หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 359

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหนีเว่ยก็เปลี่ยนไปอย่างมากด้วยความหวาดกลัวและพวกคนที่กำลังจะเคลื่อนไหวก็รีบถอยกลับไปด้วยความตกใจ!

ผู้หญิงที่ชื่อลี่ลี่คนนั้นก็หวาดกลัวจนวิ่งหนีและในไม่ช้าก็หายไป

“พอแล้ว พอแล้ว พอแล้ว...”

กู่เฟิงเองก็หน้าซีดและสั่นไปทั้งตัว “พี่เขย พอแล้วแถบนี้เป็นถิ่นของชื่อเฟิ่ง ถ้าพี่มาสร้างปัญหาที่นี่ ชื่อเฟิ่งไม่ยกโทษให้พี่ง่ายๆ แน่”

เมื่อกู่เฟิงพูดจบเขาก็เห็นชายวัยกลางคนสวมผ้าปิดตาข้างเดียวเดินไปตามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบาร์มาเป็นโหล!

เมื่อเห็นคนพวกนั้นกู่เฟิงก็รู้สึกหวาดกลัวมากจนทรุดลงไปนั่งบนเก้าอี้และมีของเหลวสีเหลืองไหลออกมาจากร่างกาย!

เมื่อเห็นกู่เฟิงเป็นแบบนี้ เฉินผิงก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ เขาไม่รู้ว่าทำไมกู่เวิ่นเทียนถึงได้มีหลานชายแบบนี้ได้

“พี่หลง พี่หลง เป็นเขา...เป็นเขาที่ต่อยฉัน!”

หนีเว่ยตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวและเดินไปหาชายวัยกลางคนที่มีตาข้างเดียวก่อนจะหยิบบุหรี่จงฮวาออกมาและพูดอย่างประจบสอพลอ

“ตบมัน!”

ชายตาเดียวคนนั้นไม่แม้แต่จะมองไปยังหนีเว่ยและพูดด้วยเสียงเย็น

ไม่นานเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งก็เดินขึ้นมาจากด้านหลังแล้วคว้าคอเสื้อของหนีเว่ยแล้วตบเขาอย่างแรง!

มีการทุบตีมากกว่าสิบครั้งทำให้ใบหน้าของหนีเว่ยบวมแดงขึ้นมา!

“เมื่อกี้เป็นแกที่ลงมือ?”

หลังจากสั่งสอนหนีเว่ยแล้วชายตาเดียวก็หันไปมองเฉินผิงและถาม

“ไม่ผิด!” เฉินผิงพยักหน้า

“ตบมัน!” ชายวัยกลางคนตะคอกขึ้นมาอีกครั้ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เดินไปหาเฉินผิง

ทันทีที่เขายกมือขึ้นเฉินผิงก็คว้าตัวเขาเอาไว้ “พวกคุณกำลังจะทุบตีผู้คนโดยไม่เลือกหน้าหรือไง?”

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกล้าที่จะต่อต้าน ชายวัยกลางคนตาเดียวคนนั้นก็ขมวดคิ้ว “มาสร้างปัญหาในถิ่นตู๋เหยี่ยนหลงของฉันก็สั่งสอนกันไปคนละห้าสิบที แล้วยังจะมาถามทำไม แกพยายามจะแหกกฎของฉันงั้นเหรอ?”