ชาวเมืองเย่เฉิงโจมตีวงแหวนอาคมอย่างไม่ลดละ ทั้งเฉิงเจียหยูและเฉิงเจียฮุ่ยนำคนจำนวนหนึ่งของตระกูลเฉิง กัดฟันสู้และคอยยื้อเอาไว้!
ศิษย์ตระกูลเฉิงร่ายคาถาอย่างต่อเนื่อง!
ถึงกระนั้น มันก็ไม่เพียงพอที่จะต้านการโจมตีของฝูงชนได้!
รอยแตกเริ่มปรากฏขึ้นรอบๆ เกราะป้องกันของวงแหวนอาคม ซึ่งน่าจะพังทลายในอีกไม่นาน!
“พ่อ ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว...” เฉิงเจียหยูตะโกนใส่เฉิงปู้ฉี!
“ต่อให้ตายก็ต้องทนให้ได้...” เฉิงปู้ฉีคำรามใส่เฉิงเจียหยูอย่างฉุนเฉียว ไม่สามารถปลีกตัวไปช่วยได้!
อย่างไรก็ตาม ตระกูลเฉิงเริ่มเสียคนมากขึ้นเรื่อยๆ!
แถมลู่ซือแห่งตระกูลเย่ยังจับตัวผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนของเขาไว้ได้!
วงแหวนอาคมกำลังจะพังทลาย และคนของตระกูลเฉิงพร้อมด้วยกลุ่มของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานใกล้สิ้นชีพ ทันใดนั้น เมฆสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็ลอยมาจากท้องฟ้า มารวมกันที่จุดนี้!
ภายในเมฆดำมีฟ้าแลบพุ่งไปมาอย่างต่อเนื่อง!
ทั่วเมืองเย่เฉิงถูกปกคลุมไปด้วยความมืด!
เหตุการณ์ที่พลิกผันกะทันหันทำให้ทุกคนหยุดอยู่กับที่ จ้องมองท้องฟ้าด้วยสายตาว่างเปล่า!
“เกิดอะไรขึ้น?” มีคนถามด้วยความฉงน!
เฉิงปู้ฉีเหลือบมองเมฆดำมืดบนท้องฟ้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสนในขณะที่พูด “นั่นคือเมฆสายฟ้าทลาย หรือว่ามีคนกำลังจะเพิ่มระดับ?”
ในตอนนี้มันจะมีใครมาเพิ่มระดับได้ยังไง?
คนที่สามารถทะลวงขีดจำกัดในระหว่างการต่อสู้นั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทุกคนอยู่พร้อมหน้า แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครเพิ่มระดับเลย!
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขามองดูเมฆสายฟ้าทลายบนท้องฟ้าอย่างเงียบๆ รัศมีกดดันที่แผ่ออกมาจากเมฆเหล่านั้นทำให้ทุกคนหวาดหวั่นเกินกว่าจะเคลื่อนไหว!
“เมฆสายฟ้าทลายนั้นทรงพลังมาก หรือว่าคุณเย่เหลียนเฉิงกำลังพยายามทะลวงผ่านขั้นผู้ทุกข์ยากเพื่อขึ้นเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน?”
ลู่ซือสัมผัสได้ว่ารัศมีของเมฆสายฟ้าทลายทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ มันจะต้องถูกอัญเชิญมาโดยผู้บำเพ็ญเพียรระดับสูงที่กำลังทะลวงผ่านระดับพลัง!
พลังของเมฆสายฟ้าทลายจะแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับแต่ละระดับพลัง!
ครืน...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...