หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 360

ปัง...

เฉินผิงเตะตู๋เหยี่ยนหลงกระเด็นขึ้นไปในอากาศ ครั้งนี้ตัวเขาลอยกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนจะร่วงลงมาอย่างแรง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงกล้าที่จะลงไม้ลงมือกับตู๋เหยี่ยนหลงกู่เฟิงก็ตกใจตาถลนจนเกือบจะไม่หายใจ

“ไอ้หนุ่ม แกกล้าดียังไงถึงกล้าต่อยพี่หลง แกจะต้องตายเดี๋ยวนี้...”

เมื่อหนีเว่ยเห็นว่าเฉินผิงกล้าโจมตีตู๋เหยี่ยนหลงก็พูดอย่างตื่นเต้น

เฉินผิงชำเลืองมองหนีเว่ยด้วยสายตาเสียดแทง หนีเว่ยกลัวจนไม่กล้าพูดอีกต่อไป!

ในเวลานี้ตู๋เหยี่ยนหลงถูกพยุงขึ้นมาและมีเลือดไหลออกจากมุมปาก!

“เคลียร์สถานที่ ปิดประตู...”

ตู๋เหยี่ยนหลงจ้องมองไปยังเฉินผิงแล้วตะโกนสั่งเสียงดัง!

ไม่นานทั้งบาร์ก็ว่างเปล่า แม้แต่กู่เฟิงก็ถูกโยนออกไปด้วย

ในบาร์ขนาดใหญ่มีเพียงเฉินผิงเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ลำพังและยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบาร์อีกหลายสิบคน

หลังจากที่กู่เฟิงถูกโยนออกไปเขาก็ลุกขึ้นมาด้วยขาที่สั่นเทาและวิ่งหนีไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามอง ตอนนี้ไม่อาจไปเรียกเฉินผิงว่าพี่เขยได้อีก มันจะเป็นการดีที่สุดหากจะไม่ไปทำให้เขาโกรธเพิ่ม!

เฉินผิงนั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆ และหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด สีหน้าของเขานั้นไม่เปลี่ยนไปเลย!

“ถ้าไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของสำนักชื่อเฟิ่งและเจ้าสำนักของพวกแกเป็นผู้หญิง แกคิดว่าตอนนี้แกจะยังมีโอกาสมายืนพูดต่อหน้าฉันไหม?”

เฉินผิงกล่าวด้วยท่าทางเหยียดหยาม

“ได้เลยไอ้หนุ่ม จะตายอยู่แล้วยังจะอวดดีอีก!” สีหน้าของตู๋เหยี่ยนหลงเต็มไปด้วยความโกรธ “ไปฆ่ามันให้ฉัน...”

เมื่อตู๋เหยี่ยนหลงพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนก็พุ่งเข้าหาเฉินผิงพร้อมกับไม้!

“น่าขำ!”

เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาและจู่ๆ ร่างของเขาก็หายไป