หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3578

ชาวเมืองเย่เฉิงหนีไปหมดแล้ว กระทั่งเฉิงปู้ฉียังสลายวงแหวนอาคมทิ้ง!

ลู่ซือแห่งตระกูลเย่มองดูเฉินผิงอย่างหมดหนทาง และทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นในที่สุด!

คนของตระกูลเย่พากันคุกเข่าลงทีละคน!

เฉินผิงมองศิษย์ตระกูลเย่ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น และเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน

เย่เหลียนเฉิงไม่ได้ถูกเขาฆ่า เขาแค่พูดข่มเท่านั้น น่าแปลกที่ศิษย์ตระกูลเย่เชื่อทุกคน!

หากลู่ซือแห่งตระกูลเย่พร้อมกับชาวเมืองเย่เฉิงไม่ยอมจำนน เขาก็ไม่มีทางชนะแม้จะใช้พลังที่เพิ่งได้มาก็ตาม

ศัตรูมีคนมากเกินไป และยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเฉิงยังเป็นสำนักย่อยของสมาพันธ์ผนึกมาร หากสำนักย่อยแห่งอื่นรู้ข่าว พวกเขาจะมารีบช่วยเหลือตระกูลเย่อย่างไม่ต้องสงสัย!

หากเป็นเช่นนั้นก็คงไม่มีใครรอดไปได้รวมทั้งเฉินผิงด้วย ในขณะนั้นลู่ซือยังไม่รู้จักตัวตนของเฉินผิง และคนอื่นๆ ในตระกูลเย่ก็ไม่รู้เช่นกัน เป็นเหตุผลที่พวกเขาคุกเข่าขอความเมตตา!

หากพวกเขารู้ว่าเฉินผิงคือคนที่สังหารสั่วเฉียนและเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่งของสมาพันธ์ผนึกมาร ตระกูลเย่คงจะทุ่มเททุกวิถีทางเพื่อกักตัวเฉินผิงไว้อย่างไม่ต้องสงสัย!

เฉิงปู้ฉีและคนอื่นๆ มองดูคนตระกูลเย่ที่คุกเข่าต่อหน้าเฉินผิงด้วยความตกตะลึง!

“ไปกันเถอะ...” เฉินผิงพูดกับเฉิงปู้ฉีและคนอื่นๆ

ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเย่อีกต่อไป เย่เหลียนเฉิงตายไปแล้ว และจากนี้สมาพันธ์ผนึกมารคงไม่สนใจตระกูลเย่อีกต่อไปในอนาคต

เฉินผิงพร้อมด้วยกลุ่มของเฉิงปู้ฉีกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเฉิง

ในเวลานั้น ตระกูลเฉิงเสียคนไปเป็นจำนวนมาก และเฉิงเถียนไท่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เขาคุกเข่าลงบนพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความละอาย

แม้เฉิงปู้ฉีและเฉิงเจียหยูจะได้รับการช่วยเหลือ แต่คนตระกูลเฉิงก็ล้มตายไปมากในระหว่างนั้น

เมื่อเป็นแบบนี้ เฉิงปู้ฉีจึงรู้สึกวางใจ จากนั้นเขาก็หันไปหาเฉิงเถียนไท่แล้วพูดว่า “เฉิงเถียนไท่ ไม่ว่าแกจะมีเจตนาอะไรก็ตาม แกก็ทำให้คนตระกูลเฉิงของเราหลายคนต้องตายทางอ้อม ถึงแกจะรอดพ้นจากโทษประหารชีวิต แต่สิ่งที่แกทำไม่อาจละเว้นโทษให้ได้ ตอนนี้ออกไปก่อน เราจะหารือเรื่องบทลงโทษของแกในวันหลัง”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉิงเถียนไท่ก็โค้งคำนับซ้ำแล้วซ้ำเล่า โล่งใจว่าอย่างน้อยที่สุดเขาก็ไม่ต้องตาย

หลังจากที่เฉิงเถียนไท่ถูกพาตัวไป เฉิงปู้ฉีก้มองดูเฉินผิงด้วยความซาบซึ้งใจ “คุณเฉิน ให้ขอบคุณเท่าไหร่ก็คงไม่พอ ถ้าไม่มีคุณ ตระกูลเฉิงของเราคงจะถูกทำลายไปแล้ว ยังไงก็ตาม ผมสงสัยว่าทำไมจู่ๆ คุณถึงมาที่นี่ คุณเฉิน”

เฉิงปู้ฉีไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงจึงมาหาตระกูลเฉิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาแบบนี้!

เฉินผิงเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหุบเขาวิญญาณโลหิตอย่างไม่ปิดบัง

เมื่อได้ยินเรื่องการสังหารหมู่ในหุบเขาวิญญาณโลหิต เฉิงปู้ฉีก็ตกใจเช่นกัน!

“คุณเฉิน การจะกวาดล้างหุบเขาวิญญาณโลหิตนั้นต้องใช้คนมากกว่าสองสามคน นอกจากนี้ อสูรญาณทิพย์ยังพาเรามาทางนี้อีก ซึ่งบ่งชี้ว่าร่องรอยสุดท้ายของหุบเขาวิญญาณโลหิตอยู่ที่นี่ กระนั้นตระกูลเฉิงของเราก็ขาดความสามารถในการกำจัดหุบเขาวิญญาณโลหิต และตระกูลเย่ก็ไม่มีแรงจูงใจที่จะทำเช่นนั้น นอกจากนี้ ช่วงที่ผ่านมาตระกูลเย่ได้วางแผนที่จะชักชวนให้ตระกูลเฉิง ของเราเข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร ดังนั้นพวกเขาไม่มีทรัพยากรมากพอที่จะทำแบบนั้นได้” เฉิงปู้ฉีรู้สึกสับสน เขาสงสัยว่าทำไมอสูรญาณทิพย์ถึงพาเฉินผิงมาทางนี้!