ตู้ม!
พลังจุติรัศมีปะทุขึ้น ส่งผลให้จุติดาวฤกษ์ที่อยู่ภายในจุติภูมของเฉินผิงแผ่ขยายออกไปในทันที อีกทั้งยังมีขนาดใหญ่กว่าจุติดาราอื่นๆ เป็นอย่างมาก!
ยิ่งไปกว่านั้น จุติดาวฤกษ์ยังสว่างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจุติดารานี้จะได้รับการเพิ่มพลังถึงเพียงนี้!
ดูเหมือนว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์นี้จะไม่ธรรมดาเลยจริงๆ หวังว่าจะมีโอกาสหาได้มากกว่านี้ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าลูกประคำอัคคีศักดิ์สิทธิ์ที่มารอเวจีครอบครองอยู่นั้นมีจำนวนเท่าใด เฉินผิงครุ่นคิด
ต่อมา เฉินผิงก็นำศิลากั้นฟ้าออกมาจากแหวนเก็บของของเขา!
ในตอนนี้ สภาพของศิลากันฟ้าเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเทาและหมองคล้ำ ไร้ซึ่งความแวววาว มันดูราวกับหินธรรมดาที่ไม่มีรัศมีใดหลงเหลืออยู่เลย!
เฉินผิงดูดพลังจากศิลากันฟ้านี้จนหมดสิ้น ซึ่งช่วยให้การฝึกบำเพ็ญฌานของเขาถูกยกระดับขึ้นจากผู้ทุกข์ยากขั้นที่หนึ่งไปสู่ขั้นที่สอง
เฉินผิงถือศิลากั้นฟ้าไว้ในมือ ครุ่นคิดถึงการส่งผ่านพลังจุติต่างๆ ที่เกิดขึ้นในร่างกายของเขาลงไปในศิลา โดยสงสัยว่ามันจะมีปฏิกิริยาอย่างไร!
เนื่องจากจุติดาราเหล่านั้นเชื่อมโยงถึงกัน พลังที่ถูกเก็บไว้ของพวกมันก็น่าจะสามารถหลอมรวมเข้ากันได้!
ขณะที่เฉินผิงกำลังเตรียมทำการทดลอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น!
“เชิญเข้ามา…” เฉินผิงตอบกลับไปด้วยความสงสัยว่าใครกันจะมาหาเขาที่ห้องในยามวิกาลเช่นนี้ จะเป็นหัวเฟิ่งหรือว่าไป๋เฉียนกันนะ?
เฉินผิงต้องการพักผ่อนในยามค่ำคืน แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้สองคนนั้นมารบกวน
เมื่อประตูเปิดออก เป็นเฉิงเจียฮุ่ยที่กำลังถือชามบะหมี่อยู่!
“คุณเฉิน แม้ว่าจะดึกแล้วแต่ฉันก็สังเกตเห็นว่าไฟในห้องของคุณยังเปิดอยู่ ฉันก็เลยเตรียมอาหารเย็นมาให้เพราะกลัวว่าคุณอาจจะหิว...” เฉิงเจียฮุ่ยกล่าว
เฉิงเจียฮุ่ยสวมชุดนอนเนื้อผ้าบางเบาโปร่งใส เรือนร่างอันงดงามของเธอถูกเผยออกมาให้เห็นภายใต้แสงจันทร์ที่ส่องสว่าง!
เฉินผิงเหลือบมองเพียงครู่ก่อนจะหลบสายตาอย่างรวดเร็ว!
เขารู้ดีว่าทำไมเฉิงเจียฮุ่ยถึงมาหาเขา เขาเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่รอดมาถึงระดับผู้ทุกข์ยากได้ และต่อให้เขาจะไม่ได้ทานอาหารก็ไม่รู้สึกหิวโหยแต่อย่างใด ข้ออ้างของเฉิงเจียฮุ่ยจึงไม่สมเหตุสมผลแม้แต่น้อย!
แต่เมื่อเฉิงเจียฮุ่ยแสดงความมีน้ำใจ เฉินผิงจึงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ขอบคุณครับ คุณเฉิง...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...