หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 362

ชื่อเฟิ่งส่ายหน้าพลางตอบว่า “ท่านประมุข ตำหนักมังกรฟ้าของเรามีทั้งหมด 13 สำนัก แต่พวกเราแต่ละสำนักไม่เคยติดต่อกัน ดังนั้นพวกเราจึงไม่มีใครรู้ ท่านประมุขคนเก่าไม่เคยบอกท่านเหรอคะ”

เมื่อนึกถึงตาเฒ่ามังกร เฉินผิงก็พูดอะไรไม่ออก ตาเฒ่ามังกรตอนที่อยู่ในคุกเอาแต่ดื่มกับนอน ไม่ยอมฝึกฝนอะไรให้เขาเลย ไม่รู้ว่าเขาหัดดื่มมาจากไหนถึงดื่มได้เกือบทุกวันแบบนั้น

ต่อมาเมื่อส่งมอบแหวนวงนี้ให้เขา ตาเฒ่ามังกรก็ไม่ได้บอกอะไรกับเฉินผิงว่ามันคืออะไร แม้แต่เรื่องสถานที่ตั้งของสำนักก็เช่นกัน

หากเขาไม่ได้เจอกับหลินเทียนหู่ เขาคงไม่รู้เลยว่านี่คือประกาศิตมังกรฟ้า

“ช่างเถอะ” เฉินผิงถอนหายใจ “ตอนนี้ฉันหาสำนักเจอสองที่แล้ว หนึ่งคือสำนักชื่อเฟิ่งของพวกเธอ สองคือสำนักจวี้อี้ของหงเฉิง”

“ท่านประมุขหมายถึงหลินเทียนหู่ผู้ปกครองหงเฉิงเหรอคะ” ชื่อเฟิ่งถามด้วยความตกใจเล็กน้อย

“ใช่ เขานั่นแหละ”

เฉินผิงหยักหน้า

“ที่แท้หลินเทียนหู่ก็เป็นเหมือนฉันนี่เอง คิดไม่ถึงจริงๆ” ชื่อเฟิ่งยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะถามเฉินผิงต่อว่า “ท่านประมุข แล้วที่ท่านบอกว่ามีคนบังคับให้คุณมาที่เสิ่งเฉิงหมายความว่า... คุณกำลังเจอปัญหา?”

“ฉันทำลายตระกูลเว่ย ตอนนี้ตระกูลเว่ยประกาศว่าจะฆ่าครอบครัวของฉันทั้งหมด ฉันก็เลยมาที่เสิ่งเฉิงเพื่อความสบายใจของครอบครัว…”

เฉินผิงอธิบายด้วยรอยยิ้มจางๆ

“ท่านประมุขก็คือเฉินผิง?” ชื่อเฟิ่งโพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจ

“ทำไม เธอก็รู้จักฉันงั้นเหรอ”

เฉินผิงมองหน้าเธอด้วยความสงสัย

“แน่นอนค่ะ ชื่อของประมุขเป็นที่เล่าลือในเสิ่งเฉิง ไม่มีใครไม่รู้จัก ตระกูลเจี่ยงยังพูดเป็นนัยๆ ที่งานประชุมตั้งหลายครั้ง แถมยังหวังว่าทุกคนจะช่วยตระกูลเจี่ยงจับตัวคุณ อีกอย่าง...ตระกูลเจี่ยงยังห้ามทุกคนเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสมบัติทั้งหมดของตระกูลเว่ยอีกด้วย”

“แต่ฉันไม่เคยเอาคำพูดของตระกูลเจี่ยงมาใส่ใจ ฉันจะทำทุกอย่างตามใจตัวเอง ก็ฉันไม่ใช่ลูกน้องของพวกเขาสักหน่อย ตอนนี้ฉันส่งคนไปแอบยึดสมบัติทั้งหมดของตระกูลเว่ยแล้ว อีกอย่างฉันได้ถ่ายทอดคำสั่งไปแล้วว่าหากสำนักชื่อเฟิ่งของเราเจอกับท่านประมุข ใครก็ห้ามลงมือทำร้ายเพื่อช่วยเหลือตระกูลเจี่ยง ตระกูลเว่ยสมควรถูกทำลาย นั่นถือเป็นผลกรรม”