หนีเว่ยพูดและได้เห็นลี่ลี่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจึงพูดต่อ “ไม่แปลกใจเลยที่คุณชายกู่ของพวกเราจะกล้าทำอะไรแบบนี้ เดิมทีแล้วมันเกี่ยวกับสาวสวยในใจของตัวเองนี่เอง มันช่างไม่ง่ายเลยจริงๆ นี่เป็นการพยายามอวดต่อหน้าสาวใช่รึเปล่า?”
พูดจบหนีเว่ยก็ดึงลี่ลี่เข้ามาใกล้แล้ววางมือบนเอวของเธอแล้วพูด “คุณลี่ลี่ เล่นสนุกกับคุณชายเป็นยังไงบ้าง?”
“คุณหนีตอนนี้ฉันมีแขก ฉันไปไม่ได้ ไว้วันหลังฉันค่อยไปดื่มกับคุณนะคะ!”
ลี่ลี่พูดขอโทษด้วยรอยยิ้ม
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะมาเจอกับผู้ชายที่หลอกง่ายอย่างเฉินผิง เธอไม่อาจปล่อยให้หลุดมือไปได้ง่ายๆ!
เพียะ...
ใครจะรู้ว่าหนีเว่ยจะตบหน้าของลี่ลี่ “ให้ตายสิ ยัยนี่กล้าดียังไงถึงมาต่อรองกับฉัน?”
ใบหน้าของลี่ลี่แดงก่ำจากการถูกตบและในดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความคับแค้นใจแต่เธอไม่กล้าพูดออกมา!
ในเวลานี้เฉินผิงทำราวกับว่าเขาไม่เห็น เฉินผิงไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นวีรบุรุษที่ช่วยรักษาความงามของผู้หญิง!
เฉินผิงทำไม่ได้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากู่เฟิงทำไม่ได้ด้วย ลี่ลี่เป็นสาวในฝันของเขาและในตอนนี้สาวในฝันของตัวเองกำลังถูกทุบตีแล้วกู่เฟิงจะทนอยู่เฉยได้อย่างไร
“หนีเว่ย ไอ้เศษสวะแกปล่อยลี่ลี่ซะ ถือว่าเก่งแล้วเหรอที่ตบผู้หญิงคนหนึ่งได้น่ะ?”
กู่เฟิงคว้าขวดเหล้าขึ้นมาและตะโกนใส่หนีเว่ย
ตุ่บ...
เมื่อกู่เฟิงพูดจบผู้ติดตามที่อยู่ด้านหลังหนีเว่ยก็เข้ามาเตะกู่เฟิงอย่างแรง “ไอ้หนู พูดกับพี่เว่ย ใช้น้ำเสียงแบบนี้ได้เหรอ?”
กู่เฟิงขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด เขากัดฟันแล้วพูดว่า “เจ้าพวกโง่ ฉันจะฆ่าพวกแก...”
กู่เฟิงคว้าขวดไวน์และกำลังจะฟาดไปที่หัวของหนีเว่ย
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะกับการให้วีรบุรุษมาช่วยสาวงาม ดังนั้นกู่เฟิงจึงทุ่มเทเพื่อต้องการที่จะสร้างความประทับใจต่อหน้าลี่ลี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...