หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3569

“แก!” เย่เหลียนเฉิงจ้องมองเฉินผิง โมโหจนนึกอยากกลืนกินเขาเข้าไป

“เข้ามาเลย! โจมตีผมสิ!”

เฉินผิงยั่วยุเย่เหลียนเฉิง

ในบ่อศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ ทั้งสองฝีมือพอๆ กัน และเฉินผิงไม่ได้หวาดกลัวเลย

เมื่อเห็นท่าทีเย่อหยิ่งและจองหองของเฉินผิง เย่เหลียนเฉิงก็เดือดดาลด้วยความโกรธ

“เย่เฟิง เอาลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์มาให้พ่อ” เขาสั่ง “กลับขึ้นฝั่งก่อน พอพ่อจัดการไอ้เด็กเวรนี่ได้เมื่อไหร่ ลูกก็ค่อยลงมาฟื้นฟูสายเลือด”

เย่เหลียนเฉิงรู้ดีว่าถ้าเขาไม่ใช้พลังเต็มที่ ก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะเฉินผิงได้

เพื่อปลดปล่อยศักยภาพสูงสุดของเขา เขาต้องใช้พลังวิญญาณต้านทานปราณเย็นของบ่อศักดิ์สิทธิ์ ในขณะนั้นทางเลือกเดียวของเขาคือใช้ลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ปกป้องตัวเองจากปราณเย็น

เย่เฟิงพยักหน้าและว่ายไปหาเย่เหลียนเฉิง

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ฟันกระบี่ใส่เย่เฟิง ตั้งใจว่าจะไม่ปล่อยให้เย่เหลียนเฉิงได้ลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ไป

หากเย่เหลียนเฉิงได้ลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ ทุกอย่างคงจบสิ้น

ลำแสงกระบี่พุ่งตรงไปที่เย่เฟิง ทำให้เขาตกใจจนถอยไปด้านหลัง

ขณะที่เย่เฟิงล่าถอย เขาก็โยนลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ในมือไปทางเย่เหลียนเฉิง

ขณะที่ลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์หลุดออกจากมือของเขา เย่เฟิงก็รู้สึกถึงปราณเย็นที่แผ่ไปทั่วร่าง ทำให้เขาลอยขึ้นข้างบนอย่างหวาดกลัวตามสัญชาตญาณ

เย่เหลียนเฉิงเอื้อมมือออกไป เกิดแรงดึงดูดพวยพุ่ง ลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ถูกดึงเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงก็เอื้อมมือคว้าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์

ทันใดนั้น บังเกิดเปลวไฟที่ใต้เท้าของเฉินผิง เขาใช้วิชาท่าเท้าประกายไฟและความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในทันที

เมื่อเห็นเฉินผิงพยายามคว้าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ เย่เหลียนเฉิงก็โบกมือและปลดปล่อยลำแสงพลังวิญญาณออกมาสามสายในทันที

หากเฉินผิงไม่หลบ เขาคงถูกลำแสงพลังวิญญาณโจมตีอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะคว้าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ได้ เฉินผิงก็กัดฟันและปล่อยให้ลำแสงพลังวิญญาณทั้งสามสายกระทบตัวเขาโดยไม่หลบเลี่ยงหรือสะดุ้ง

ทันทีที่มือของเฉินผิงจับลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ ลำแสงพลังวิญญาณสามสายก็กระทบตัวเขาเช่นกัน

เกิดเสียงคำรามดังกึกก้อง

น้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ปั่นป่วนไม่หยุดจนเฉินผิงกระเด็น

เมื่อเย่เหลียนเฉิงโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เย่เฟิงก็รีบวิ่งเข้าไป

“พ่อ เกิดอะไรขึ้น? ฆ่าหมอนั่นได้หรือยัง?” เย่เฟิงถาม

“ยัง เขาคว้าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ได้แล้วกลืนเข้าไป” เย่เหลียนเฉิงทำหน้าเคร่งเครียด

“ฮะ?” เย่เฟิงชะงัก “แล้วต้องทำยังไงต่อ? ถ้าไม่มีลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ ผมจะฟื้นฟูสายเลือดได้ยังไง?”

“ไม่ต้องห่วง พ่อจะยืนเฝ้าอยู่ที่นี่ พ่อไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่ออกมา ทันทีที่เขาปรากฎตัว พ่อจะลงมือจู่โจมแล้วเอาลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากท้องของเขา”

เย่เหลียนเฉิงรับปากกับเย่เฟิง

เย่เฟิงพยักหน้า ตระหนักว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรอ

ถึงตอนนี้ เสียงของการต่อสู้ในคฤหาสน์ตระกูลเย่สงบลงแล้ว เฉิงปู้ฉีและเฉิงเจียหยูรอดออกไปได้ และศิษย์ตระกูลเฉิงทุกคนถอยกลับไปแล้ว

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนอื่นๆ ก็ตัดสินใจถอนตัวเช่นกัน ในตอนแรกพวกเขาตั้งใจว่าจะตามหาเฉินผิง แต่เฉิงปู้ฉีพยายามโน้มน้าวให้พวกเขาไปจากคฤหาสน์ตระกูลเย่

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะกลับไปที่บ้านตระกูลเฉิง พวกเขากลับตั้งหลักชั่วคราวในเมืองเย่เฉิงเพื่อรอฟังข่าวจากเฉินผิง

หากเฉินผิงเงียบหายไปเป็นเวลานาน พวกเขาจะเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเย่