ในบ่อศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงยังคงดำลงไป
ด้วยลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่กับเขา ทำให้เฉินผิงไม่เป็นอันตรายแม้จะไม่ใช้เพลิงปีศาจก็ตาม!
อย่างไรก็ตาม ไม่นานนักเฉินผิงก็รู้สึกถึงเสียงหึ่งๆ ในจิตของเขา และที่น่าประหลาดใจก็คือ ปราณเย็นจากบ่อศักดิ์สิทธิ์หายไปจนหมด!
แต่การหายไปของมันก็มาพร้อมกับแรงกดดันที่ไม่จบไม่สิ้น!
เฉินผิงรู้สึกว่ากระดูกของเขาร้าวราวกับกำลังถูกบีบอัด!
เฉินผิงใช้ร่างเกราะทองคำอย่างรวดเร็ว โดยแทบจะไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากบ่อศักดิ์สิทธิ์ได้เลย!
“แปลกจริงๆ ทำไมถึงมีอุปสรรคแบบนี้ในบ่อศักดิ์สิทธิ์?” เฉินผิงสับสนไปหมด!
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงดำดิ่งลึกลงไป ราวกับว่าบ่อศักดิ์สิทธิ์ไร้ซึ่งก้นบ่อ!
แม้แต่เฉินผิงเองก็ไม่รู้ว่าเขาลงมานานแค่ไหนแล้ว และไม่สามารถใช้ความคิดไตร่ตรองได้
เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าเขาล่องลอยอยู่ในจักรวาลอันมืดมนไร้ที่สิ้นสุด ความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวช่างน่ากลัวจริงๆ!
“คุณเฉิน คุณเฉิน…” เสียงของเจ่อเยี่ยนดังขึ้น!
ตอนนั้นเองเฉินผิงก็หลุดจากความอ้างว้างไร้ที่สิ้นสุดสู่ความเป็นจริง!
“คุณเฉิน จิตของคุณถูกสะกด คุณลอยไปเรื่อยโดยที่ไม่ได้ขยับตัวเลย…” เจ่อเยี่ยนพูดกับเฉินผิง!
“อะไรนะ ผมไม่ได้ขยับตัวเลย?” ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เขาคิดมาตลอดว่าเขาดำลงไปไม่หยุด!
“คุณไม่ได้ขยับเลย บรรยากาศภายในบ่อศักดิ์สิทธิ์ให้ความรู้สึกแปลกประหลาดมาก คุณเฉิน คุณควรระมัดระวังเป็นพิเศษ” เจ่อเยี่ยนเตือนเฉินผิง!
เมื่อถึงจุดนั้น เฉินผิงก็เหงื่อแตกพลั่กด้วยความตกใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ่อเยี่ยนปลุกเขาขึ้นมา เขาก็กลัวว่าคงจะถูกทิ้งให้ล่องลอยอยู่ในนี้ตลอดไป แบบนั้นคงจะน่ากลัวจริงๆ!
เฉินผิงรีบตั้งสติ จากนั้นก็กลั้นหายใจ ตั้งสมาธิและดำดิ่งลงไปอย่างต่อเนื่อง!
ในไม่ช้า ตะกอนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเฉินผิง บ่งบอกว่าเขามาถึงก้นบ่อแล้ว!
เมื่อเท้าของเฉินผิงแตะก้นบ่อ ในที่สุดเขาก็ใจชื้นขึ้นมา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...