หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3573

คำพูดของเฉินผิงทำเอาเย่เหลียนเฉิงของขึ้น!

“ฮึ ฉันจะกลัวเสี้ยววิญญาณได้ยังไงกัน ยังไงก็ตาม อย่าได้หลงผิดคิดว่าตัวแกฉลาด พอฉันได้ศิลากั้นฟ้าและลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์มาแล้ว ฉันจะกลับมากำจัดแก…” หลังจากที่เย่เหลียนเฉิงพูดจบ เขาก็เดินตรงไปยังแสงสว่าง

เขาไม่ใส่ใจต่อคำเตือนของชายคนนั้น

ท้ายที่สุดแล้ว อีกฝ่ายเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณ ไม่สมควรถูกเรียกเช่นนั้นด้วยซ้ำ เป็นแค่เพียงวิญญาณที่ไม่ไปผุดไปเกิดและคอยปกป้องศิลากั้นฟ้า

เย่เหลียนเฉิงค่อนข้างมั่นใจ ในฐานะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นทุกข์ยากระดับเก้า เขาจะกลัวเสี้ยววิญญาณได้อย่างไร?

เมื่อเฉินผิงเห็นเย่เหลียนเฉิงมุ่งหน้าไปยังม่านแสง ดวงตาของเขาก็ฉายแววประหลาดใจและยินดี ทันใดนั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา พร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

“ผู้บุกรุกจะไม่ได้รับความเมตตา…” ชายคนนั้นขู่เย่เหลียนเฉิงอีกครั้ง

กระนั้นเย่เหลียนเฉิงก็แทบไม่ได้ใส่ใจกับคำขู่ของเสี้ยววิญญาณ

เย่เหลียนเฉิงเปี่ยมด้วยความมั่นใจ ก้าวเข้าไปในม่านแสงแล้วก้มลงหยิบลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา

เมื่อเห็นเย่เหลียนเฉิงก้าวเข้าไปในม่านแสง เฉินผิงก็จับกระบี่พิฆาตมังกรไว้แน่นทันที

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่รออยู่พักหนึ่ง กลับไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ จากเย่เหลียนเฉิงเลย และชายคนนั้นก็ไม่ได้เริ่มโจมตีเย่เหลียนเฉิงด้วย

ในขณะนั้นเฉินผิงรู้สึกสับสน ไหนบอกว่าใครก็ตามที่เข้าไปในม่านแสงจะถูกฆ่าอย่างไร้ปรานี?

“ฮ่าๆๆ เป็นแค่เสี้ยววิญญาณแต่กลับกล้าคุยโว ในเมื่อแกแค่พยายามปกป้องศิลากั้นฟ้า งั้นฉันจะไม่ทำลายแก ไปที่ชอบๆ เถอะ!” เย่เหลียนเฉิงหัวเราะดังลั่นพลางโบกมือให้ชายคนนั้น

ชายคนนั้นยังคงนิ่ง สายตาเยือกเย็นของเขาจับจ้องไปที่เย่เหลียนเฉิง

เย่เหลียนเฉิงยิ้มและเดินผ่านร่างชายคนนั้น เขาเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณที่ไม่มีร่างกาย เย่เหลียนเฉิงจึงเดินผ่านเขาได้โดยสะดวก และหยิบศิลากั้นฟ้าขึ้นมาอย่างสบายๆ

ศิลากั้นฟ้าตกเป็นของเย่เหลียนเฉิง แต่ชายคนนั้นก็ยังไม่โจมตี นั่นทำให้เฉินผิงสับสนไปหมด! เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงถูกโจมตีแต่เขากลับไม่โดนอะไร? นี่ฉันถูกเล่นงานเพราะเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งงั้นเหรอ?

เฉินผิงถึงกับตกตะลึง! ถ้าชายคนนั้นไม่เข้าไปขวาง เย่เหลียนเฉิงที่ได้ศิลากั้นฟ้ามาแล้วจะฆ่าฉันแน่นอน ตอนนี้ฉันคงสู้เย่เหลียนเฉิงไม่ได้แน่!

ฉับ!

แสงศักดิ์สิทธิ์กวาดผ่านร่างของเย่เหลียนเฉิง ฟันเขาขาดเป็นสองท่อน!

วิญญาณชีพของเย่เหลียนเฉิงพยายามหลบหนี แต่แล้วก็ถูกตัดขาดด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน!

เย่เหลียนเฉิงจบชีวิตลง!

แม้ว่าระดับพลังของเขาจะอยู่ที่ขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้า แต่เขาก็ถูกสังหารอย่างง่ายดาย!

เฉินผิงแทบไม่อยากเชื่อ เขาเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณเท่านั้น ทำไมถึงได้ทรงพลังขนาดนี้?

แม้กระทั่งตอนที่เขาตาย เย่เหลียนเฉิงก็ยังไม่เข้าใจ เหตุใดเสี้ยววิญญาณที่เขาดูหมิ่นดูแคลนถึงมีพลังระดับนี้?

“เจ้าหนู จำคำพูดของข้าไว้ เมื่อเจ้าบรรลุถึงความเป็นอมตะได้เมื่อไหร่ ข้าจะพิสูจน์ให้เห็นว่าข้าเป็นลูกผู้ชายหรือไม่” ชายคนนั้นจ้องมองเฉินผิงอย่างเย็นชา จากนั้นร่างของเขาก็ค่อยๆ พร่ามัว และในที่สุดก็หายไป!