หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3571

น้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์เริ่มเดือด และลำแสงก็ตัดผ่านน้ำพร้อมกับเสียงคำรามดังสนั่น

เฉินผิงสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดและถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่เขายังคงถูกลำแสงหลายสายโจมตี

เกล็ดของร่างเกราะทองคำของเฉินผิงหลุดร่วงและสลายหายไป

เฉินผิงส่งเสียงฮึดฮัด รู้สึกถึงพลังที่ไหลผ่านร่างกายของเขา

“คุณเฉิน เป็นอะไรหรือเปล่า?” เจ่อเยี่ยนถามด้วยความกังวล

“ไม่เป็นไร ชายคนนี้แข็งแกร่งเกินไป…” เฉินผิงพูดพร้อมขมวดคิ้ว

“ฮึ่ม ถึงข้าจะอ่อนแอลง แต่เจ้าที่เป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งก็ไม่อาจรับมือข้าได้อยู่ดี กระนั้นร่างกายของเจ้าก็ทนทานอย่างน่าเหลือเชื่อ แม้จะถูกโจมตีก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ” ชายคนนั้นชื่นชมร่างกายเฉินผิง

เฉินผิงยังคงเงียบ จ้องมองไปที่ศิลากั้นฟ้าซึ่งอยู่ไม่ไกล แม้ว่าเขาปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะคว้ามันมา แต่เขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายคนนั้น

“คุณเฉิน ในเมื่อเอาศิลากั้นฟ้ามาไม่ได้ คุณก็แค่บำเพ็ญเพียรที่ก้นบ่อศักดิ์สิทธิ์ก็พอ แค่ดูดกลืนแก่นแท้ภายในศิลากั้นฟ้าก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือ? เมื่อแก่นแท้ของศิลากั้นฟ้าถูกดูดกลืนจนหมด ศิลากั้นฟ้าก็จะกลายเป็นหินไร้ประโยชน์” เจ่อเยี่ยนแนะนำเฉินผิง

“ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกเดียว ถึงแบบนี้จะช้าลงมาก แต่มันเป็นทางออกเดียวที่เรามีในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น…” เฉินผิงพูดจบและนั่งขัดสมาธิต่อหน้าชายคนนั้นอย่างคาดไม่ถึง

เขาใช้จิตตวิสุทธิ และรัศมีแปลกประหลาดที่แผ่ออกมาจากศิลากั้นฟ้าก็ถูกเฉินผิงดูดกลืนจนหมด

ชายคนนั้นประหลาดใจเมื่อเห็นเฉินผิงดูดกลืนแก่นแท้ภายในศิลากั้นฟ้า

“เป็นไปได้ยังไง? เจ้าเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก! เหตุใดถึงดูดกลืนและสกัดรัศมีภายในศิลากั้นฟ้าได้?” ชายคนนั้นถามด้วยสับสน

“วิชาของผมสามารถสกัดได้ทุกสิ่ง รัศมีภายในศิลากั้นฟ้าของคุณมีมากเท่าไหร่กันล่ะ?” เฉินผิงหัวเราะอย่างเย็นชา

ชายคนนั้นจ้องมองเฉินผิงอย่างฉุนเฉียว กระนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ เฉินผิงยังตระหนักด้วยว่าตราบใดที่เขาไม่ข้ามม่านแสงนั้น ชายคนนั้นก็ทำร้ายเขาไม่ได้