หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3567

ในขณะนั้น เย่เฟิงกำลังฟังเสียงน้ำกระเพื่อม เริ่มเสียสมาธิและฟุ้งซ่านจนลืมดูดกลืนรัศมีจากบ่อศักดิ์สิทธิ์

ขณะที่เย่เฟิงรู้สึกสับสนและทำอะไรไม่ถูก ร่างหนึ่งก็ค่อยๆ ปรากฏออกมา

เมื่อเย่เฟิงเห็นร่างของเฉินผิง เขาก็ประหลาดใจมาก

เขาตระหนักว่าเขาไม่รู้จักชายคนนี้เลย และดูเหมือนว่าคนๆ นี้จะไม่ได้มาจากตระกูลเย่เช่นกัน

“คุณเป็นใคร? บุกเข้ามาในบ่อศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเราได้ยังไง?” เย่เฟิงถามเฉินผิง

เมื่อเห็นเย่เฟิง เฉินผิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เขานึกว่าอีกฝ่ายลงไปถึงก้นบ่อแล้ว แต่ที่น่าประหลาดใจคือเย่เฟิงยังไปไม่ถึงจุดนั้น

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะพูด สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ในมือของเย่เฟิง ทันใดนั้นเฉินผิงก็เข้าใจว่าทำไมเย่เฟิงถึงลงมาในบ่อศักดิ์สิทธิ์ได้ลึกขนาดนี้ เขามีของวิเศษนี่เอง

เจ่อเยี่ยนพูดผ่านทางจิตกับเฉินผิงอย่างตื่นเต้น “คุณเฉิน นั่นคือลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ สมบัติล้ำค่าจากมารอเวจี ด้วยลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์นี้ เพลิงปีศาจในตัวคุณจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก ไม่นึกเลยว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ของมารอเวจีจะมาอยู่ในมือของชายคนนี้!”

ในฐานะผู้ใช้วิชามารที่มีเชื้อสายมารอเวจี ไม่แปลกที่เจ่อเยี่ยนจะจำลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ได้

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าของมารอเวจี ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมตระกูลเย่ถึงมีผู้ใช้วิชามารที่มีเชื้อสายมารอเวจี พวกเขาคงมาเพื่อลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์

“ดูเหมือนว่ามารอเวจีก็ต้องการที่จะคบคิดกับสมาพันธ์ผนึกมารเช่นกัน” เฉินผิงกล่าวพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา

เจ่อเยี่ยนวิเคราะห์โดยกล่าวว่า “เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่มารอเวจีอาศัยอยู่ในแดนอุดรวิทูร คุณต้องเข้าใจว่าดินแดนอันหนาวเหน็บไม่เหมาะเอาเสียเลยสำหรับการบำเพ็ญเพียรของพวกเราที่มีเชื้อสายมารอเวจี ยังไงก็ตาม เพื่อหลบเลี่ยงการจับกุมและถูกฆ่า มารอเวจีจึงมักจะซ่อนตัวอยู่ในแดนอุดรวิทูรเพื่อความปลอดภัย พอมองย้อนกลับไปแล้ว ดูเหมือนว่ามารอเวจีต้องการที่จะร่วมมือกับสมาพันธ์ผนึกมารเพื่อจะได้ไปจากแดนอุดรวิทูร”

แม้ว่าเจ่อเยี่ยนจะไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แต่เขาก็รู้เรื่องความเคลื่อนไหวของเชื้อสายมารอเวจีเป็นอย่างดี

“เห็นด้วย” เขากล่าว “อิทธิพลของสมาพันธ์ผนึกมารแผ่ขยายไปทั่วอาณาจักรนิรันดร์ นี่คือยุครุ่งเรืองของพวกเขา ไม่แปลกที่มารอเวจีต้องการร่วมมือกับพวกเขา” เฉินผิงพยักหน้าเห็นด้วย

เมื่อได้ยินเฉินผิงบอกว่าตัวเขาเป็นศิษย์อาวุโสของมารอเวจี เย่เฟิงก็ไม่มีข้อสงสัยแม้แต่น้อย

ท้ายที่สุดแล้ว เขารู้ว่าบ่อศักดิ์สิทธิ์ได้รับการปกป้องจากพ่อของเขาด้วยตัวเอง เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะเข้ามาในบ่อศักดิ์สิทธิ์

นอกจากนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรอสูรที่มีเชื้อสายมารอเวจีได้ส่งลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่มีข้อบกพร่องมาให้

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง เย่เฟิงก็ไม่นึกสงสัยแม้แต่น้อย

“มิน่าล่ะผมถึงรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นตอนที่มาถึง เพราะแบบนั้นก็เลยไม่ลงไปลึกกว่านี้ ดูเหมือนว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์จะมีข้อบกพร่อง” เย่เฟิงเหลือบมองลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่กับเขา เขาดูไม่พอใจอย่างแรง

“คุณเย่เฟิง เรามาแลกลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ตอนนี้เลยดีไหม? แบบนั้นผมจะได้กลับขึ้นไปเมื่อทำหน้าที่เสร็จสิ้นแล้ว” เฉินผิงเข้าหาเย่เฟิงอย่างช้าๆ