ่งที่เฉินผิงพยายามบอกผ่านสายตาตอนกำลังจะออกไป ซึ่งทำให้เฉินผิงสามารถค้นหาสถานที่ที่เขาถูกจับตัวไว้ได้อย่างรวดเร็ว

“คุณเฉิง ได้โปรดรีบไปที่ช่วยที่ลานบ้าน ตระกูลเฉิงกับตระกูลเย่ต่อสู้กันแล้ว การปรากฏตัวของคุณจะช่วยได้อย่างมาก! คุณจะสู้ไปถอยไปก็ได้ จะได้ไม่ต้องทำศึกยืดเยื้อกับตระกูลเย่” เฉินผิงแนะนำเฉิงปู้ฉี

เฉินผิงรู้ดีว่าความแข็งแกร่งของตระกูลเฉิงนั้นด้อยกว่าตระกูลเย่อย่างมาก เขาแน่ใจว่าหากการต่อสู้ยืดเยื้อต่อไป พวกเขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อได้ยินแบบนี้ เฉิงปู้ฉีก็ซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง ตระกูลเฉิงทุกคนกล้าเปิดศึกกับตระกูลเย่เพียงเพื่อช่วยเหลือเขา

“เอาล่ะ งั้นผมจะไปทันที” เฉิงปู้ฉีพยักหน้าและหันไปหาเฉินผิงเพื่อถามว่า “คุณเฉิน คุณจะไปที่ไหนต่อ?”

เฉินผิงมองไปทางบ่อศักดิ์สิทธิ์ รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ผมจะไปดูบ่อศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเย่” เขากล่าว