หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3565

ทุกสายตาจับจ้องขณะที่เย่เหลียนเฉิงปลดปล่อยพลังฝ่ามือ ลำแสงจำนวนมากพวยพุ่งจนแทบจะบดบังดวงอาทิตย์และท้องฟ้า

เพราะเป็นถึงผู้ทุกข์ยากระดับเก้า พลังที่ปลดปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเขาเป็นสิ่งที่เฉินผิงไม่อาจต่อกรได้

ยิ่งไปกว่านั้น เหนือบ่อศักดิ์สิทธิ์ยังมีรัศมีปกคลุมอยู่ เฉินผิงกลัวว่าถ้ากระโดดลงไปในบ่อ สุดท้ายเขาจะร่างแหลกเหมือนคนตระกูลเย่

เพื่อลูกชายของเขา เย่เหลียนเฉิงจะไม่ปราณีใครหน้าไหน แม้จะเป็นคนในตระกูลของเขาเองก็ตาม

แสงสีทองพุ่งออกมาจากภายในตัวเฉินผิง ขณะที่ร่างเกราะทองคำห่อหุ้มเขาไว้อย่างสมบูรณ์

หลังจากนั้นในทันใด เฉินผิงก็นำนาฬิกาออกมา

กระแสพลังวิญญาณถูกส่งไปยังนาฬิกานั้นอย่างต่อเนื่อง

“เร็วเข้า! รีบๆ เดินสิ...”

เฉินผิงรู้ว่าการจะทะลวงผ่านม่านรัศมีของเย่เหลียนเฉิงได้นั้น เขาต้องใช้คาถาควบคุมเวลาของนาฬิกา

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะพุ่งเข้าสู่รัศมีที่เย่เหลียนเฉิงกางเอาไว้ นาฬิกาเรือนนั้นกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ

ทำเอาเฉินผิงอับจนหนทาง

เหนือศีรษะของเฉินผิง มีลำแสงหลายพันดวงพุ่งลงมา

ขณะที่เฉินผิงกำลังร้อนรน ทันใดนั้นเสียงคำรามของสัตว์อสูรก็ดังก้อง

นาฬิกาในมือเฉินผิงเริ่มส่องแสง เข็มนาฬิกาเริ่มขยับอย่างน่าประหลาดใจ

เฉินผิงประหลาดใจ เขารู้สึกว่าภาพรอบตัวเขาช้าลงอย่างมาก

ลำแสงที่แต่เดิมรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบนั้นดูราวกับดอกไม้ไฟ ค่อยๆ ร่วงลงมาทีละน้อย

รัศมีที่ห่อหุ้มบ่อศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นระลอกคลื่นที่ไหลเอื่อยๆ ในสายตาของเฉินผิง

เฉินผิงมองไปรอบๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดนิ่ง และเวลาเองก็แทบจะหยุดเดิน

รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของเฉินผิง เขารู้ว่าเขาทำสำเร็จ

ในขณะนั้น ดวงตาของเย่เหลียนเฉิงเบิกกว้างราวกับเห็นผี

ในสายตาของเย่เหลียนเฉิง จู่ๆ มิติแปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวของเฉินผิง รัศมีที่เจิดจ้าของเขาช้าลงอย่างมากราวกับหยุดนิ่งเมื่อเข้าสู่มิติประหลาด

เย่เหลียนเฉิงไม่รู้ว่าเฉินผิงกำลังใช้ของวิเศษกาลเวลา

กระนั้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เขาต้องจับเฉินผิงให้ได้

หากเย่เฟิงถูกรบกวนจนฟื้นฟูสายเลือดไม่สำเร็จ ตระกูลเย่ก็จะไร้ทายาทสืบเชื้อสาย

ในขณะนั้น เฉินผิงกำลังว่ายทวนกระแสน้ำอย่างลำบากลำบน เขาตั้งใจที่จะแผ่ปราณสัมผัสออกไปแต่พบว่าเขาไม่สามารถทำได้ในที่แห่งนั้น

นอกจากนี้ น้ำในบ่อยังหนาวเหน็บเกินทน เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขากระโจนเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง

เขารู้สึกราวกับว่าร่างของเขากำลังจะแข็งทื่อ

เฉินผิงรู้สึกสับสน ถ้ารัศที่แผ่ออกมาจากบ่อเย็นขนาดนี้ ทำไมน้ำจึงไม่กลายเป็นน้ำแข็ง?

เฉินผิงจุดเพลิงปีศาจขึ้นมาที่ใจกลางจุดชีพจรตันเถียน

มันทำให้เขารู้สึกอุ่นขึ้นมาก แม้จะไม่ต้องทนกับพลังที่หนาวไปถึงกระดูก แต่น้ำในบ่อที่ใสดุจแก้วก็ขัดขวางความสามารถในการมองเห็นระยะไกลของเขา ดูเหมือนบ่อน้ำจะถูกปกคลุมด้วยหมอกหนาตลอดเวลา

แม้ว่าทัศนวิสัยจะจำกัด แต่เสียงในบริเวณนั้นก็ดังไปได้ไกล

เมื่อเฉินผิงได้ยินเสียงน้ำกระเซ็น เขาก็ตระหนักว่าเย่เหลียนเฉิงกระโดดลงมาด้วย

เฉินผิงเคลื่อนไหวโดยใช้เสียงให้น้อยที่สุด ในขณะที่รีบดำลงไปที่ก้นบ่อ