ชาวเมืองเย่เฉิงหนีไปหมดแล้ว กระทั่งเฉิงปู้ฉียังสลายวงแหวนอาคมทิ้ง!
ลู่ซือแห่งตระกูลเย่มองดูเฉินผิงอย่างหมดหนทาง และทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นในที่สุด!
คนของตระกูลเย่พากันคุกเข่าลงทีละคน!
เฉินผิงมองศิษย์ตระกูลเย่ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น และเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน
เย่เหลียนเฉิงไม่ได้ถูกเขาฆ่า เขาแค่พูดข่มเท่านั้น น่าแปลกที่ศิษย์ตระกูลเย่เชื่อทุกคน!
หากลู่ซือแห่งตระกูลเย่พร้อมกับชาวเมืองเย่เฉิงไม่ยอมจำนน เขาก็ไม่มีทางชนะแม้จะใช้พลังที่เพิ่งได้มาก็ตาม
ศัตรูมีคนมากเกินไป และยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเฉิงยังเป็นสำนักย่อยของสมาพันธ์ผนึกมาร หากสำนักย่อยแห่งอื่นรู้ข่าว พวกเขาจะมารีบช่วยเหลือตระกูลเย่อย่างไม่ต้องสงสัย!
หากเป็นเช่นนั้นก็คงไม่มีใครรอดไปได้รวมทั้งเฉินผิงด้วย ในขณะนั้นลู่ซือยังไม่รู้จักตัวตนของเฉินผิง และคนอื่นๆ ในตระกูลเย่ก็ไม่รู้เช่นกัน เป็นเหตุผลที่พวกเขาคุกเข่าขอความเมตตา!
หากพวกเขารู้ว่าเฉินผิงคือคนที่สังหารสั่วเฉียนและเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่งของสมาพันธ์ผนึกมาร ตระกูลเย่คงจะทุ่มเททุกวิถีทางเพื่อกักตัวเฉินผิงไว้อย่างไม่ต้องสงสัย!
เฉิงปู้ฉีและคนอื่นๆ มองดูคนตระกูลเย่ที่คุกเข่าต่อหน้าเฉินผิงด้วยความตกตะลึง!
“ไปกันเถอะ...” เฉินผิงพูดกับเฉิงปู้ฉีและคนอื่นๆ
ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเย่อีกต่อไป เย่เหลียนเฉิงตายไปแล้ว และจากนี้สมาพันธ์ผนึกมารคงไม่สนใจตระกูลเย่อีกต่อไปในอนาคต
เฉินผิงพร้อมด้วยกลุ่มของเฉิงปู้ฉีกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเฉิง
ในเวลานั้น ตระกูลเฉิงเสียคนไปเป็นจำนวนมาก และเฉิงเถียนไท่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เขาคุกเข่าลงบนพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความละอาย
แม้เฉิงปู้ฉีและเฉิงเจียหยูจะได้รับการช่วยเหลือ แต่คนตระกูลเฉิงก็ล้มตายไปมากในระหว่างนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...