หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3572

ที่ก้นบ่อศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงยังคงใช้จิตตวิสุทธิต่อไป โดยดูดกลืนและสกัดพลังภายในศิลากั้นฟ้าอย่างต่อเนื่อง

ชายคนนั้นทำหน้าเคร่งเครียด แต่เขาทำอะไรไม่ถูกเมื่อเฉินผิงอยู่นอกม่านแสง

ขณะที่เฉินผิงลดความระมัดระวังและจดจ่อกับการบำเพ็ญเพียร เสียงน้ำกระเพื่อมเหนือศีรษะก็ฉุดให้เขากลับสู่ความเป็นจริงในทันที

เฉินผิงเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเย่เหลียนเฉิง ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างดุร้ายและว่ายเข้ามาหาเฉินผิง

ดวงตาของเย่เหลียนเฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับว่าเขาถูกมารสิงสู่

เฉินผิงรู้ว่าปราณสัมผัสของเย่เหลียนเฉิงถูกครอบงำ

เย่เหลียนเฉิงครอบครองแก่นพลังยุทธ์สามอันจากเชื้อสายของมารอเวจี ซึ่งสามารถต้านทานปราณเย็นของบ่อศักดิ์สิทธิ์ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาดำลึกลงไป ปราณเย็นก็หายไปจากบ่อศักดิ์สิทธิ์แล้ว ถูกแทนที่ด้วยแรงกดดันมหาศาล

เย่เหลียนเฉิงผู้มีพลังของผู้ทุกข์ยากระดับเก้าไม่มีปัญหาในการต้านแรงกดดัน อย่างไรก็ตาม เขามองข้ามผลกระทบของบ่อศักดิ์สิทธิ์ที่มีต่อปราณสัมผัสของเขา

ดังนั้นแล้ว เย่เหลียนเฉิงในขณะนั้นจึงดูเหมือนจะเสียสติไปแล้วและพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เย่เหลียนเฉิงปลดปล่อยพลังทั้งหมดของผู้ทุกข์ยากระดับเก้าออกมาไม่หยุดหย่อน

ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่สนใจว่าบ่อศักดิ์สิทธิ์จะถูกทำลายหรือไม่ ปราณสัมผัสของเขาเสียหาย และสิ่งเดียวที่อยู่ในหัวคือการฆ่าเฉินผิง เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นเลย

เมื่อเห็นเย่เหลียนเฉิงที่บ้าคลั่ง เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว พร้อมกับโคจรพลังทั้งหมดในร่างกายของเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ทุกข์ยากระดับเก้า เฉินผิงไม่กล้าประมาทหรือชะล่าใจแม้แต่น้อย

เฉินผิงรู้ดีว่าการที่เขาจะฆ่าเย่เหลียนเฉิงด้วยตัวคนเดียวนั้นเป็นไปไม่ได้เลย

ดังนั้น เฉินผิงจึงหันไปจ้องมองม่านแสง

ในเวลานั้น เย่เหลียนเฉิงยังคงไม่รู้ว่าม่านแสงคืออะไร และเขาก็ไม่รู้เรื่องศิลากั้นฟ้าเช่นกัน ดังนั้น ตราบใดที่เฉินผิงหลอกล่อให้เย่เหลียนเฉิงหันไปสนใจศิลากั้นฟ้า นั่นก็น่าจะเพียงพอ

“ไอ้สารเลว เอาลูกประคำศักดิ์สิทธิ์ของฉันคืนมา…” เย่เหลียนเฉิงคำรามด้วยความโกรธ หมัดของเขาถาโถมใส่เฉินผิง

เฉินผิงใช้พลังเต็มที่เพื่อรับมือ ร่างกายของเขาถอยกรูดอย่างต่อเนื่องภายใต้กำปั้นที่เย่เหลียนเฉิงปล่อยออกมาไม่หยุด