เมื่อได้ยินว่ามีคนก่อเรื่องในบาร์และยังเจาะจงว่าอยากพบเธอ ชื่อเฟิ่งรู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย หลายปีมานี้ในเสิ่งเฉิง ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอเลยสักคน แม้แต่ตระกูลศิลปะการต่อสู้ขนาดใหญ่ก็ยังไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้
ชื่อเฟิ่งรีบพาคนไปที่บาร์ อีกด้านหนึ่งเฉินผิงกำลังนั่งรออยู่บนเก้าอี้พลางใช้นิ้วลูบแหวนมังกรฟ้าไปมา
เหตุที่เฉินผิงขอให้ตู๋เหยี่ยนหลงเรียกชื่อเฟิ่งมาที่นี่ เป็นเพราะเขานึกถึงคำพูดของหลินเทียนหู่ที่ว่าอาจมีสำนักแยกย่อยของตำหนักมังกรฟ้าในเสิ่งเฉิง
จะใช้สำนักชื่อเฟิ่งหรือไม่ เฉินผิงไม่อาจรู้ได้ ดังนั้นเขาจึงอยากพบกับชื่อเฟิ่ง หากสำนักชื่อเฟิ่งมาอยู่ภายใต้การดูแลของเขา ต่อไปปัญหาในเสิ่งเฉิงก็จะน้อยลงอย่างแน่นอน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูถูกเปิดออก หญิงสาววัยสามสิบเศษหน้าตางดงามเดินเข้ามา เธอสวมสูทและมัดผมรวบตึง ด้านหลังหญิงสาวมีชายหนุ่มซึ่งแข็งแกร่งไม่แพ้ตู๋เหยี่ยนหลง
“เจ้าสำนัก...”
เมื่อตู๋เหยี่ยนหลงเห็นชื่อเฟิ่ง เขาจึงรีบลุกขึ้นไปต้อนรับด้วยความรีบร้อนทันที
ชื่อเฟิ่งมองไปยังโต๊ะในบาร์ที่ล้มระเนระนาด และยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนอนอยู่บนพื้น เธอก้รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
“ตู๋เหยี่ยนหลง ใครอยากเจอฉัน”
ชื่อเฟิ่งถามขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ฉันเอง” เฉินผิงลุกขึ้นอย่างช้าๆ
เมื่อเห็นชื่อเฟิ่งในแวบแรก เฉินผิงรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าชื่อเฟิ่งจะเป็นผู้หญิงที่สวยมากขนาดนี้ เฉินผิงคิดว่าผู้หญิงที่เอาแต่รบราฆ่าฟันกันจะต้องเป็นคนที่ดูมีอำนาจและน่าเกรงขาม
“คุณเป็นใคร มีความแค้นอะไรกับสำนักชื่อเฟิ่งของฉัน”
แม้ว่าตอนนี้เธอจะรู้สึกโกรธมากแค่ไหน แต่ยังพยายามระงับอารมณ์ตัวเองและไม่ลงมือกับอีกฝ่าย เธอถามกับเฉินผิงด้วยน้ำเสียงสงบ
“เราไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกันสักหน่อย” เฉินผิงส่ายหัวไปมา
“แล้วทำไมคุณถึงมาอาละวาดที่บาร์ของฉันแบบนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...