หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3568

เมื่อได้ยินเฉินผิงอ้างว่าตัวเองเป็นศิษย์อาวุโสของมารอเวจี เจ่อเยี่ยนก็อดหัวเราะไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ความหัวไวของเฉินผิงนั้นช่างน่าประทับใจ

ขณะที่เฉินผิงเข้าใกล้เย่เฟิง และเย่เฟิงกำลังจะมอบลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่เขาถืออยู่ให้เฉินผิง ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นทันที

“เย่เฟิง อย่าหลงกล ชายคนนี้ไม่ใช่ศิษย์อาวุโสของมารอเวจี เขาโกหกลูก”

ทันใดนั้น เย่เหลียนเฉิงก็ปรากฏตัวขึ้น และพุ่งไปหาเฉินผิงอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฟิงก็รีบชักมือที่ยื่นออกไปกลับมา

เมื่อเห็นว่าเย่เหลียนเฉิงมาถึง เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้า กะว่าจะแย่งลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์จากมือของเย่เฟิง

หากไม่มีลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ เย่เฟิงก็คงจะตัวแข็งตายจากปราณเย็นในบ่อศักดิ์สิทธิ์

เมื่อเห็นเฉินผิงเข้ามาเพื่อชิงลูกประคำ เย่เฟิงก็รีบตะโกนว่า “พ่อ ช่วยผมด้วย! รีบช่วยผมสิ!”

เย่เฟิงกำลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ไว้แน่นและดำดิ่งลงไปอย่างหมดหนทาง

เมื่อเห็นลูกชายของเขาถูกเฉินผิงไล่ตาม เย่เหลียนเฉิงก็โกรธมากและแทบจะสติหลุดไป

เขาไล่ล่าเฉินผิงอย่างไม่ลดละ

“แกกล้าแตะต้องลูกชายฉันงั้นเหรอ รนหาที่ตาย!”

เขาตะโกนเสียงดัง จากนั้นพลังวิญญาณของเย่เหลียนเฉิงก็เพิ่มขึ้นทันที

หลังจากนั้นในทันใด เขาก็ฟาดฝ่ามือไปทางเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เย่เหลียนเฉิงใช้พลังวิญญาณจำนวนมากเพื่อปกป้องร่างกายของเขาเพื่อกันไม่ให้ปราณเย็นเข้ามาในร่าง น้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นอุปสรรคเช่นกัน

ดังนั้น ฝ่ามือนี้ของเย่เหลียนเฉิงจึงมีพลังทำลายไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็เตะเย่เฟิงจนเขาพุ่งลงไปที่ด้านล่างอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เฉินผิงก็ตอบโต้อย่างรวดเร็ว เขาซัดฝ่ามือออกไปหนึ่งครั้งเพื่อสร้างเกราะป้องกันด้านหน้าตัวเอง

เฉินผิงไม่กล้าดูถูกการโจมตีของผู้ทุกข์ยากระดับเก้า

แม้ว่าร่างกายของเฉินผิงจะแข็งแกร่งและได้รับการปกป้องเพิ่มอีกชั้นด้วยร่างเกราะทองคำ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรับการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากผู้ทุกข์ยากระดับเก้าได้

ตูม!

เย่เฟิงถือลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์พร้อมตะเกียกตะกายว่ายขึ้นไปหลังจากที่โดนเฉินผิงเตะ

เย่เฟิงเริ่มวิตก โดยกลัวว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์จะไม่สามารถปกป้องเขาได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงว่ายขึ้นไปอย่างร้อนรน

อย่างไรก็ตาม ที่ด้านบนคือจุดที่เฉินผิงกำลังต่อสู้กับเย่เหลียนเฉิง

เย่เฟิงเพิ่งว่ายขึ้นมาได้ไม่ทันไร เขาก็ถูกรัศมีอันปั่นป่วนซัดกระเด็น

เมื่อเห็นลูกชายอยู่ในสภาพนั้น เย่เหลียนเฉิงจึงโกรธจัด “เย่เฟิง!”

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเย่เหลียนเฉิงโกรธมากเท่าไหร่ การเอาชนะเฉินผิงให้ได้อย่างรวดเร็วก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้มากขึ้นเท่านั้น

เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกร ทุกครั้งที่กวัดแกว่งกระบี่ทำให้เกิดพายุภายในบ่อศักดิ์สิทธิ์ ในขณะเดียวกัน เย่เหลียนเฉิงก็พยายามปกป้องการโจมตีอย่างสุดกำลัง

สถานการณ์นั้นมากพอที่จะทำให้เย่เหลียนเฉิงโมโหไม่จบไม่สิ้น เกิดอะไรขึ้น? ทำไมการเอาชนะผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งถึงยากขนาดนี้?

ถ้าไม่ใช่เพราะบ่อศักดิ์สิทธิ์เป็นอุปสรรค เย่เหลียนเฉิงคงกำจัดเฉินผิงไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาได้แต่มองดูโดยทำอะไรไม่ได้ขณะที่เฉินผิงเคลื่อนตัวไปรอบๆ เขาด้วยท่วงท่าองอาจ เย่เหลียนเฉิงยังคงไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้