หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3580

ตู้ม!

พลังจุติรัศมีปะทุขึ้น ส่งผลให้จุติดาวฤกษ์ที่อยู่ภายในจุติภูมของเฉินผิงแผ่ขยายออกไปในทันที อีกทั้งยังมีขนาดใหญ่กว่าจุติดาราอื่นๆ เป็นอย่างมาก!

ยิ่งไปกว่านั้น จุติดาวฤกษ์ยังสว่างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจุติดารานี้จะได้รับการเพิ่มพลังถึงเพียงนี้!

ดูเหมือนว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์นี้จะไม่ธรรมดาเลยจริงๆ หวังว่าจะมีโอกาสหาได้มากกว่านี้ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่มารอเวจีครอบครองอยู่นั้นมีจำนวนเท่าใด เฉินผิงครุ่นคิด

ต่อมา เฉินผิงก็นำศิลากั้นฟ้าออกมาจากแหวนเก็บของของเขา!

ในตอนนี้ สภาพของศิลากันฟ้าเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเทาและหมองคล้ำ ไร้ซึ่งความแวววาว มันดูราวกับหินธรรมดาที่ไม่มีรัศมีใดหลงเหลืออยู่เลย!

เฉินผิงดูดพลังจากศิลากันฟ้านี้จนหมดสิ้น ซึ่งช่วยให้การฝึกบำเพ็ญฌานของเขาถูกยกระดับขึ้นจากผู้ทุกข์ยากขั้นที่หนึ่งไปสู่ขั้นที่สอง

เฉินผิงถือศิลากั้นฟ้าไว้ในมือ ครุ่นคิดถึงการส่งผ่านพลังจุติต่างๆ ที่เกิดขึ้นในร่างกายของเขาลงไปในศิลา โดยสงสัยว่ามันจะมีปฏิกิริยาอย่างไร!

เนื่องจากจุติดาราเหล่านั้นเชื่อมโยงถึงกัน พลังที่ถูกเก็บไว้ของพวกมันก็น่าจะสามารถหลอมรวมเข้ากันได้!

ขณะที่เฉินผิงกำลังเตรียมทำการทดลอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น!

“เชิญเข้ามา…” เฉินผิงตอบกลับไปด้วยความสงสัยว่าใครกันจะมาหาเขาที่ห้องในยามวิกาลเช่นนี้ จะเป็นหัวเฟิ่งหรือว่าไป๋เฉียนกันนะ?

เฉินผิงต้องการพักผ่อนในยามค่ำคืน แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้สองคนนั้นมารบกวน

เมื่อประตูเปิดออก เป็นเฉิงเจียฮุ่ยที่กำลังถือชามบะหมี่อยู่!

“คุณเฉิน แม้ว่าจะดึกแล้วแต่ฉันก็สังเกตเห็นว่าไฟในห้องของคุณยังเปิดอยู่ ฉันก็เลยเตรียมอาหารเย็นมาให้เพราะกลัวว่าคุณอาจจะหิว...” เฉิงเจียฮุ่ยกล่าว

เฉิงเจียฮุ่ยสวมชุดนอนเนื้อผ้าบางเบาโปร่งใส เรือนร่างอันงดงามของเธอถูกเผยออกมาให้เห็นภายใต้แสงจันทร์ที่ส่องสว่าง!

เฉินผิงเหลือบมองเพียงครู่ก่อนจะหลบสายตาอย่างรวดเร็ว!

เขารู้ดีว่าทำไมเฉิงเจียฮุ่ยถึงมาหาเขา เขาเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่รอดมาถึงระดับผู้ทุกข์ยากได้ และต่อให้เขาจะไม่ได้ทานอาหารก็ไม่รู้สึกหิวโหยแต่อย่างใด ข้ออ้างของเฉิงเจียฮุ่ยจึงไม่สมเหตุสมผลแม้แต่น้อย!

แต่เมื่อเฉิงเจียฮุ่ยแสดงความมีน้ำใจ เฉินผิงจึงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ขอบคุณครับ คุณเฉิง...”

หากจุติพลังหลายสายสามารถหลอมรวมเข้ากับรัศมีนั้นได้ เฉินผิงก็จะสามารถนำพลังจุติเหล่านั้นมาใช้ในการฝึกบำเพ็ญฌานได้ ทั้งยังช่วยยกระดับการฝึกของเขาอย่างมาก!

ขณะที่เฉินผิงกำลังเตรียมฝึกบำเพ็ญฌานโดยใช้รัศมีภายในศิลากั้นฟ้า ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องคำรามดังขึ้น!

อสูรกลืนสวรรค์ได้หนีออกมาจากแหวนเก็บของของเฉินผิง ก่อนที่มันจะกลืนศิลาลงไปจนหมดในรวดเดียว!

“เจ้าสัตว์อสูรบ้า! คายมันออกมาเดี๋ยวนี้นะ…” เฉินผิงตกใจและร้องตะโกนทันที

อย่างไรก็ตาม หลังจากกลืนศิลากั้นฟ้าลงไปแล้ว อสูรกลืนสวรรค์ก็เข้าไปในแหวนเก็บของอย่างรวดเร็ว

“ว้าย... นี่มันสิ่งมีชีวิตอะไรกัน? น่ากลัวมากๆ เลย!” เมื่อเห็นอสูรกลืนสวรรค์ เฉิงเจียฮุ่ยอุทานด้วยความตกอกตกใจทันที เธอรีบหลบเข้าไปในอ้อมกอดของเฉินผิง หวังการปลอบใจจากเขา

เฉินผิงรีบปลอบใจเฉิงเจียฮุ่ยอย่างอ่อนโยนด้วยท่าทางสิ้นหวัง

จู่ๆ เฉิงเจียฮุ่ยก็ผลักเฉินผิงลงบนเตียงอย่างแรงโดยไม่คาดคิด

“คุณเฉิง ได้โปรดช้าก่อน...” เฉินผิงตั้งใจเพียงแค่จะพักค้างคืน แต่ทว่า...