เมื่อได้ยินเฉินผิงอ้างว่าตัวเองเป็นศิษย์อาวุโสของมารอเวจี เจ่อเยี่ยนก็อดหัวเราะไม่ได้
อย่างไรก็ตาม ความหัวไวของเฉินผิงนั้นช่างน่าประทับใจ
ขณะที่เฉินผิงเข้าใกล้เย่เฟิง และเย่เฟิงกำลังจะมอบลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่เขาถืออยู่ให้เฉินผิง ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นทันที
“เย่เฟิง อย่าหลงกล ชายคนนี้ไม่ใช่ศิษย์อาวุโสของมารอเวจี เขาโกหกลูก”
ทันใดนั้น เย่เหลียนเฉิงก็ปรากฏตัวขึ้น และพุ่งไปหาเฉินผิงอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฟิงก็รีบชักมือที่ยื่นออกไปกลับมา
เมื่อเห็นว่าเย่เหลียนเฉิงมาถึง เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้า กะว่าจะแย่งลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์จากมือของเย่เฟิง
หากไม่มีลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ เย่เฟิงก็คงจะตัวแข็งตายจากปราณเย็นในบ่อศักดิ์สิทธิ์
เมื่อเห็นเฉินผิงเข้ามาเพื่อชิงลูกประคำ เย่เฟิงก็รีบตะโกนว่า “พ่อ ช่วยผมด้วย! รีบช่วยผมสิ!”
เย่เฟิงกำลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ไว้แน่นและดำดิ่งลงไปอย่างหมดหนทาง
เมื่อเห็นลูกชายของเขาถูกเฉินผิงไล่ตาม เย่เหลียนเฉิงก็โกรธมากและแทบจะสติหลุดไป
เขาไล่ล่าเฉินผิงอย่างไม่ลดละ
“แกกล้าแตะต้องลูกชายฉันงั้นเหรอ รนหาที่ตาย!”
เขาตะโกนเสียงดัง จากนั้นพลังวิญญาณของเย่เหลียนเฉิงก็เพิ่มขึ้นทันที
หลังจากนั้นในทันใด เขาก็ฟาดฝ่ามือไปทางเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม เย่เหลียนเฉิงใช้พลังวิญญาณจำนวนมากเพื่อปกป้องร่างกายของเขาเพื่อกันไม่ให้ปราณเย็นเข้ามาในร่าง น้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นอุปสรรคเช่นกัน
ดังนั้น ฝ่ามือนี้ของเย่เหลียนเฉิงจึงมีพลังทำลายไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็เตะเย่เฟิงจนเขาพุ่งลงไปที่ด้านล่างอย่างรวดเร็ว
จากนั้น เฉินผิงก็ตอบโต้อย่างรวดเร็ว เขาซัดฝ่ามือออกไปหนึ่งครั้งเพื่อสร้างเกราะป้องกันด้านหน้าตัวเอง
เฉินผิงไม่กล้าดูถูกการโจมตีของผู้ทุกข์ยากระดับเก้า
แม้ว่าร่างกายของเฉินผิงจะแข็งแกร่งและได้รับการปกป้องเพิ่มอีกชั้นด้วยร่างเกราะทองคำ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรับการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากผู้ทุกข์ยากระดับเก้าได้
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...